Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006

Τι μου θυμίζει το China to tackle Olympic pollution;

Διαβάζοντας αυτό το άρθρο στο BBC China to tackle Olympic pollution ένιωσα ένα déjà-vu.

- City authorities also plan to issue new bus and rail passes, with a special version planned for foreign visitors. Car use may be banned during the games.

- The International Olympic Committee has said it expects smog-choked Beijing to improve its poor air quality.

- IOC officials are due to visit the city in January to make a progress report on its preparations.

- However, the number of people choosing to commute by private car has grown even more quickly, up from about 23% to almost 30% in five years.

- City authorities experimented last month with a ban on car use, imposing a range of measures during the China-Africa (ή αλλιώς σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. το 2003;) summit which they said removed 30% of vehicles from the roads.

Τι μου θυμίζουν όλα αυτά; Τι;

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 20, 2006

Whisky in the Jar

Τα τελευταία χρόνια η σχέση μου με την μουσική δεν είναι η ίδια με αυτή της εφηβείας μου, δηλαδή δεν "παθιάζομαι" πλέον με συγκροτήματα, τι να κάνουμε γερνάω και εγώ...

Αυτό που παθαίνω είναι να ανακαλύπτω κάποιο κομμάτι, ή να μου λέει κάποιος για ένα κομμάτι και να κολλάω μαζί του, δηλαδή να το ακούω συνέχεια.

Αυτή την περίοδο 'εχω "κολλήσει" με το «Whisky in the Jar» των Thin Lizzy:

As I was going over the Cork and Kerry mountains
I saw Captain Farrell and his money he was countin'
I first produced my pistol and then produced my rapier
I said "stand and deliver or the devil, he may take ya"
Chorus
Musha ring dum-a-do-dum-a-da
Whack for my daddy-o
Whack for my daddy-o
There's whiskey in the jar-o
I took all of his money and it was a pretty penny
I took all of his money and I brought it home to Molly
She swore that she'd love me, never would she leave me
But the devil take that woman, for you know she tricked me easy
[chorus]
Being drunk and weary, I went to Molly's chamber
Taking Molly with me but I never knew the danger
For about six or maybe seven, in walked Captain Farrell
I jumped up, fired my pistols, and I shot him with both barrels,
[chorus]
Now some men like the fishin', and some men like the fowlin'
And some men like to hear, to hear the cannonballs a-roarin'
Me: I like sleepin', especially in my Molly's chamber
But here I am in prison, here I am with a ball and chain, yeah
[chorus]

Η ιστορία του τραγουδιού.

Άσχετο αλλά μήπως ήρθε η ώρα να μεταναστεύω στην Ιρλανδία;

Κυριακή, Δεκεμβρίου 17, 2006

Η Φυλή «ξέρω - ξέρω».

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δηλώνοιυν όλη την ώρα ότι ξέρουν. Για την ακρίβεια όταν τους λες κάτι απαντάνε «ξέρω - ξέρω», παρόλο που είσαι σίγουρος ότι δεν ξέρουν. Για αυτούς τους ανθρώπους λέω πως ανήκουν στην Φυλή «ξέρω - ξέρω».

Σε γενικές γραμμές ανήκω σε μία άλλη φυλή, την Φυλή «δεν ξέρω - δεν ξέρω» δεδομένου ότι σε γενικές γραμμές πράγματι δεν ξέρω για τα περισσότερα θέματα που συζητάνε οι παρέες ή που απασχολούν την ανθρωπότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της Φυλής «ξέρω - ξέρω» είναι τα gadgets και γενικά οι ηλεκτρονικές συσκευές.

Έχω μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή η οποία είναι ημί-αυτόματη δηλαδή προορίζεται για εμάς που ανήκουμε στην Φυλή «δεν ξέρω – δεν ξέρω». Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκοπεύσεις, να πατήσεις ελαφριά το κουμπί μέχρι να «λοκάρει» το focus και όταν ακουστεί το μπλινκ-μπλινκ τότε να πατήσεις το κουμπί δυνατά για να βγει η φωτογραφία.

Μερικοί φίλοι μου ανήκουν στην Φυλή «ξέρω - ξέρω». Όσες φορές (και είναι άπειρες που να πάρει) έχουν θελήσει να χρησιμοποιήσουν την μηχανή μου προσπαθώ να τους εξηγήσω την απλούστατη διαδικασία. Η απάντηση τους είναι η ακόλουθη: «ξέρω - ξέρω» (παράξενο...). Οι φωτογραφίες που βγάζουν είναι σαν το joker: Αν σου κάτσει!

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι έργο ενός μέλους της φυλής «ξέρω - ξέρω»...

Ευτυχώς το θέμα της φωτογραφίας είναι ο πίνακας «η Κραυγή» του Munch οπότε το ψυχεδελικό αποτέλεσμα της φωτογραφίας ταιρίαζει τέλεια.

Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006

Ο μακαριότατος στο Βατικανό.

Την Πέμπτη ο πρόεδρος της Εκκλησίας της Ελλάδας έκανε επίσημη επίσκεψη στην έδρα της Δυτικής (Λατινικής) Εκκλησίας του Χριστού ή αλλιώς στην έδρα των Καθολικών στο Βατικανό.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν θετικότατη, επιτέλους τελειώνει άλλος ένας «ψυχρός πόλεμος», ο πρωκαθήμενος της Ελληνικής Εκκλησίας μπορεί να επισκέπτεται τον «μεγάλο σατανά» που εδρεύει σε μία γειτονική χώρα. Ακόμα θυμάμαι, σαν τεράστιο πολιτισμικό σοκ, τις αντιδράσεις της ιεράς (mon dieu!) συνόδου στην επίσκεψη του προηγούμενου Πάπα καθώς και στην επίσκεψη του μακαριότατου στο Βατικανό το 2004, επίσκεψη που τελικά ακυρώθηκε.

Η δεύτερη αντίδραση μου ήταν κάπως ποιο ψυχρή. Γιατί θα πρέπει να γίνεται τόσος «ντόρος» για ένα τέτοιο ταξίδι; Δεν θα έπρεπε να ήταν κάτι το εντελώς φυσιολογικό; Δεδομένου την ιστορία του Χ. άρχισαν να με ζώνουν διάφορα φίδια, μήπως είναι άλλο ένα βήμα στην προσπάθεια του κατασκευής προφίλ εθνάρχη;

Η τρίτη αντίδραση μου ήταν όταν διάβαζα την "Καθημερινή" της Παρασκευής. Είχε την επίσκεψη σαν κύριο θέμα, κάλυπτε όλη την τρίτη σελίδα, δηλαδή ΤΟ κύριο θέμα της ημέρας, με οπτική γωνία και τίτλους που δεν με ικανοποιούσαν. Όσοι θέλετε μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα στην ιστοσελίδα: www.kathimerini.gr

Η τέταρτη και τελική μου αντίδραση ήταν αυτή που διάβασα στον Le Monde της Παρασκευής: Le chef de l'Eglise grecque reçu au Vatican. Αρχικά μου φάνηκε παράξενο που αυτή η εφημερίδα είχε άρθρο σε κεντρικό σημείο την επίσκεψη του ακατανόμαστου, όμως διαβάζοντας το άρθρο κατάλαβα γιατί και προσυπογράφω τον επίλογο: “ Ce front commun antilaïque se retrouve dans la déclaration signée, jeudi, par les deux chefs d'Eglise qui se sont engagés à collaborer davantage "pour faire redécouvrir aux contemporains les racines chrétiennes du continent" ” Ναι αυτό το κοινό αντί-κοσμικό μέτωπο έχει σκοπό να μας επαναφέρει στις χριστιανικές «ρίζες» της Ευρώπης.

Ναι οι πλέον οπισθοδρομικοί θρησκευτικοί ηγέτες της Ε.Ε. συναντήθηκαν για να συζητήσουν θέματα στα οποία συμφωνούν 100%, για αυτό άλλωστε και η «ιερά» σύνοδος δεν αντέδρασε αυτή την φορά.

Πριν κλείσω δύο σχόλια από το άρθρο:
«Elle confirme surtout la sympathie du monde orthodoxe pour le nouveau pape, apprécié pour sa théologie conservatrice et son goût de la tradition en matière liturgique.» Δεν ξέρω αν πράγματι οι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι (δεν είμαι ένας από αυτούς για να γνωρίζω) συμπαθούν τον νέο Πάπα επειδή είναι οπαδός της «sa théologie conservatrice» δηλαδή της συντηρητικής θεολογίας αλλά όπως κατάλαβαν και από το άρθρο είναι άτυχοι μιας και είναι μειόνοτητα στην Ε.Ε. (τουλάχιστον των 15). Ευτυχώς.

«Benoît XVI et Mgr Christodoulos ont partagé leurs inquiétudes devant la sécularisation accélérée du continent européen, la montée de la laïcité et de l'intolérance religieuse.» Αλήθεια ο ακατανόμαστος ανησυχεί για την έλλειψη θρησκευτικής ανέχειας στην Ευρώπη; Μπορεί να μου στείλει μία λίστα με τα τζαμιά της πόλης όπου ζω, δηλαδή της Αθήνας; Αν μπορέσει τότε ίσως να δικαιούται να έχει το θράσος να βγάζει κηρύγματα για «montée ... de l'intolérance religieuse.».

Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006

Ο νέος Κ.Ο.Κ.

Για όσους δεν το γνωρίζουν αυτές τις μέρες ψηφίζεται ο νέος Κ.Ο.Κ. όπου σε γενικές γραμμές διπλασιαζεί τα πρόστιμα.

Ο Στ. Μάνος στην σημερινή Καθημερινή έχει ένα άρθρο που σχολιάζει πολύ εύστοχα την υποκρισία της υπόθεσης: Θα σώσουν ζωές τα βαριά πρόστιμα;.

Όλοι ξέρουμε ότι ο Κ.Ο.Κ. (και αυτός και οι επόμενοι) θα εφαρμόζεται επιλεκτικά και από την αστυνομία και, πάνω από όλα, από εμάς τους πολίτες.

Μήπως αντί για νέα αστρονομικά, ας χρησιμοποιήσω μία πιασάρικη λέξη, πρόστιμα θα έπρεπε να απαιτήσουμε από εμάς τους ίδιους τον σεβασμό των άλλων μέσω της εφαρμογής του Κ.Ο.Κ. και την αποτελεσματική επίβλεψη του από την αστυνομία;

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

Η κλήση

Την Δευτέρα το βράδυ βγήκα στο κέντρο και «έφαγα» μία κλήση από την δημοτική αστυνομία. Φυσικά δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ για την κλήση, αν το έκανα θα ήμουνα καραγκιόζης μιας και βρίζω τους συμπολίτες μου για τα .... που κάνουν με τις κούρσες τους. Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε μία θέση για μόνιμους κάτοικους μετά τις 21:00 νομίζοντας ότι έχω το δικαίωμα αλλά έσφαλα. Έκανα λάθος, αγνοούσα τους κανονισμούς ας πληρώσω. Μακάρι το μέτρο να εφαρμοστεί σε όλη την Αττική και να συνεχίζεται να εφαρμόζεται μετά τις 2-3 γνωστές Ελληνικές εβδομάδες και ας ξαναπληρώσω.

Οι ενστάσεις μου είναι οι εξής:

- Η πρώτη τεχνική και απλή:
Την κλήση μπορείς να την πληρώσεις μόνο σε δύο υπηρεσίες του δήμου Αθηναίων και οι οποίες βρίσκονται, προφανώς, στον δήμο Αθηναίων. Τόσο δύσκολο είναι να κάνει ο δήμος κάποια σύμβαση με μία τράπεζα (έστω μία, όχι όλες) ώστε να μπορούμε να πληρώνουμε τις κλήσεις από όλη την Ελλάδα; Με αυτό τον τρόπο κερδίζει και ο δήμος μειώντας προσωπικό και βολεύει και εμάς. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος και ουτοπιστής ώστε να απαιτώ το αυτονόητο δηλαδή πληρωμή μέσω Internet, αλλά μία απλή σύμβαση με τράπεζες.

- Η δεύτερη έχει να κάνει με την υποκρισία, έχω και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα, της όλης υπόθεσης.


Σήμερα πήγα να πληρώσω την κλήση (65.5 ευρώ για όσους αναρωτιούνται το ποσό) στην υπηρεσία του δήμου που είναι δίπλα στον σταθμό Λαρίσης. Μπαίνω στην αίθουσα και υπήρχαν: ένα ταμείο, 3-4 αστυνόμοι (δεν κατάλαβα αν ήταν κανονικοί ή δημοτικοί) φυσικά με το απαραίτητο ύφος και άλλοι 3 «παράνομοι» σαν εμένα που περίμεναν να πληρώσουν το χρέος στην κοινωνία. Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω έξω ακριβώς από το ταμείο ένα γερανό της αστυνομίας όχι μόνο παράνομα παρκαρισμένο αλλά και να κλείνει 1 λωρίδα αρκετά μεγάλης αρτηρίας. Πίσω του ο κλασικός ομοεθνής μας είχε αφήσει το μερσεντέ του με alarm. «Έτσι μου είστε;» λέω, «τζάμι βρήκα θέμα για το σημερινό post!». Βγαίνω έξω και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Καθώς έβγαζα φωτογραφίες είδα πως ο γερανός είχε κλείσει και θέση για ανάπηρους. Τσαντίστηκα και γύρισα αποφασισμένος να κάνω καυγά (όχι δεν έχω κάνει ποτέ καβγά σε δημόσια υπηρεσία). Ξαναείδα τους εκπροσώπους των σωμάτων ασφαλείας, γεμάτοι «κακία»και βαρεμάρα, και λέω «που να μπλέκω τώρα» και το έπαιξα μαλάκας.


- Η τρίτη με το «service».
Φτάνει η σειρά μου να πληρώσω, όπως πάντα ευγενικός «Καλημέρα σας» κλπ. Η βαριεστημένη θεία στο ταμείο αγενέστατη. Να απαντάει στις ερωτήσεις μου στον ενικό και με απότομο ύφος, τσαντίστηκα, προφανώς, αλλά δεν αντέδρασα.

- Η τέταρτη με τους συμπολίτες μας.
Όταν γύρισα από το φωτογραφικό session λέω σε αυτόν που ήταν μπροστά μου στην ουρά: «οκ να πληρώσω την κλήση αλλά είναι δυνατόν να έχει παρκάρει έτσι ο γερανός της αστυνομίας;». Ο συμπολίτης μας είδε την φωτογραφική μηχανή αγχώθηκε και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
συμπολίτης: «Είσαι δημοσιογράφος;»
εγώ: «Όχι έχω blog»
συμπολίτης: «Τι έχεις;»
εγώ: «εεεε, μία ιστοσελίδα»
συμπολίτης: «Και θα βάλεις τις φωτογραφίες;»
εγώ: «Φυσικά»
συμπολίτης: «Να τις δω! Έβγαλες και την κούρσα μου;» (Ναι βρέθηκε ο ιδιοκτήτης του μερσεντέ) «Όχι μόνο πληρώνω την κλήση μην με κυνηγάνε και μέτα».
εγώ: «όπα ρε φίλε, μας κάνεις και χάρη που πληρώνεις την κλήση!», δυστυχώς (;) δεν το είπα.... «Κανένα πρόβλημα ορίστε έσβησα τις φωτογραφίες που φαίνεται το μερσεντέ».
συμπολίτης: «Είναι προσωπικό δεδομένο»
εγώ: «ποιο η κούρσα; Τότε ας έπαιρνες Datsun» δυστυχώς (;) δεν το είπα... απλά δεν απάντησα.
Κλπ.
Μήπως είμαι μαλακάς που πλήρωσα 8 ευρώ για parking; Ή να άφηνα και εγώ την κούρσα μου με alarm στην μέση της Πατησίων;

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Γιατί όχι εγώ;

Μία από τις κλασσικές «γκρίνιες - κλάψα» που ακουω είναι η πρόταση «Γιατί όχι εγώ;». Σχεδόν πάντα αναφέρεται στο γεγονός ότι κάποιος έχει ένα υλικό αγαθό (κούρσα, σπίτι κλπ) που ο παραπονούμενος δεν διαθέτει, ή διαθέτει χειρότερο, δηλαδή πιο φθηνό.

Το βαθύτερο νόημα της «κλάψας» είναι ότι είναι άδικο που ο Χ έχει αυτό το αγαθό ενώ αυτός το στερείται και η κοινωνία για κάποιο λόγο του το χρωστάει.

Την «κλάψα» την ακούω από ανθρώπους κάθε ηλικίας και εισοδήματος, με ενοχλεί, αλλά με εξοργίζει όταν την ακούω από νέους ανθρώπους.

Σήμερα πήγα για καφέ με ένα πρώην συνάδελφο ο οποίος είναι 25-26 ετών δηλαδή νέος. Μετά από λίγο η κουβέντα πήγε στα χρήματα και γενικά στα υλικά αγαθά, κάτι που το φοβόμουνα. Όπως είναι λογικό ο συνάδελφος έφτασε στην πρόταση «Γιατί όχι εγώ;».

Σε αυτό το σημείο έγινα «κακός» και «ηθικολόγος». Του είπα ότι για εμένα είναι τραγικό που στην ηλικία του νοιάζεται τόσο πολύ για τα χρήματα, ας αρχίσει όταν περάσει τα 30 ή όταν αποκτήσει οικογένεια. Πως αδικίες υπάρχουν στην ζωή και πολύ χειρότερες και πιο σημαντικές από το να έχει κάποιος περισσότερα χρήματα από εσένα και αρκετά άλλα.

Τελείωσα δίνοντας του για παράδειγμα δύο πρώην συναδέλφους, μεγάλωσαν στην επαρχία από οικογένειες που δεν είχαν χρήματα. Στα 22 ή στα 23 τους ήταν οικονομικά ανεξάρτητοι και τώρα (δεν έχουν περάσει τα 30) έχουν πολύ καλές δουλείες με αντίστοιχο μισθό και πως δεν άκουσα ποτέ από αυτούς την περίφημη πρόταση. Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν να έχουν χρήματα και υλικά αγαθά.

Από εδώ και πέρα όταν ακούω αυτή την πρόταση θα απαντάω: Γιατί δεν το αξίζεις!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

The world in 2007

Πλησιάζει το τέλος του έτους, σε λίγες ώρες θα μπούμε στον τελευταίο μήνα του.

Για πολλούς ανθρώπους τα σημάδια ότι τελειώνει η χρονιά είναι τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στους δρόμους, τα μαγαζιά που πουλάνε φουσκωμένες κούκλες που αναπαριστούν τον Άγιο-Βασίλη και τα ελάφια του, το γεγονός ότι όλοι σε ρωτάνε «τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα» κλπ.

Για εμένα είναι η έκδοση ενός περιοδικού του Economist, το “The world in X” όπου Χ είναι η επόμενη χρονιά.

Φέτος για τρίτη χρονιά στην σειρά ένιωσα μία μικρή μελαγχολία όταν είδα το περιοδικό στα περίπτερα. Μελαγχολία ότι τελειώνει και αυτή η χρονιά. Λέτε να γερνάω και αυτό να είναι ένα σημάδι;

Υ.Γ. Σχετικά με το περιοδικό: κάνει προβλέψεις για τα γεγονότα που θα σημαδέψουν την επόμενη χρονιά. Παρόλο που πολλές φορές αστοχεί στις προβλέψεις, λογικό, το συνιστώ σε όποιον τον ενδιαφέρουν τα κοινά.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006

Φορολόγηση ξυραφιών μιας χρήσης, ένα ημί-ανέκδοτο.

Δίαβασα στην Καθημερινή της Κυριακής αυτή την επιφυλλίδα: Αντηχήσεις: Tο παράδειγμα της Zανζιβάρης της Αμάντας Μιχαλοπούλου.

Κρατάω την πρόταση: "αλλά και το βρετανικό που (όπως έγραφε η Oμπσέρβερ, την περασμένη Kυριακή επίσης) προβλέπει επιπλέον φόρους για τα ξυραφάκια ή τις φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης απαντούν σε σύγχρονα προβλήματα με σύγχρονες λύσεις".

Τα καλοκαίρι είχα πάει διακοπές με ένα φίλο που ζει στην Αμερική και μεγάλωσε στο Βέλγιο. Όπως πάντα είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου ξυράφια. Πήγα σε ένα super market να αγοράσω. Στο ταμείο ο φίλος μου με ρωτάει πόσο φορολογούνται τα ξυράφια μιας χρήσης στην Ελλάδα.

Τον κοιτάω (είναι από τις φάσεις που μετά από λίγο καταλαβαίνω πως πλέον είμαι 100% Έλληνας...) λες και είδα εξωγήινο. Σχεδόν αμέσως κατάλαβα ότι εννοούσε κάποιο περιβαλλοντολογικό φόρο στο Βέλγιο (είναι από τις φάσεις που μετά από λίγο καταλαβαίνω πως δεν είμαι 100% Έλληνας :))). Η απάντηση μου ήταν αυτονόητη: "Εμ ξέρεις στην Ελλάδα οι οικολογικές ευαισθησίες δεν είναι πολύ... ξέρεις".

Δυστυχώς ξέρουμε, για άλλη μία φορά.

Για να με αυτο-διαφημίσω είχα γράψει σχετικό post το καλοκαίρι: Πλαστικές σακούλες

Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

Lingua Franca

Σήμερα είδα στο Euronews τον εκπρόσωπο τύπου του Βατικανού και η συνέντευξη ήταν στα Αγγλικά.

Δεν έχω σκοπό να κατακρίνω τα Αγγλικά ως Lingua Franca αλλά κάτι δεν μου φάνηκε σωστό, η εικόνα μου φάνηκε πολύ παράξενη και ξένη. Είχα συνηθίσει να ακούω τους καθολικούς να μιλάνε Ιταλικά ή Γαλλικά άντε Γερμανικά αλλά Αγγλικά ποτέ. Άλλωστε δεν υπάρχουν και πολλοί καθολικοί που η μητρική τους γλώσσα είναι τα Αγγλικά.

Η χώρα τον Λατινικών πέρασε και αυτή στον 21ο αιώνα.

Υ.Γ. δίπλα του καθόταν ο Archbishop of Canterbury, Dr Rowan Williams. Τον άκουσα λίγο, τι χάσμα αν τον συγκρίνεις με τον "δικό μας" αρχιεπίσκοπο. Ο Dr Rowan Williams είναι πράγματι doctor και φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει, ο "δικός μας"...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Αναγγελία ενός «θανάτου» (;)

Στην περιοχή που μένω υπάρχουν αρκετά νεοκλασικά κτίρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι καλά συντηρημένα άλλα, δυστυχώς, είναι εγκαταλελειμμένα. Πολύ συχνά οι ιδιοκτήτες πουλάνε μέρος του οικοπέδου και χτίζονται «πολυτελείς» μεζονέτες. Το μέλλον των εγκαταλελειμμένων κτιρίων είναι να γκρεμιστούν και το οικόπεδο να γεμίσει «πολυτελείς» μεζονέτες.


Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ενός από τα αγαπημένα μου νεοκλασικά. Όπως βλέπετε είναι εγκαταλειμμένο. Το κτίριο αυτό ανήκει (άνηκε;) στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον έτσι έλεγε μία πινακίδα που βρισκόταν στην είσοδο της οικίας μέχρι πρόσφατα. Η ειρωνεία (ή η ύβρις) είναι πως η ίδια πινακίδα έλεγε πως το κτίριο είχε ανακαινιστεί το 1993 (αν θυμάμαι καλά)! Πριν από μερικούς μήνες είδα εργάτες που καθάριζαν τον κήπο, σημάδι πως το οικόπεδο θα «εκμεταλλευτεί». Ας το χαρούμε όσο προλαβαίνουμε γιατί φοβάμαι πως σε λίγο καιρό θα μείνουμε με τις φωτογραφίες.



Από τα να το κάνουν «πολυτελείς» μεζονέτες καλύτερα να μετακομίσει το σκατομάγαζο που βρίσκεται απέναντι και το club να γίνει πράγματι «πολυτελή».


Ενημέρωση του post, πρόσθεσα δύο φωτογραφίες.
Η πρώτη δείχνει το ερειπωμένο κτίριο που βρίσκεται στα 50 μέτρα.


Η δεύτερη (στα 20 μέτρα από το κτίριο του post) δείχνει την εκμετάλευση ενός οικοπέδου, την ανέργεση εμπορικού κέντρου και καφετέριας (δεν ξέρω ακριβώς η πινακίδα της οικοδομής δεν αναφέρει τον σκοπό του κτιρίου).

Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006

Φτιαγμένες μπέμπες: "γίναμε Ευρώπη".

Λίγα πράγματα απεχθάνομαι όσο τις φτιαγμένες κούρσες και δυστυχώς είναι πολύ διαδεδομένες στην χώρα μας. Δεν καταλαβαίνω τι προσφέρουν στην προσωπικότητα κάποιου τα φιμέ τζάμια, τα λαμπάκια νέον, η χαμηλωμένη ανάρτηση και το μπουρί (που συνήθως το μέγεθος του είναι αντιστρόφως ανάλογο με το IQ του «πιλότου»). Εκτός αν η ρύπανση (αισθητική, ηχητική κλπ) είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας ενός άνδρα και δεν το έχω καταλάβει.

Φτιαγμένες κούρσες υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στην δυτική Ευρώπη (και στην Αμερική) είναι συνηθισμένες στα ghetto και τα αυτοκίνητα προτίμησης είναι μπέμπα σειρά 3 (εφεξής θα την αποκαλώ χασαπερί) και VW Golf. Συνήθως στο αυτοκίνητο είναι 3-4 νεαροί με πολύ «κακία» και από το αυτοκίνητο, εκτός από την εξάτμιση, ακούγεται μουσική τέκνο στη διαπασών. Ανάλογα με την πόλη θα συναντήσεις και την ανάλογη «φυλή», στις Βρυξέλλες στις χασαπερί υπάρχουν Μαροκινοί (ή και Έλληνες) στην Γαλλία Αλγερινοί, στην Μ.Β. Πακιστανοί και λοιπά.

Μέχρι πρόσφατα οι φτιαγμένες κούρσες στην Ελλάδα ήταν είτε 106, είτε Punto, είτε Ibiza. Τον τελευταίο χρόνο συναντάω όλη την ώρα φτιαγμένες χασαπερί δεκαπενταετίας. Πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι μόστρα κάνουν αυτοί που αγοράζουν χασαπερί δεκαπενταετίας και την φτιάχνουν. Πόσο κάνει μία χασαπερί δεκαπενταετίας; 2-3 χιλιάδες ευρώ; Τι μόστρα κάνει κάποιος με ένα τόσο φθηνό αυτοκίνητο ειδικά όταν είναι και τόσο συνηθισμένο;

Μία διαφορά με την δυτική Ευρώπη είναι ότι τις χασαπερί δεν τις οδηγάνε μόνο νεαροί αλλά και άνδρες που έχουν περάσει τα «αντά» εδώ και αρκετά χρονάκια καθώς και ότι τους συναντάς σε όλη την πόλη και όχι μόνο στα ghetto (ευτυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ghetto). Σήμερα το βράδυ (Παρασκευή) περπατήστε από το εμπορικό κέντρο της Κηφισιάς έως την πλατεία Κεφαλαρίου, θα δείτε 3-4 παρκαρισμένες χασαπερί και άλλες τόσες κολλημένες στην κίνηση, τα χαϊλίκια της Κηφισιας...

Φτιαγμένες χασαπερί, όχι πια ταπεινά 106! Γίναμε Ευρώπη... Επιτέλους ήρθε αυτή η περίφημη σύγκλιση (από την ανάποδη)!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

Κέρδισα αποχυμωτή.

Τις προάλλες μου τηλεφώνησαν από την τράπεζα για να μου πουν ότι κέρδισα ένα barbecue και ένα αποχυμωτή από την χρήση της VISA μου.

Μετά από 15 χρόνια προσφορών με δώρα αποχυμωτές και ηλεκτρικά ανοιχτήρια κέρδισα και εγώ ένα αποχυμωτή!

Επιτέλους μπορώ να σβήσω από την λίστα «To Do before I die»: Να κερδίσω αποχυμωτή σε διαγωνισμό.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Σούρλας; Τι είναι αυτός;

Μετά τις τελευταίες δηλώσεις του (Απαγορεύεται το φρόνημα!) ο κ. Σούρλας έγινε γνωστός και σε εμένα.

Όσοι από εσάς ήταν σαν εμένα και αγνοούσαν την ύπαρξη του ορίστε το CV του: ΣΟΥΡΛΑΣ Ι. ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

Σήμερα που περίμενα στο ΙΚΑ μου ήρθε η εξής ανατριχιαστική σκέψη: Λέτε να γίνουμε Τουρκία και οι στρατιωτικοί να σώζουν το κοσμικό πολίτευεμα μας;

Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Γαλλικός καφές από απόσταγμα βατόμουρου με γεύση φουντούκι...

Τις τελευταίες μέρες όταν ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου συναντάω ένα εχθρό.

Μία πολύ άσχημη μυρωδιά.

Στην αρχή, μαζί με ένα άλλο συνάδελφο, αναρωτηθήκαμε μήπως έχει χαλάσει κάποια συσκευή ή μήπως η μυρωδιά έρχεται από έξω. Μετά από μία μικρή έρευνα αγοράς μάθαμε την πηγή προέλευσης της:

Είναι η καφετιέρα που πλέον φτιάχνει «Γαλλικό καφέ από απόσταγμα βατόμουρου με γεύση φουντούκι». Τα κοριτσάκια της εταιρίας έχουν εκστασιαστεί με αυτόν τον καφέ, τα αγοράκια όμως έχουμε μία άλλη άποψη.

Ο καφές από καφέ με γεύση καφέ έχει ένα εξαίσιο άρωμα, λυπάμαι αλλά αυτό το πράγμα μυρίζει σαν χαλασμένο κακάο.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

Αχ να παραιτηθεί!

Σήμερα καθώς πήγαινα στην δουλειά άκουσα την εξής είδηση στο ραδιόφωνο: Ο κ. Πολύδωρας «απείλησε» να παραιτηθεί αν δεν δεχτεί το Υπ. Οικονομικών τις αυξήσεις των αστυνομικών.

Έμεινα άναυδος χρειάστηκαν 4-5 λεπτά και καμιά εκατοστή κορναρίσματα για να συνέλθω. Θα παραιτηθεί ο κ Πολύδωρας;

ΟΧΙ!!!!!!!!!!!!!

ΜΗ!!!!!!!!!!!!

ΠΟΤΕ!!!!!!!

Το έθνος και σύσσωμη η Ε.Ε. δεν θα μπορέσουν να επιζήσουν από αυτή την απώλεια. Είναι δυνατόν να γίνονται συμβούλια των υπουργών δημοσίας τάξης της Ε.Ε. και να λείπει ο κ. Πολύδωρας; (Αλήθεια έχει πάει σε κανένα ή είναι σαν τον Λαλιώτη και στέλνει γενικούς γραμματείς;). Ο πλανήτης δοκιμάζεται από την αύξηση της βίας και της τρομοκρατίας, πως θα μπορέσει να επιζήσει ο δυτικός πολιτισμός χωρίς την καθοδήγηση του κ. Πολύδωρα;

Σοβαρά τώρα. Τι μπορώ να κάνω ώστε να υλοποιήσει ο κ. Πολύδωρας την «απειλή» του; Να τον βλέπω κάθε μέρα 5 ώρες στην TV (κάπου τόσο πρέπει να περνάει την ημέρα); Πράγματι είμαι διαθετιμένος να κάνω πολλά πράγματα ώστε να υλοποιηθεί αυτή η «απειλή».

Στην τελική είναι καλύτερα και για τον ίδιο να παραιτηθεί, θα μπορέσει να αποκτήσει full time ενασχόληση στα παράθυρα δίπλα στους Τραγκαουνάκηδες. Άλλωστε εκεί είναι η θέση του, όχι στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Απίστευτη Φλυαρία

Χθες προτίμησα να δω τους βαζελογαύρους από την ΑΕΚ. Μέγα λάθος 90 λεπτά πίσω από μία TV για 3 φάσεις και ένα αυτογκόλ. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα μου.

Το βράδυ θέλησα να δω τα γκολ και τις φάσεις του αγώνα Άρης – ΑΕΚ. Επέλεξα να δω την “Αθλητική Κυριακή” πιστεύοντας, ο αγαθός, πως θα ήταν καλύτερη από την αντίστοιχη του Alpha ή του Σκάι. Μέγα λάθος νούμερο 2. Η “Αθλητική Κυριακή” έχει γίνει σαν όλες τις άλλες εκπομπές: πάνελ με τους παρουσιαστές και τους καλεσμένους, ανταποκρίσεις με διάφορους από το γήπεδο. Μετά από 10 λεπτά φλυαρίας βαρέθηκα και άρχισα να κάνω διάφορες δουλειές μέχρι να δείξει την ΑΕΚ.

Το μπλα μπλα έδινε και έπαιρνε, Ας μιλήσει ο Χ που βρίσκεται έξω από τα αποδυτήρια, ο Ζ που βρίσκεται μέσα στο γήπεδο θέλει να παρέμβει κλπ.

Εν τω μεταξύ είχα μαγειρέψει, είχα πλύνει τα πιάτα, είχα σερφάρει, είχα τελειώσει την εφημερίδα και ακόμα περίμενα.

Στις 00:09 επιτέλους έφτασαν στην ΑΕΚ. 2 ώρες και 9 λεπτά για να καλύψουν το ντέρμπυ. 2 ώρες και 9 λεπτά! Σε 2 ώρες και 9 λεπτά ένα ντοκιμαντέρ καλύπτει ένα μουντιάλ τέλεια. 2 ώρες και 9 λεπτά μόνο και μόνο για να φλυαρούν και να λένε κοινοτυπίες και στερεότυπα; Πράγματι τους ζηλεύω, ζηλεύω αυτούς που έχουν την υπομονή να βλέπουν 2 ώρες και 9 λεπτά φλυαρίες και τους συντελεστές της εκπομπής που μπορούν να “συντονίζουν” μία συζήτηση όπου δεν λέγεται τίποτα.

Πόσο πεθύμησα τον Πανούτσο και τον Καρπετόπουλο (δεν έχω δει καμία εκπομπή τους στο MEGA). Όχι μόνο δεν είναι αντί-ποδοσφαιρικοί όπως οι τωρινοί αλλά κάνουν τον χαβαλέ τους, δεν είναι σοβαροφανείς και σίγουρα η εκπομπή είναι για ποδόσφαιρο.

Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

Parking

Τις προάλλες ήμουνα με κάτι φίλους και συζητούσαμε για το παράνομο parking. Καταλήξαμε να ανταλλάσουμε εμπειρίες από αυτά που βλέπουμε στα γραφεία μας. Αυτή είναι η δικιά μου:

Στην εταιρία που δουλεύω απαγορεύεται το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους, ευτυχώς, και μπορούμε να καπνίζουμε είτε στο μπαλκόνι είτε στα σκαλιά. Προτιμάω το μπαλκόνι ακόμα και αν χιονίζει, αν εξαιρέσουμε ότι ώρες-ώρες με πιάνει το "κατινίστικο" μου και παρακολουθώ την γειτονιά, έχει και καλή θέα. Φαίνεται αρκετά καλά η Πάρνηθα και βλέπω τον ουρανό κάτι που επιζητώ, ειδικά αυτή την περίοδο που υπάρχει το παιχνίδι των χρωμάτων του ήλιου με τα σύννεφα. Το ωραίο θέαμα είναι αρκετό για να ξεχάσω το κρύο.

Απέναντι ακριβώς υπάρχει μία άλλη εταιρία, σχετικά μεγάλη, και έχουν 2 parking στο κτίριο τους. Ένα υπόγειο, υποθέτω για τα αφεντικά, και ένα υπαίθριο, μάλλον για τους επισκέπτες. Στην γειτονιά δεν υπάρχουν υπηρεσίες αλλά λίγα μαγαζιά και ένα μικρό εμπορικό κέντρο, οπότε η κίνηση δεν είναι σημαντική. Γενικά η περιοχή έχει αρκετές θέσεις για parking, το ποιο μακριά που έχω παρκάρει είναι δεν είναι πέντε λεπτά με τα πόδια.

Κάθε φορά που έβγαινα για τσιγάρο το υπαίθριο parking είχε αποκλειστεί. Πολύ συχνά κάποιος ήθελε να φύγει ή να μπει και δεν μπορούσε. Το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο, ακολουθούσε το 16η requiem κορναρίσματος από την συμφωνική ορχήστρα των συμπολιτών μας. Πολλές φορές έβγαινε η κοπέλα της reception, και έλεγε στους οδηγούς ότι δεν μπορούν να παρκάρουν εκεί, άλλωστε υπάρχει και το σηματάκι. Μερικές φορές την ακούγανε και φεύγανε άλλες όχι.

Α σημειώνω πως μέχρι πριν από λίγους μήνες στο απέναντι πεζοδρόμιο στεγάζονταν ένα αστυνομικό τμήμα, άλλη ιστορία αυτή.

Πριν από λίγο καιρό η εταιρία αναγκάστηκε και προσέλαβε ένα "μπράβο" με μόνο σκοπό να διώχνει όσους κλείνουν το parking. Ο όρος "μπράβος" είναι υπερβολικός, δεν εμφανίζεται με σιδερολοστούς ή περίστροφα, και από απέναντι φαίνεται συμπαθητικός σαν άνθρωπος, το σημειώνω για να μην υποτιμάω κάποιον που δεν γνωρίζω.

Ε το σενάριο δεν έχει αλλάξει και πολύ.

Κάθε φορά που θα πάω για τσιγάρο κάποιος θα παρκάρει και θα κλείσει το parking. Μόνο που πλέον υπάρχει το ειδικευμένο προσωπικό που βγαίνει και λέει στον οδηγό "ξέρετε εδώ είναι parking". Πολλές φορές αρχίζει συζήτηση, "2 λεπτά θα κάνω, θέλω να πεταχτώ στο κομμωτήριο να κλείσω randez-vous με την Σούλα", "αααχχχ δεν γίνεται να το αφήσω 5 λεπτάκια; Να έχω βάλει και alarm" κλπ. Άλλες ο οδηγός φεύγει αμέσως, υπάρχουν και μερικοί που ζητάνε συγνώμη. Δυο-τρεις φορές ανέβηκαν οι τόνοι αλλά η κατάσταση δεν έχει παρεκτραπεί ποτέ πέρα από μία σύντομη λογομαχία.

Ώρες ώρες απελπίζομαι, ούτε με μπράβους και την αστυνομία απέναντι δεν μπορείς να κάνεις μερικά αυτονόητα πράγματα. Τουλάχιστον περνάει ευχάριστα το διάλλειμα για τσιγάρο.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006

Βιασμοί, bavures και στάση της κοινωνίας.

Αυτές τις μέρες “γιορτάζουμε” την 1η επέτειο από τις “εξεργέσεις”* των Γαλλικών ghetto (Banlieues) και την καταγγελία βιασμού μιας δεκαεξάχρονης στην Εύβοια. Και στις δύο περιπτώσεις βλέπω πράγματα “φυσιολογικά”. Σίγουρα δεν εννοώ πως είναι φυσιολογικά, δηλαδή πως πρέπει να συμβαίνουν, αλλά τα έχω δει τόσες φορές που (δυστυχώς) πλέον είναι άλλη μία τέτοια είδηση, ας προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ.

“Εξεργέσεις” των outcasts στην Γαλλία είναι κάτι συνηθισμένο, όχι όμως σε τέτοια έκταση όπως πέρυσι. Υπάρχει μία λέξη στα Γαλλικά: “Bavure” και σημαίνει το “λάθος” της αστυνομίας που καταλήγει σε σοβαρό τραυματισμό ή σε θάνατο ενός πολίτη, από ότι ξέρω στα Ελληνικά δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Το αποτέλεσμα μιας “Bavure” στην Γαλλία, όταν συμβαίνει στα ghetto, είναι να δημιουργούνται εκτεταμένα επεισόδια με πυρπολήσεις, επιθέσεις εναντίων αστυνομικών, επέμβαση των CRS (ΜΑΤ) και μετά από μερικές νύχτες την αποκατάσταση της ηρεμίας. Τα περυσινά επεισόδια οφείλονται στον θάνατο δύο νεαρών που πέθαναν από ηλεκτροπληξία προσπαθώντας να ξεφύγουν από την αστυνομία. Bavures συμβαίνουν 4-5 φορές τον χρόνο, χωρίς να έχω στατιστικά αλλά από εμπιερία σαν τηλεθεατής των Γαλλικών ειδήσεων.

4-5 θανάτους (ή βιασμούς) μεταναστών ή Γύφτων (ναι έχουμε και από αυτούς κάπου κρυμμένους) συμβαίνουν και στην Ελλάδα, όχι απαραίτητα από την αστυνομία, όμως δεν έχουμε “εξεργέσεις”. Η αντίστοιχη αντίδραση είναι να πηγαίνει το χωριό έξω από το δικαστήριο και να υποστηρίζει τους θύτες (όπως συνέβη στην υπόθεση της κοπέλας). Αντίστοιχη αντίδραση, ή έστω αδιαφορία ή σχόλια “ωρίμασε”, “σταμάτα να ασχολείσαι με βλακείες”, συναντάω όλη την ώρα από τους συναδέλφους μου όταν κάνω το λάθος να αναφέρω τέτοια γεγονότα.

Όταν σε λίγα χρόνια θα έχουμε και εμείς τέτοιες “εξεργέσεις” μερικοί θα εκπλαγούν και δεν θα το βρίσκουν φυσιολογικό αλλά τότε θα φταίνε οι “άλλοι” που δεν σέβονται την χώρα υποδοχής τους (φυσικά είναι και χώρα τους), όχι εμείς οι πολίτες που έχουμε την εξουσία και δεν κάναμε τίποτα για να προβλέψουμε τέτοιες καταστάσεις.

Α ναι θυμήθηκα πως είναι στα Ελληνικά η λέξη “Bavure”: “το όπλο εκπυρσοκρότησε” (μόνο του φυσικά), “ο Κώστας Παπαπούλος βρίσκονταν σε άμυνα” (το θύμα Τσενάι Μουσταφά ήταν δεμένο), “η δεκαεξάχρονη προκάλεσε” (επειδή ήταν άριστη μαθήτρια) κλπ.

Ναι είναι όλα φυσιολογικά, ας πάω να δω Champions League.

Υ.Γ. Δεν θέλω και φυσικά δεν μπορώ να γίνω δικαστής και να βγάλω απόφαση για την υπόθεση του βιασμού, ούτε δέχομαι τον αποκλεισμό που υφίστανται οι Γάλλοι που δεν είναι de souche και ζουν στις Banlieues απλώς θέλω να σχολιάσω την διαφορετική αντιμετώπιση που έχουν οι, πραγματικοί, outcasts στις δύο κοινωνίες.

Υ.Γ.2 Στις Banlieues είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο ομαδικός βιασμός κοριτσιών, ειδικά όσων προσπαθούν να “ξεφύγουν” από την κοινωνία τους και σε πολλές περιοχές η αστυνομία δεν τολμάει να μπει. Δεν είναι ανάγκη να αντιγράφουμε μόνο τα αρνητικά της δύσης.

* Βάζω την λέξη σε εισαγωγικά, λυπώντας τους “αριστερούς” στην χώρα μας που βλέπουν άλλη μία commune de Paris, γιατί τα επεισόδια δεν οφείλονται σε κάποιο πολιτικό κίνημα που έχει σαν σκοπό την ανατροπή της εξουσίας κλπ.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006

Παραδοσιακό Πλύσιμο Αυτοκινήτου

Μας τελείωσαν οι δημοτικές εκλογές οπότε επιτέλους ελευθερώθηκε χώρος στις κολόνες* για τον κάθε ιδιώτη να διαφημίζει ελεύθερα και δωρεάν το μαγαζί του. Άντε πάλι με τις αφίσες... Όχι ο "πρωταγωνιστής" του post δεν είναι οι αφίσες αλλά μία συγκεκριμένη, ή τουλάχιστον το μήνυμα της.

"Παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου"...

!!!



;;;

Προσπαθώ να καταλάβω πως είναι το παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου. Πλένουν το αυτοκίνητο και υπάρχει live συγκρότημα που παίζει καλαματιανά; Οι καθαριστές είναι ντυμένοι τσολιάδες και κοπέλες ντυμένες Αμαλίες χορεύουν ποντιακούς χορούς; Αντί για σαπούνι χρησιμοποιούν τζατζίκι; Πράγματι δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να είναι το παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου.

Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι η "θεοποίηση" της λέξης παράδοση (για να το συνδέσω και με δύο προηγούμενα posts για την σημαία και τις γενοκτονίες). Η λέξη παράδοση είναι μία από τις λέξεις που έχουν γίνει "ιερές". Ο σωστός Έλληνας πρέπει να υμνεί και να προστατεύει την "παράδοση". Άλλη μία απόδειξη του πόσο συντηρητική (με την πολιτική και αρνητική έννοια της λέξης) είναι η κοινωνία μας. Ποιοι είναι οι "προστάτες" των παραδόσεων και τι σημαίνει σε τελική ανάλυση αυτή η λέξη;

Για εμένα η μνεία της παράδοσης απαιτεί από την κοινωνία μας να είναι στάσιμη και να αρνείται την αλλαγή, δεδομένου ότι η αλλαγή, σχεδόν πάντα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την παράδοση, δηλαδή στην συντήρηση, στο status quo. Τι είναι παράδοση και τι δεν είναι; Αν δεν κάνω λάθος μία από τις παραδόσεις μας είναι να είναι η θέση της γυναίκας κατώτερη του άνδρα. Πρέπει να το δεχτούμε; Φυσικά μιας και το λέει η παράδοση!



Για να γυρίσω στο θέμα, η θεοποίηση της παράδοσης έφτασε στο σημείο να την εκμεταλλεύονται ιδιώτες για να πουλάνε τα προϊόντα τους, παραδοσιακές πίττες, παραδοσιακή διασκέδαση, κλπ, καλά κάνουν δεν με πειράζει. Η εκμετάλλευση μιας "ιερής" λέξης δεν σε κάνει αυτόματα ιερόσυλο; Που είναι οι αυτόκλητοι "προστάτες" της παράδοσης για να εξεγερθούν; Στην προκειμένη περίπτωση όμως η χρήση της λέξης καταντά γελοιότητα. Δεν ξέρω τι γίνεται στα χωριά σας αλλά στα δικά μου παραδοσιακά δεν είχαμε κούρσες αλλά γαϊδούρια και μουλάρια (όσοι είχαν...) και το πλύσιμο τους το αναλάμβανε, παραδοσιακά πάντα, η φύση.

Υ.Γ. Πάντως έχουν και μία καινοτομία: Πλύσιμο του αυτοκινήτου στον τόπο σας. Koursa Cleaning Delivery, να δούμε που αλλού θα φτάσει η βαρεμάρα μας :)

* Σε όσους δήμους βγήκαν συνεργεία και τις μάζεψαν γιατί σε άλλους επιμένουν παραδοσιακά: με τον καιρό και με την βοήθεια των στοιχείων της φύσης.

Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006

Η Σημαία...

Γενικά δεν τα πάω πολύ καλά με τις σημαίες, ευελπιστώ πως μπορώ να αναγνωρίσω 100 με 120 από τις περίπου 200 που υπάρχουν αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να γράψω για τις γνώσεις μου στο Trivial Pursuit.

Η άποψη μου είναι πως η σημαία είναι ένα απλό σύμβολο που αντιπροσωπεύει μία χώρα (εντάξει στην εποχή μας είναι της μόδας να έχουν σημαίες και οι δήμοι και οι ομάδες και οι εκκλησίες και οι σύλλογοι τύπου "Μορφωτικός σύλλογος κάτω-Πεύκης η μπιρίμπα" δεν αναφέρομαι σε αυτές τις σημαίες) και είναι χρήσιμη σε καταστάσεις όπως στις συνεδριάσεις του ΟΗΕ για να αναγνωρίζει ο Anan και οι υπόλοιποι ποια χώρα εκπροσωπεί αυτός που έχει πάρει τον λόγο.

Όταν ήμουνα έφηβος η σχέση μου με την σημαία της χώρας, που γεννήθηκα όχι που ζούσα, ήταν ποιο συναισθηματική. Δεν είχα πρόβλημα να την επιδεικνύω και μου άρεσε. Φυσικά κανείς δεν μου είπε "Φιλαράκο ζεις σε ξένη χώρα σου απαγορεύω να δείχνεις την σημαία σου σε δημόσιους χώρους". Μεγαλώνοντας η σχέση μου με την σημαία έγινε ποιο ορθολογιστική και κατέληξα στο σημείο να μου είναι σε γενικές γραμμές αδιάφορη αλλά μερικές φορές μου είναι ενοχλητική.

Συζητώντας με δυτικό-ευρωπαίους που ζουν στην Ελλάδα ένα από τα πράγματα που τους παραξενεύει είναι η υπερβολική χρήση της σημαίας. Σε αυτό συμφωνώ και με ενοχλεί. Στην Δυτική Ευρώπη έγινε μία κάθαρση μετά τον Β'ΠΠ και ένα από τα επακόλουθα ήταν ο περιορισμός της χρήσης της σημαίας μιας και είναι σύμβολο εθνικισμού δηλαδή επίδειξη διαφορετικότητας, χωρισμού των ανθρώπων σε εμάς vs αυτούς. Δηλαδή για την αποφυγή των αρνητικών επακόλουθων. Φυσικά στις εθνικές εορτές υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν την σημαία στα παράθυρα αλλά δεν θα δεις κρεμασμένες σημαίες σε σπίτια σε άσχετες στιγμές. Φέτος το καλοκαίρι παραξενεύτηκα πολύ που είδα στην Γερμανία αυτοκίνητα με Γερμανικές σημαίες την περίοδο του Mundial. Ήταν λίγα αλλά αυτό ήταν αρκετό για να παραξενευτώ.

Στην Ελλάδα βλέπεις την σημαία σε σπίτια ή σε άσχετα μέρη όλο τον χρόνο. Έξω από ένα supermarket στα Μελίσσια, αυτοκόλλητο στα αυτοκίνητα, σε σπίτια στην μέση του πουθενά, σε ιχθυοπωλεία, σε αυθαίρετα (ειδικά εκεί) εστιατόρια στο δάσος του Σχινιά, σε διαφημίσεις που πουλάνε γιαούρτια. Για ποιο λόγο; Υπάρχει στις πύλες του Αμαρουσίου εχθρικός στρατός που αμφισβητεί την Ελληνικότητα της περιοχής και πρέπει να του δείξουμε ότι εδώ είναι Ελλάδα;

Η πρώτη μου επαφή - σοκ με την Ελληνική σημαία έγινε στον στρατό, λογικό θα μου πείτε. Αναφέρομαι στο περίφημο "Η ΣΗΜΑΙΑ , Η ΣΗΜΑΙΑ!!!" που ακουγόταν κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Στρατός είναι οπότε το έβρισκα λογικό. (Α μιας και το θυμήθηκα ο ΕΣ μου χρωστάει 2 μέρες τιμητική! Μου την είχαν δώσει όταν το ύφασμα είχε μπλεχτεί και σκαρφάλωσα να το ξεμπερδέψω αλλά δεν την εισέπραξα ποτέ.)

Η δεύτερη επαφή - σοκ ήταν όταν μπήκα στην αγορά εργασίας. Εκεί ξανασυνάντησα την έννοια σημαία = ιερό σύμβολο που είχα δει στον στρατό. Εκεί δεν το βρήκα καθόλου φυσιολογικό. Έβλεπα νέους φοιτητές και να βγάζουν την σημαία πριν τις εθνικές εκλογές με βήμα και αγχωνόμουνα. Νέοι και φοιτητές!

Δεν χρειάζομαι σύμβολα είτε είναι εθνικά, είτε είναι θρησκευτικά, είτε είναι πολιτικά κλπ που να συμβολίζουν την ομαδική διαφορετικότητα μου ή ακόμα χειρότερα την ανωτερότητα της ομάδας που ανήκω.

Φέτος το καλοκαίρι την περίοδο του Mundial πήγα στις Βρυξέλλες, μία πραγματικά πολυπολιτισμική πόλη. Πολλοί είχαν κρεμάσει τις σημαίες της χώρας προέλευσης τους στα παράθυρα. Το θέαμα του να βλέπω την πολυχρωμία (Ιταλική σημαία, δίπλα Τουρκική, Πορτογαλική, Μαροκινή, Ισπανική κλπ) μου άρεσε πάρα πολύ. Ίσως αν υπάρχει κάποια σημαία που θα δεθώ συναισθηματικά ξανά θα είναι μία σημαία της απόλυτης πολυχρωμίας.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 26, 2006

Βασικός μισθός στα 1400 ευρώ, λένε...

Μία από τις ποιο συνηθισμένες κριτικές είναι η κριτική στο Marketing. Μου έχει τύχη άπειρες φορές να ακούω ανθρώπους να κατακρίνουν το marketing και να δηλώνουν πως οι ίδιοι έχουν ανοσία, ενώ καπνίζουν Davidoff slim και φοράνε τα τελευταία trendy puma. Σαν κοινός θνητός πέφτω συχνά θύμα των επαγγελματιών του marketing και σίγουρα πέφτω πολύ περισσότερες χωρίς να το συνειδητοποιώ.

Παρακολουθώντας τις εκλογικές εκπομπές, διαβάζοντας διάφορα blogs και φυσικά με την απεργία των δασκάλων θυμήθηκα ένα σύνθημα (το ποιο απλό διαφημιστικό μήνυμα είναι το σύνθημα αν δεν κάνω λάθος) που είχε εφεύρει το ΚΚΕ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές: "Βασικός μισθός στα 1400 ευρώ".

Ευελπιστώ ότι θυμάμαι λίγα από τα οικονομικά που είχα σπουδάσει κάποτε, αλλά δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει οικονομικά για να καταλάβει πως το συγκεκριμένο σύνθημα "μπάζει" από παντού.

Ας υποθέσουμε πως οι επιχειρήσεις και το κράτος έχουν την ευχέρεια να δώσουν τις αυξήσεις άμεσα χωρίς να επιβαρυνθεί η οικονομική τους κατάσταση σε βαθμό που να τους προκαλέσει προβλήματα λειτουργίας.

Ωραία ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι πλέον 1400 ευρώ τον μήνα. Ας προσπαθήσω να προβλέψω μερικές συνέπειες.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που κέρδισαν αυτή την αύξηση θα την αφιερώσουν στην κατανάλωση. Μπορώ να εικάσω με κάποια βεβαιότητα ότι το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης του εισοδήματος θα οδηγηθεί σε καταναλωτικά αγαθά. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν την ευχέρεια να αυξήσουν την παραγωγική τους ικανότητα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση των τιμών των προϊόντων καθώς και των εισαγωγών, η μη ικανοποιημένη ζήτηση θα πρέπει να καλυφτεί με εισαγωγές.

Οι εργαζόμενοι άρχισαν ήδη να χάνουν ένα μέρος της αύξησης των εισοδημάτων τους, άμεσα και βραχυπρόθεσμα με την αύξηση των τιμών, έμμεσα και ποιο μακροπρόθεσμα με την αύξηση των εισαγωγών.

Η αύξηση των τιμών των προϊόντων (λόγο της υπερβολικής ζήτησης) έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Τα Ελληνικά προϊόντα ακρίβυναν άρα μειώνονται οι εξαγωγές άρα μειώνονται και οι θέσεις εργασίας. Η Ελλάδα είναι μέρος της ζώνης ευρώ οπότε δεν έχει την δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμα της για να αυξήσει, βραχυπρόθεσμα, την ανταγωνιστικότητα της. Η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μέτρα που θα περιορίζουν το εισόδημα και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να απολύσουν υπαλλήλους. Καταλήγουμε σε δύο σενάρια:
- Ναι η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα που απαιτούνται και οι επιχειρήσεις απολύουν τον πλεονάζον προσωπικό. Το αποτέλεσμα είναι ότι η οικονομία "σώζεται" και οι εργαζόμενοι και ειδικά οι άνεργοι (που θα έχουν αυξηθεί κατά πολύ) θα ζήσουν 3-4 χρόνια σε πολύ χειρότερες συνθήκες από ότι πριν την αύξηση. Μακροπρόθεσμα μπορεί οι συνθήκες τους να είναι καλύτερες.
- Η κυβέρνηση δεν αντιδράει (θα μας υποχρεώσει η ΕΕ έτσι και αλλιώς αλλά λέμε τώρα). Η οικονομία χάνει ανταγωνιστικότητα κάθε μέρα με αποτέλεσμα την χρεοκοπία της οικονομίας, δηλαδή την Αργεντινοποίηση της. Σαν συμπέρασμα οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της χώρας θα είναι πολύ χειρότερα από πριν.

Οι πραγματικά χαμένοι θα είναι όσοι αποταμιεύσουν το extra εισόδημα τους. Η αξία των χρημάτων θα μειωθεί λόγο πληθωρισμού, άρα θα φτωχύνουν και οι ίδιοι δεν θα έχουν απολαύσει τα αγαθά που θα μπορούσαν όταν έγινε η αύξηση.

Αυτά θα συμβούν μακροπρόθεσμα, αλλά όπως είχε πει και ο Keynes (ο αγαπημένος μου αφορισμός): In the long run we are all dead. In the short run ας πλουτίσουν οι marketers είτε δουλεύουν στον Περισσό είτε σε γυάλινα κτίρια.

Η αγαπημένη μου διαφήμιση είναι αυτή με τα τσιγάρα slim βανίλια (υπάρχουν και σε φράουλα;), αλλά δεν κατάλαβα ποιο είναι το μήνυμα: Αν τα καπνίζω θα ξυπνήσω ένα πρωί με μία τέτοια γυναικάρα στην αγκαλιά μου ή αν τα καπνίζω θα μεταμορφωθώ σε γυναικάρα; Πείτε μου σας παρακαλώ μην πάω για μαλλί και βγω γυναικάρα.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Μείωση της εκπομπής CO2 από τα αυτοκίνητα.

Ένα μικρό και περιβαλλοντολογικό post.

Πριν από λίγα χρόνια η Ε.Ε. συζητούσε με τις αυτοκινητοβιομηχανίες την μείωση της εκπομπής CO2 από τα αυτοκίνητα. Αρχικά οι στόχοι είχαν οριστεί να επιτευχθούν μέχρι το 2005 ή το 2006, δεν θυμάμαι ακριβώς.

Σήμερα στο BBC διάβασα το εξής άρθρο: Most car brands 'failing on CO2'. Δεν νομίζω πως ήταν και μεγάλη έκπληξη. Το θετικό είναι πως πολλές βιομηχανίες κάνουν πρόοδο και οι εκπομπές μειώνονται, παρόλο που τα αυτοκίνητα μεγαλώνουν σε μέγεθος, ιπποδύναμη και βάρος. Πριν από 2-3 χρόνια που έψαχνα για αυτοκίνητο είχα εντυπωσιαστεί (αρνητικά) με την αύξηση της ιπποδύναμης τα τελευταία χρόνια. Στην εποχή μου το απόλυτο αυτοκίνητο ήταν μία Integrale και είχε 190 με 220 ίππους. Σήμερα συναντάς πάρα πολλά αυτοκίνητα με τέτοια ιπποδύναμη και επιδόσεις. 100 άλογα έχουν γίνει το standard.

Φυσικά δεν έχω τις επιστημονικές βάσεις για να κρίνω αν η πρόοδος είναι σημαντική για διάστημα 8 ετών (μου φαίνεται πως όχι).

Το πραγματικά αισιόδοξο είναι αυτό: "Every manufacturer recognises that lower carbon dioxide is not just a moral issue, it's a question of competitive advantage," said a spokesman for the SMMT, "Increasingly, green factors are rising up the buying agenda in much the way safety did 10-15 years ago.". Πόσοι πολίτες κοιτάνε πράγματι το “πιστοποιητικό οικολογίας” ενός αυτοκινήτου πριν το αγοράσουν το αγνοώ. Πόσοι θα δώσουν βαρύτητα στο πιστοποιητικό ή στην μούρη είναι άλλο θέμα, ειδικά στην χώρα μας.

Πάντως για να κάνω την αυτοκριτική μου πολύ φοβάμαι πως πλέον το πιστοποιητικό δεν έχει τόσο πολύ βαρύτητα για εμένα, παρόλο που για το αυτοκίνητο που αγόρασα πριν από 2 χρόνια κοίταξα τις εκπομπές CO2 και ήταν ο κύριος λόγος που το προτίμησα από το “συναγωνιζόμενο” και για αυτό δεν αγόρασα την ποιο δυνατή έκδοση.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται...

Διάβασα αυτή την επιφυλλίδα στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου: Οι καταλήψεις ως πεδίο εκκοινωνισμού

Όπως θα διαβάσετε οκ. Σταματόπουλος εκθειάζει τον “θεσμό” των καταλήψεων, υποθέτω πως και οι καταλήψεις έγιναν θεσμός όπως η Eurovision. Δικαίωμα του, προφανώς, είμαστε τυχεροί και ζούμε σε μία δυτική κοινωνία και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράσει την άποψη του. Το πρόβλημα μου είναι πως λέει μερικές “χοντράδες” και πως η σκέψη του παρά είναι απλοϊκή.

Οι καταλήψεις είναι κάτι που με ξεπερνάνε και ειδικά όταν γίνονται σε καθημερινή βάση και για ψήλου πήδημα. Έτυχε και μεγάλωσα σε μία κοινωνία όπου οι καταλήψεις δεν είναι στην καθημερινή agenda, δεν έχασα ούτε μία μέρα στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο λόγο κατάληψης και συνολικά έχασα 1 ή 2 μέρες από απεργία.

Σύμφωνα με τον κ Σταματόπουλο μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται, δημιουργούν αλληλεγγύη, μαθαίνουν τι είναι ομάδα (γιατί αυτό μου θυμίζει ελεεινά στρατό και ομάδες της άκρας δεξιάς;;;), και φυσικά περνάνε τον χρόνο τους συζητώντας για τέχνες, για το σύμπαν (!!!! Για όσους το αγνοούν ο Einstein ανακάλυψε την θεωρία της σχετικότητας στην κατάληψη του 16ου δημοτικού σχολείου Αθηνών καθώς έβλεπε μία μολότοφ να προσγειώνεται στο κεφάλι ενός αστυνομικού) και γενικά για ότι θεωρείται “πνευματικό”.

Ναι σίγουρα ο Γκλέτσος, η Κανέλη και ο Ζουράρις είναι οι “οι πυρήνες της τέχνης, της διανόησης, του πολιτικού στοχασμού, αλλά και της καθημερινής στάσης ζωής, τελείως διαφορετικής από 'κείνη των ομηλίκων τους” στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Δυστυχώς…

Ας προσπεράσω τον μανιχαϊσμό "όποιος δεν κάνει καταλήψεις τότε βλέπει reality και πατάει σε πτώματα για να βγάλει χρήματα". Άλλωστε το έχει διατυπώσει καλύτερα ο κ. Rumsfeld “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίων μας”, θα αρκεστώ μόνο στον έρωτα.

Πως γίνεται κάποιος να ερωτευτεί έναν κουκουλοφόρο; Πως γίνεται να ερωτευτώ μία κοπέλα αν δεν δω τα μάτια της;

Υ.Γ. Εκτιμώ όσο τίποτα αυτούς που είναι άριστοι στην δουλειά τους. Κατάληψη μπορούν να κάνουν όλοι (και εγώ), αλλά είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος άριστος στην δουλειά του, και δυστυχώς δεν είμαι.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 20, 2006

Modern Laika

Σαν καθώς πρέπει ψώνιο που είμαι πριν από λίγο καιρό αγόρασα ένα iPod. Σε κάποια φάση μετέφερα τα mp3 που είχα στο γραφείο στο iPod χρησιμοποιώντας την αυτόματη λειτουργία του iTunes που περνάει ότι mp3 βρει από το PC στο iPod.

Συνολικά έβαλε 4501 τραγούδια, την κατάχρηση που καταλήγουν οι ευκολίες τις ζωής την προσπερνάω μόνο με ένα κοινότυπο σχόλιο: 4500 κομμάτια είναι περίπου 300 δίσκοι! Κάποιος χρειάζεται τουλάχιστον 1 χρόνο για να ακούσει 300 δίσκους.

Μία μέρα το είχα βάλει να τα παίζει όλα σειριακά. Μετά από λίγη ώρα φτάνει σε ένα κομμάτι της Βανδή. Παραξενεύτηκα δεν είχα ποτέ δίσκο ή mp3 της κ. Βανδή, αλλάζω κομμάτι και αρχίζει να παίζει Κοκκίνου. Εκεί άρχισαν να με ζώνουν φίδια, πως στην ευχή βρέθηκε και Κοκκίνου; Κοιτάω στο menu και είδα ότι έχει πολλά Ελληνικά τραγούδια τέτοιας κατηγορίας. Σε κάποια φάση πίστεψα πως τα κατέβασε αυτόματα από το site της Apple, απλή πράξη 4501 * 0.99$ = 4455,99$. 4456 δολάρια για να ακούω “Πάει πάει πάει” παρά πάει πάει πάει ακριβά! Αγχώθηκα. Ευτυχώς σκέφτηκα πως δεν έχω δώσει τα στοιχεία της πιστωτικής οπότε δεν κινδύνευα. Μετά από λίγη ακόμα σκέψη θυμήθηκα ότι είχα πάρει και τα mp3 ενός συναδέλφου και λύθηκε το μυστήριο.

Χθες όταν βγήκε ο ήλιος πήγα να κάνω διάλειμμα – ηλιοθεραπεία. Έψαχνα στο iPod τραγούδια που δεν είχα ξανακούσει ώσπου στην επιλογή “Genres” πέτυχα την κατηγορία “ Modern Laika”. Modern Laika? Το άκουσα και αυτό. Στην συγκεκριμένη κατηγορία έχω Ρέμο και Κωσταντίνο Χριστόφορου (1η φορά άκουγα τον καλλιτέχνη).

Έτσι, Έτσι, Έτσι

Σε ρωτώ ότι έχω κάνει για εσένα δεν είναι αρκετό

Έτσι, Έτσι, Έτσι

Modern Laika Rules!!!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

Γενοκτονίες και “Γενοκτονίες”

Τις τελευταίες μέρες έγινε ξανά την μόδας η κατάχρηση του όρου Γενοκτονία. Αφορμή ήταν η απόφαση της Γαλλικής βουλής να ποινικοποιήσει την άρνηση της “Γενοκτονίας” των Αρμενίων από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του 1ου Π.Π. Θα εξηγήσω για βάζω την συγκεκριμένη “Γενοκτονία” σε εισαγωγικά.

Μερικές λέξεις έχουν, όχι δεν είμαι γλωσσολόγος, μία ειδική βαρύτητα. Είτε χρησιμοποιούνται για να βρίσεις κάποιον, είτε για να μεταφέρεις την υπερβολή κάποιου γεγονότος, είτε για να εκφράσεις την οργή σου κλπ. Η κατάχρηση τους, όπως και συχνή χρήση του υπερεντατικού, έχουν σαν αποτέλεσμα αυτές οι λέξεις να χάνουν την βαρύτητα τους και να “εκλαϊκεύονται”, δεν νομίζω να θίγεστε όταν σαν αποκαλούν μαλάκα.

Μία από αυτές τις λέξεις όπου γίνεται κατάχρηση με κίνδυνο να χάσει το βαρύτατο νόημα της είναι η γενοκτονία. Για τον ακριβή ορισμό της μπορείτε να συμβουλευτείτε ένα λεξικό και για την νομική διάσταση της ένα νομικό επιστήμονα, δεν είμαι ειδικός. Για εμένα η γενοκτονία είναι η απόδειξη του πόσο χαμηλά μπορούμε να πέσουμε οι άνθρωποι σαν είδος: Η συστηματική σφαγή μέχρι εξαφάνισης κάποιων ανθρώπων που έχουν Χ χαρακτηριστικά.

Ένας άλλος κίνδυνος εκλαΐκευσης της συγκεκριμένης λέξης είναι πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πολιτική εκμετάλλευση από εξτρεμιστές πολιτικούς για να μαζέψουν ψήφους μέσω λαϊκισμού. Πριν από λίγους μήνες το ζήσαμε και στην χώρα μας που ξαφνικά έγινε της μόδας η “Γενοκτονία” των Πόντιων από τους Τούρκους όπου ξαφνικά εμφανίστηκαν οι “προστάτες” της ιστορικής “μνήμης” Ψωμιάδης κλπ.

Από ότι ξέρω έχουν γίνει δύο μαζικές σφαγές τον 20ο αιώνα που πληρούν τους όρους για να χαρακτηριστούν γενοκτονίες (ευτυχώς απέτυχαν και οι δύο):
Των Εβραίων στο 2ο Π.Π. ή αλλιώς το Ολοκαύτωμα.
Των Tutsi από των Hutu στην Rwanda την προηγούμενη δεκαετία.

Όχι η σφαγή των Μουσουλμάνων της Srebrenica από τους Σέρβους (και την Ελληνική Ορθόδοξη στρατιά) δεν είναι γενοκτονία.
Όχι η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους το 1922 δεν είναι γενοκτονία.
Όχι οι βομβαρδισμοί των Ισραηλινών στο Λίβανο δεν είναι γενοκτονία.
Κλπ.

Το κείμενο μπορεί να φαίνεται απόλυτο παρόλο που δεν ούτε είμαι νομικός, ούτε ιστορικός, ούτε “γενεκτονιολόγος”, οπότε μπορεί να έχω παραλείψει σφαγές που μπορούν να χαρακτηριστούν γενοκτονίες, απλώς θέλω να σημειώσω τον κίνδυνο από την κατάχρηση της λέξης. Αυτό που έχει σημασία στην Γενοκτονία είναι να μην ξανασυμβεί (που δυστυχώς θα ξανασυμβεί), η κατάχρηση της λέξης βοηθάει στην επανάληψη της.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2006

Τελικά Ψήφισα!

Γενικά για διάφορους λόγους δεν τα πάω καλά με το άθλημα της ψήφου. Ένας από αυτούς είναι ότι είμαι ετεροδημότης, ψηφίζω Αθήνα. Το θεωρώ ανούσιο να “τραβιέμαι” κυριακάτικα και να ψηφίζω άκυρο. Συνολικά έχω ψηφίσει κόμμα 4 φορές, την μία από αυτές το μετάνιωσα.

Αρχικά στις χθεσινές εκλογές δεν είχα σκοπό να συμμετάσχω με την ψήφο μου. Όμως πριν από περίπου ένα μήνα αποφάσισα να πάω και να ψηφίσω άκυρο για δήμαρχο και Ντινόπουλο για νομάρχη. Η επιλογή του Ντινόπουλου, παρόλο τον κόμπο που ένιωθα μιας και ήταν τηλεπαρουσιαστής, βασίζονταν σε δύο λόγους:
- Μου άρεσε η δουλειά που έχει κάνει σαν δήμαρχος Βριλησσίων. Δεν ζω στον δήμο αλλά τον διασχίζω μερικές φορές και βλέπω το χάσμα, πεζοδρόμια, ποδηλατοδρόμοι(!!!), που τον χωρίζει με τους γειτονικούς δήμους Χαλανδρίου, Μελισσιών, Αμαρουσίου ή με τον δήμο που μένω.
- Ο δεύτερος λόγος ήταν για να μην βγει η κόρη του Γεννηματά. Δεν είμαι αντιβασιλικός (ούτε φιλό-βασιλικός) αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε ένα άνθρωπο 100% κενό που κέρδισε (και ξανά-κέρδισε χθες) τις εκλογές μόνο και μόνο επειδή είναι γαλαζοαίματη, οκ πρασινοαίματη είναι. Ξέρετε μία, οποιαδήποτε, πολιτική άποψη της Φώφης Γεννηματά; Προσωπικά όχι.

Πριν από 2-3 εβδομάδες είδα σε μία αφίσα (νόμιμη) τους δύο υποψηφίους που επέλεξε (;) ο Ντινόπουλος για να τον πλαισιώνουν. Μία από αυτούς ήταν η Πιπίλη. Εκεί άλλαξα στρατόπεδο και αποφάσισα να μην τον ψηφίσω. Όχι δεν θα ενισχύσω την τηλεοπτική δημοκρατία. Δεν ψηφίζω.

Και έτσι έφτασε το εκλογικό ΣΚ με εμένα να αναρωτιέμαι τι θα κάνω την Κυριακή…

Το Σάββατο όμως άλλαξα πάλι γνώμη. Στο ένθετο ΟΙΚΟ της Καθημερινής είχε συνέντευξη ενός υποψηφίου δημάρχου ο οποίος πολιτεύονταν με οικολογική (προφανώς δεν εννοώ οικολογία σαν του Βεργή ή σαν του ΣΥΝ) agenda. Παρόλο που δεν είχε την επίσημη υποστήριξη από το EFGP η συνέντευξη με έπεισε να τον ψηφίσω χωρίς να ξέρω τίποτε άλλο για αυτόν.

Άρα χθες ψήφισα “Οικολογική Αθήνα” - Κρομμυδά Αναστάσιο για δήμαρχο και άκυρο για νομάρχη. Στις νομαρχιακές κέρδισα βγήκε το άκυρο, η Φώφη…

Υ.Γ. Ένιωσα εθνικά υπερήφανος και μία ανάταση όταν πηγαίνοντας να ψηφίσω με προσπέρασε μία υπουργική λιμουζίνα. Ναι ο βλάκας έκανα δεξιά για να περάσει.

Υ.Γ. 2 Μου άρεσε που ενώ στην τάξη που ψήφισα υπήρχε μία εικόνα του jesus something και επάνω στις κάλπες είχαν βάλει βιβλία θρησκευτικών δεν δέχτηκαν να πετάξω το άκυρο μου μπροστά τους αλλά να “κρυφτώ” για μερικά δευτερόλεπτα και να ρίξω τον φάκελο μετά.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

Προεκλογική Ομιλία

Δίπλα στο γραφείο υπάρχει μία πλατεία που την επισκέπτομαι καθημερινά το μεσημέρι, για να κάνω 10λεπτο διάλειμμα - τσιγάρο - ηλιοθεραπεία. Πριν από λίγες μέρες πήγα στην πλατεία και είδα διάφορους εργάτες να γεμίζουν την πλατεία με καρέκλες και να στήνουν ένα πάλκο. Το βράδυ θα μιλούσε ο νυν (νομίζω) δήμαρχος. Εκείνο το απόγευμα είχα κανονίσει με ένα πρώην συνάδελφο να πάμε για καφέ εκεί κοντά και σκέφτηκα να ακυρώσω το randez-vous μας αλλά μιας και η ομιλία ήταν στις 20:30 και θα βρισκόμασταν στις 19:00 υπέθεσα πως είχαμε αρκετό χρόνο.

Έφτασα στην ώρα μου παρόλο που ο συνάδελφος θα αργούσε και βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα θέαμα απίστευτου (αντί)κάλους και κιτσαριού. Στο πάλκο είχε ανέβει ένα συγκρότημα που στην αρχή έπαιζε Διονυσίου σε εκτέλεση 16ου χιλιομέτρου. Τι μήνυμα θέλει να περάσει για την επόμενη τετραετία κάποιος με τον στοίχο “Βρέχει φωτιά στην στράτα μου”; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Το θέαμα ήταν από μόνο του γελοίο αλλά όλα τα λεφτά ήταν ένας τύπος, γύρω στα 35, που περπατούσε πάνω κάτω στην πλατεία με μία κόρνα (σαν αυτές των γηπέδων) και κάθε μισό λεπτό κόρναρε. Στην πλατεία είχαν ήδη μαζευτεί μερικοί εκπρόσωποι των τιμημένων γερατειών.

Φυσικά συμπαραστάθηκα στους σκεϊτμπορντάδες της πλατείας που εκδιώχτηκαν από το στέκι τους.

Στην συνέχεια το μουσικό menu εμπλουτίστηκε και πέρασε στα ποιο επαναστατικά τραγούδια, “Το γελαστό παιδί” κλπ, πάντα σε εκτέλεση Γονίδη. Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έχω πολύ σχέση με τις επαναστατικές τάσεις της κοινωνίας μας. Πολύ φοβάμαι πως όταν γίνει επιτέλους η επανάσταση και καθώς αυτή θα οδεύει προς τα παλάτια (που τραγουδάνε οι Κατίνες Γαρμπές) για να ποτιστεί με επαναστατικό ουίσκι εγώ θα ζω στην κοσμάρα μου και θα μπλογγάρω. Σε αυτό το σημείο προβληματίστηκα μιας και δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ενώνει πολιτικά ή μουσικά τον Διονύσιου με την Φαραντούρη. Πληρώνω τα σφάλματα των εφηβικών μου χρόνων! Αν είχα γραφτεί σε κομματική νεολαία δεν θα είχα τέτοιους προβληματισμούς στην ηλικία μου.

Εν τω μεταξύ ήρθε ο συνάδελφος και πήγαμε στην καφετέρια όπου συναντήσαμε κατά τύχη 2 άλλους συναδέλφους. Ας είναι καλά οι διοργανωτές η “τέχνη” μας συνόδευε καθ’ όλη την διάρκεια της συνάντησης μιας και είχαν φροντίσει να είναι τόσο δυνατά η ορχήστρα που ακουγόταν και στους διπλανούς δήμους. Καλά να πάθουν να ζηλέψουν που δεν κάνουν φιέστες με τόσο ποιοτικό πρόγραμμα.

Σε κάποια φάση οι καλλιτέχνες αποσύρθηκαν και πήραν την θέση τους τα συνθήματα:
“Άλλα τέσσερα χρόνια με τον δήμαρχο Χ”
“Για ακόμα καλύτερες ημέρες”
“Δυνατός Χολαργός μόνο με τον δήμαρχο Χ”

Ο λαός είχε αρχίσει να μαζεύεται, είναι δυνατόν να μην παραβρεθείς στην ομιλία του κυρίου χ;, ώσπου με 5 λεπτά καθυστέρηση (τέτοια προσωπικότητα είναι λογικό να αργεί λιγάκι) εμφανίζεται ο ένας και μοναδικός νυν και υποψήφιος δήμαρχος Χολαργού με μουσική υπόκρουση Carmina Burana, ευτυχώς μαγνητοφωνημένη και όχι live από την ορχήστρα.

ΝΑΤΟΣ!!!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!


Δυστυχώς δεν άντεξα και από την πολύ συγκίνηση υποχρεώθηκα να αποχωρήσω.

Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Προεκλογικές Απορίες

- Έργα: λίγο καιρό πριν τις εκλογές οι δημοτικές αρχές αρχίζουν έργα και “έργα”. Αν εξαιρέσουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται με τα έργα το φθινόπωρο (ο Αύγουστος τους χαλούσε;) γιατί πιστεύω ότι ο κάθε δήμαρχος με λέει μαλάκα κάνοντας έργα μόνο και μόνο για να λέει πως έκανε; Από την άλλη είναι αποτελεσματικά; Υπάρχουν άνθρωποι που θα πειστούν από τα έργα της τελευταίας στιγμής;

- Συμμετοχή: Μερικοί υποψήφιοι είναι χαμένοι πριν δηλώσουν υποψηφιότητα, δεν αναφέρομαι σε αυτούς που ανήκουν στα μικρά κόμματα αλλά σε αυτούς ανήκουν σε κόμματα που χτυπάνε πρωτάθλημα ας πούμε ο Σκανδαλίδης. Για ποιο λόγο το κάνουν; Για προβολή;

- Αφίσες (άντε πάλι θα μου πείτε): Είναι πράγματι αποτελεσματικές; Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν αυτές τις φάτσες και αυτά τα στερεότυπα μηνύματα και πείθονται για να τους ψηφίσουν; Το σκουπιδαριό δεν ενοχλεί τους συμπολίτες μου; Η αισθητική υποβάθμιση από τις αφίσες είναι μόνο στον εγκέφαλο μου;

- Χρωστάει η Πολιτεία: Όλοι οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν την έκφραση "να μας δώσει η Πολιτεία αυτά που μας χρωστάει!". Τι τους χρωστάει το κράτος; Από πού και πόσα; Μήπως στην τελική λαϊκίζουν εφευρίσκοντας ένα μπαμπούλα στην προκειμένη περίπτωση το κράτος; Βλέποντας την εκπομπή της ΕΡΤ για τις εκλογές πίστεψα ότι ζούμε σε μία κοινωνία όπου το καταπιεστικό και απολυταρχικό κράτος εμποδίζει τους δήμους να μεγαλουργήσουν.

- Τέλος οι Υποψήφιοι: Είναι εντύπωση μου ή οι υποψήφιοι στις δημοτικές είναι αψυχολόγητα ποιο γλοιώδεις και "χαμηλοί" από τους υποψήφιους βουλευτές. Αν κρίνω από τις φωτογραφίες τους (ναι στις αφίσες) και από όσους έχω δει στην τηλεόραση σχημάτισα χείριστη άποψη. Βλέποντας τους έγινα πολύ επικριτικός στην αποκέντρωση όχι πως ήμουνα ποτέ οπαδός της.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Γιατί δεν γράφεις για τον Bush?

Ήταν η ερώτηση που μου έκανε χθες μία συνάδελφος.

Η απάντηση μου ήταν “Για ποιο λόγο να γράψω για τον Bush?”

“Για να τον κράξεις!”

Aς απαντήσω για ποιο λόγο δεν γράφω για τον Bush. Γιατί δεν βλέπω κανένα απολύτως λόγο! Ναι ο τύπος και οι neocons είναι γλοιώδεις και όνειδος για την δύση αλλά ζώντας στην Ελλάδα δεν βλέπω κανένα λόγο να γράψω post που να τους κράζει.

- 97% (αν δεν κάνω λάθος) των συμπολιτών μου κράζουν (κράζουν δεν κάνουν κριτική δυστυχώς) τον Bush. Τι θα προσφέρει και το δικό μου “κράξιμο”; Θα γίνουμε 97% + 1 άτομο, δηλαδή τίποτα.

- Οκ μπορώ να το κάνω για δημοσιότητα, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Anarchist σε ένα προηγούμενο post μου "Γκόμενα και ψηφοφόρο βγάζεις αν είσαι αντιαμερικάνος όχι αντιρώσος.". Συγνώμη δεν πολιτεύομαι, ούτε είμαι TV persona, ούτε παπάς άρα δεν με ενδιαφέρει η “ψήφος”.

- Μπορώ να κάνω ένα post που να εξηγώ για ποιο λόγο ο Bush είναι κατακριτέος. Αυτό θα είναι χρήσιμο αλλά δεν θέλω να μπω στον κόπο. Είμαι πεπεισμένος πλέον πως είναι ανούσιο να προσπαθήσω να αλλάξω μερικά πράγματα στην χώρα μας. Υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί κάποιος (ή κάποια) που τα ενδιαφέροντα του είναι οι 4ωροι καφέδες, και τα reality? Όσες φορές προσπάθησα να κινήσω το ενδιαφέρον τέτοιων ατόμων το μόνο που εισέπραξα ήταν ύβρις, “σταμάτα να διαβάζεις βλακείες” κλπ,

- Τέλος μου είναι πολύ δύσκολο να κατηγορήσω τρίτους όταν στην χώρα μου με κυβερνάνε διάφοροι Bush. Αν εξαιρέσουμε ότι θεωρώ γελοίο να κατηγορήσω τρίτους όταν κάνουμε τα ίδια πιστεύω, πως είναι ποιο σημαντικό να ξεφορτωθούμε τους δικούς μας Bush.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2006

Διαχείριση των Κοινωνικών πόρων του 4ου ΚΠΣ από την εκκλησία.

Διάβασα στην Καθημερινή του Σαββάτου πως στην συνάντηση Καραμανλή - χριστόδουλου ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε πως τα χρήματα (ή ένα μέρος) από το 4ο ΚΠΣ που προορίζονται για κοινωνικούς σκοπούς θα τα διαχειρίζεται η ΜΚΟ «αλληλεγγύη» που είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας της Ελλάδας. Με λίγα λόγια ο κ. Καραμανλής έκανε μία παγκόσμια πρωτοτυπία: Κοινωνικό Outsourcing! Επίσης το άρθρο αναφέρει πως υπήρχε ταύτιση απόψεων στα θέματα που συζητήσανε κάτι το οποίο είναι σχεδόν αυτονόητο οπότε το προσπερνάω.

Ώστε το κράτος δίνει την διαχείριση πόρων του σε τρίτους; Έτσι απλά! Η ένσταση μου είναι και στην μεταφορά εξουσίας / πόρων, στην διαδικασία και στην εταιρία, οκ ας πω ΜΚΟ, που θα διαχειρίζεται τα χρήματα.

1) Μεταφορά εξουσίας / πόρων:
Η κυβέρνηση δηλώνει πως είναι ανίκανη να διαχειριστεί τους κοινωνικούς πόρους. Το τραγικό είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία φιλελεύθερη πολιτική που θα έλεγε πως δεν είναι δουλειά του κράτους να κάνει κοινωνική πολιτική ή ότι η Χ εταιρία ή οργάνωση είναι ποιο αποτελεσματική στην διαχείριση στον συγκεκριμένο τομέα. Αν ήταν τέτοια πολιτική θα το καταλάβαινα ανεξάρτητα αν ήμουνα υπέρ ή κατά. Στην προκειμένη περίπτωση για ποιο λόγο το κράτος μεταφέρει εξουσίες και πόρους σε τρίτους;

2) Διαδικασία
Το δέχομαι ότι σε αρκετές (πολλές) περιπτώσεις η διαχείριση γίνεται καλύτερα από ιδιωτικές επιχειρήσεις ή από οργανισμούς, είτε γιατί έχουν εμπειρία και ειδίκευση στον συγκεκριμένο τομέα είτε γιατί οι αποφάσεις παίρνονται με οικονομικά κριτήρια κλπ. Όταν γίνεται αυτό, για παράδειγμα στις ιδιωτικοποιήσεις εταιριών, η κυβέρνηση προκηρύσσει διαγωνισμό ο οποίος περιέχει ρητά τους όρους και τους σκοπούς του διαγωνισμού, ποιος δικαιούται να μετάσχει, ποιες είναι οι διαδικασίες του διαγωνισμού, ποιοι οι όροι ανάθεσης, ποιες είναι οι εξουσίες και οι πόροι που παραχωρούνται στον νικητή του διαγωνισμού. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε άμεση ανάθεση, αυτό δεν σημαίνει νεποτισμός και σκάνδαλο; Πες αλεύρι η ΜΕΒΓΑΛ σε γυρεύει.

3) Ο “νικητής”
Και το όνομα αυτού η ΜΚΟ «αλληλεγγύη». Πρέπει να παραδεχτώ πως σε αυτό το θέμα η εκκλησία πάει με την εποχή μας (ένα από τα ελάχιστα): τη μόδα με τις ΜΚΟ και τα κενά νόμου που τις συνοδεύουν. Ας δεχτώ πως ο σκοπός αυτής της ΜΚΟ δεν είναι διαφήμιση του στυλ “Ορίστε είμαστε φιλάνθρωποι” παρόλο που την συγκεκριμένη οργάνωση την έχω ακούσει μόνο 2 φορές: Την 1η σε ένα φυλλάδιο (200 σελίδων!) που είδα σε ένα αεροπλάνο των Ο.Α. και αναφερόταν στην ανθρωπιστική βοήθεια της Ελλάδας (καλόόόόό…) και την δεύτερη σε ένα ραδιόφωνο στις διακοπές όπου ο πρόεδρος της ΜΚΟ κ. χριστόδουλος είχε πάει στην Μέση Ανατολή να παραδώσει, μπροστά στις κάμερες φυσικά, βοήθεια στα θύματα του πρόσφατου πολέμου, δηλαδή μόνο στους Λιβανέζους ως γνωστών οι Ισραηλινοί δεν είχαν θύματα. Ας δεχτώ επίσης πως ο σκοπός της ΜΚΟ δεν είναι η μεγιστοποίηση του πλούτου της εκκλησίας αλλά πράγματι η προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας. Για ποιο λόγο επιλέχτηκε αυτή η συγκεκριμένη (και ανύπαρκτη) ΜΚΟ; Δεν υπάρχουν άλλες; Στην τελική πως δέχεται η εκκλησία τα χρήματα των Παπικών; Αυτών που θέλουν το κακό του έθνους μας; Θα μου πείτε τους κουτόφραγκους πολλοί (παπάδες) μίσησαν τα ευρώ τους κανείς!

4ος ΚΠΣ: κοινωνική πολιτική της εκκλησίας με τα φράγκα τρίτων, έτσι γίνομαι και εγώ μάγκας!

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006

Καλό Πάσχα!

Ο δήμος Νέου Ψυχικού μας εύχεται καλό Πάσχα από τον Σεπτέμβριο.


Είμαι περίεργος: τα χριστούγεννα θα ανάψουν τα γιορταστικά λαμπιόνια;

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006

Αυτός Μάλιστα!

Σήμερα έλαβα το εξής email από ένα φίλο:

“asxeto: den exw thlewrash spiti mou, out diabazw ellhnikes efhmerides kai genika exw xasei epafh me thn ellhniki epikairothta. Xtes to brady omos hmoun sth X kai eidame variete/eidhseis kai eida enan typo pou ypotithete einai nomarxhs sth thessaloniki kai legete psomiadhs....... kala milame epatha thn plaka mou...ti apitsefto ypokimeno, pws einai dynaton ena tetoio ektroma na exei bgei nomarxhs?”

Θεός; Τώρα βέβαια να αγνοεί την ύπαρξη του εμετού που ονομάζεται Ψωμιάδης παρά είναι hardcore ακόμα και για εμένα.

Η απάντηση μου ήταν:

“Ναι ο κύριος Ψωμιάδης...
Κέρδισε τις προηγούμενες εκλογές με 52% από τον 1ο γύρο!!!

Ναζιστής, υπέρ-εθνικιστής, λαϊκιστής του κώλου, αγροίκος, άξεστος, χωρίς ίχνος παιδείας και τσίπας επάνω του. Κλασσικό πολιτικό προϊόν της συμπρωτεύουσας (Παπαθεμελής, Άνθιμος, Βενιζέλος κλπ)... Μία κλασική ατάκα του είναι «Έλληνας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι».

Όπως μπορείς να φανταστείς είναι από τους ποιο προβεβλημένους της Ελληνικής TV. Το καλοκαίρι σε ένα καράβι τον είδα σε μία εκπομπή life & style να τραγουδάει Καρά σε prime time και φυσικά ήταν στο στοιχείο του: τα σκυλάδικα.

Είναι μπλεγμένος στο τελευταίο σκάνδαλο και φυσικά θα κερδίσει άνετα τις εκλογές.

Κατά τα άλλα μας φταίνε οι "Σιωνιστές" και οι Αμερικάνοι.”

Ποδοσφαιρική Αποτοξίνωση

Ναι με χαρά δηλώνω σε όλο το Internet πως έχω αποτοξινωθεί πλήρως από τον οπαδισμό. Έχω; Όχι εντελώς ακόμα υποστηρίζω την μία και μοναδική ομάδα που υπάρχει στην Ελλάδα, την ΑΕΚ, αλλά χάσει κερδίσει δεν πρόκειται να αλλάξει η διάθεση μου. Πάλι λέω ψέματα αν η ΑΕΚ κερδίσει το πρωτάθλημα ή έστω τους βαζελογαύρους θα χαρώ για 5-10 λεπτά. Το αντίθετο δεν ισχύει. Το Σάββατο παίζαμε με την ομάδα του Κόκκαλη και χάσαμε. Είδα λίγο το πρώτο ημίχρονο επειδή έτρωγα. Το βράδυ έμαθα ότι χάσαμε οκ και;

Όμως μου αρέσει όσο τίποτα να πειράζω τους οπαδούς άλλων ομάδων (και της δικιά μου τώρα ποια), η καλύτερη μου είναι (το ξέρω δεν πρωτοτυπώ) την επομένη Ευρωπαϊκού αγώνα του θρήνου. Πόσο μου αρέσει αυτή η “ομάδα” και οι οπαδοί της! Εδώ όμως έχω ένα πρόβλημα με τους δύο φίλους μου που βλέπω ποιο συχνά: ο ένας είναι βάζελος αλλά αντί-βάζελος και ο άλλος είναι γαύρος αλλά αντί-γαύρος (ναι υπάρχουν) οπότε όταν κερδίζουμε τις ομάδες τους δεν μπορώ να τους δουλέψω μιας και αυτοί χαίρονται ποιο πολύ που χάσανε. Τι ξενέρα να βλέπεις ΠΑΟ-ΑΕΚ και ο βάζελος να πανηγυρίζει ποιο πολύ τα goal της ομάδας μου!

Αύριο (ή μεθαύριο) παίζουμε με την Anderlecht ο μόνος λόγος που θέλω να κερδίσουμε είναι ότι η RSC είναι ο βαζελογαύρος του Βελγίου. Αλλά και να χάσουμε το βράδυ θα κοιμηθώ σαν αρνάκι…

Υ.Γ. Στην κυριολεξία δεν καταλαβαίνω όλους αυτούς που πωρώνονται με τις ομάδες και έχουν περάσει κάποια ηλικία (ας πούμε τα 30). Έφηβος ήμουνα και εγώ πωρωμένος με την ΑΕΚ αλλά σιγά-σιγά ο έρωτας μου έφυγε.

Υ.Γ. 2 Μακάρι να πάει ο εμποράκος (Μπάγεβιτς) στον Παναθηναϊκό, θα δουλεύω τον ο βάζελο αντί-βάζελο φίλο μου μέχρι το 2015 (τουλάχιστον).

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006

Προεκλογικές αφίσες: η συζήτηση με τον κύριο Μπόζο

Σημειώνω πως το πρόβλημα μου είναι η αυθαιρεσία με τις αφίσες, ειδικά τις προεκλογικές γιατί οι μελλοντικοί μου “σωτήρες” με λένε μαλάκα σε κάθε κολόνα που συναντάω και ακόμα πιο πολύ στην περιοχή που μένω. Ναι είμαι ιδιότροπος θέλω όταν βγαίνω από το σπίτι μου να βλέπω δέντρα όχι σκουπίδια. Θέλω να πιστεύω πως στην μικροκλίματα του δήμου μπορώ να επηρεάσω τα κοινά. Επίσης πιστεύω πως οι πολιτικοί είναι υπόλογοι μου (μου = πολίτης, όχι μου = ΕΓΩ) και όχι το αντίθετο, τους παραχωρώ την εκτελεστική εξουσία για ένα διάστημα αλλά την παραχωρώ δεν την χαρίζω. Δεν έχω κανένα προσωπικό πρόβλημα με τον κ. Μπόζο και όταν (αν;) οι άλλοι υποψήφιοι αρχίσουν και αυτοί την αυθαιρεσία θα μπουν και αυτοί στο “μάτι” μου.

Ο δήμος της Κηφισιάς είναι γενικά μπάχαλο. Οι δρόμοι σε χείριστη κατάσταση, φυσικά τους τελευταίους μήνες άρχισαν να βάζουν άσφαλτο χωρίς να βγάλουν την παλιά, σε ώρες αιχμής το εμπορικό κέντρο θυμίζει τρίτο κόσμο, τα πεζοδρόμια, όπου υπάρχουν, έχουν καταλειφθεί από μηχανές κλπ. Τι χάσμα χωρίζει την Κηφισιά από την Εκάλη και το παλιό Ψυχικό (περιοχές όπου το κόστος κατοικίας είναι αντίστοιχο)! Μέρα με την μέρα ο δήμος μοιάζει με το Μαρούσι. Έχουν ακουστεί διάφορα για διαφθορά δεν έχω αποδείξεις άρα δεν τα αναφέρω αλλά είναι λογικό μιας και υπάρχει τόσος πλούτος στον δήμο. Στις πλατείες κυριαρχούν οι καφετέριες. Υπάρχει έλλειψη με κάδους ανακύκλωσης οπότε είμαι υποχρεωμένος να πηγαίνω τα μπουκάλια μου, τα χαρτιά μου κλπ είτε στην Νέα Ερυθραία είτε να τα πετάω στον δήμο όπου εργάζομαι κλπ.



Χθες βράδυ πήγα στο supermarket και πέρασα μπροστά από το κιόσκι του κυρίου Μπόζου. Στις καρέκλες καθόντουσαν 4-5 άτομα, εξοργίστηκα. Πήγα στο supermarket τσαντισμένος και αποφασισμένος να πάω να τους πω ότι ανήκω σε αυτούς (μειονότητα προφανώς) που ενοχλούνται υπερβολικά με την αυθαιρεσία των προεκλογικών αφισών.

Στην επιστροφή μίλησα στον πρώτο που βρήκα. Ήταν ένας νεαρός γύρω στα 28. Παραδέχομαι πως ήμουνα επιθετικός. Η πρώτη μου ερώτηση ήταν αν είναι υπάλληλος του Μπόζου και μου απάντησε “Όχι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος”, στην συνέχεια τον ρώτησα τι θα γίνει με τις αφίσες, αν το βρίσκει φυσιολογικό κλπ. Η απαντήσεις του ήταν της μορφής: “έτσι είναι”, “ναι”, “όχι”, “δεν αλλάζει”. Μετά από λίγο μου λέει “Ο κύριος Μπόζος είναι εδώ γιατί δεν τον ρωτάτε ο ίδιος;”, δέχτηκα (με ένα μικρό ενδοιασμό).

Όταν τον ρώτησα τι θα γίνει με τις αφίσες μου απάντησε “κάτσε να σου εξηγήσω πως έχει η κατάσταση”. Από την εξήγηση σημειώνω τα εξής:

Σε γενικές γραμμές πως το κάνει για την προβολή του επειδή δεν είχε άλλους τρόπους για να περάσει το μήνυμα του, ποιο συγκεκριμένα:
- Δήλωσε πως δέχεται πόλεμο από τους άλλους υποψήφιους. Δεν μπορώ να το ξέρω αλλά εκλογές δεν είναι; Πάντως το κιόσκι του είναι 1ο τραπέζι πίστα.
- Πως ο δήμαρχος τον αποκλείει από τα κανάλια επικοινωνίας του δήμου ενώ ο ίδιος χρησιμοποιεί τις δημοτικές υπηρεσίες για προβολή του. Δεν μπορώ να το ξέρω πάντως αν στέκει τότε ο δήμαρχος κάνει κατάχρηση εξουσίας και χρήση δημόσιων πόρων για ιδιωτικούς σκοπούς.
- Πως ο δήμαρχος δεν δέχτηκε να μπουν διαφημίσεις, από κανένα υποψήφιο, στις στάσεις λεωφορείων και στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του δήμου. Είναι αλήθεια πως δεν έχω δει διαφημίσεις σε αυτά τα μέρη, όχι πως τις προσέχω, αλλά διαφωνώ με την απόφαση του δημάρχου.
- Πως στις τοπικές εφημερίδες του ζήτησαν υπέρογκα ποσά. Δεν μπορώ να το ξέρω, άλλωστε διαβάζω τον Economist, γιατί δεν βάζει εκεί διαφημίσεις; (προσπάθεια humor)
- Ότι δεν έχει άλλους τρόπους να περάσει το μήνυμα του και είναι μόνος του. Ναι το ΠΑΣΟΚ ανήκει στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και στερείται πόρων και πρόσβασης στα ΜΜΕ.
- Ότι οι αφίσες είναι standard procedure και στις πολιτισμένες χώρες*. Του ανέφερα την Σουηδία (που είχαν εκλογές πριν από 4 μέρες) και το Βέλγιο (που ξέρω πολύ καλά τι γίνεται) και μου ανέφερε την Ιταλία. Το βράδυ τηλεφώνησα σε ένα φίλο Ιταλό να τον ρωτήσω αν είναι αλήθεια και μου είπε πως ναι και ότι ειδικά ο Berlusconi (ωραίο role model...) την έχει δει Μαρούσι επίσης μου είπε πως στην Ιταλία υπάρχει και αντίδραση στην αφισορύπανση.
- Πως οι αφίσες δεν είναι μόλυνση αλλά πολιτική διαφήμιση. (δεν σχολιάζω).
- Άρχισε να μου εξηγεί γιατί οι συγκεκριμένες αφίσες δεν είναι ρύπανση επειδή είναι τελευταίας τεχνολογίας, ότι είναι παντός καιρού, ότι δεν διαλύονται με την βροχή και τον αέρα κλπ. Στην κυριολεξία το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει είναι τα technological trends, breakthroughs & innovations στον κλάδο της αφίσας.
- Πως έχει ανθρώπους που φροντίσουν ώστε να κατεβάζουν τις κατεστραμμένες αφίσες. Αν έχει τόσο κόσμο που γυρνάνε όλη την ώρα 900 km δρόμους (τόσα μου είπε πως έχει ο δήμος της Κηφισιάς) για να κάνουν quality control στις αφίσες τι διαμαρτύρεται πως είναι μόνος του και δεν έχει αρκετούς πώρους;
- Πως στις 16 Οκτωβρίου οι άνθρωποι του θα κατεβάσουν τις αφίσες. Του υποσχέθηκα πως αν γίνει θα ανεβάσω post που θα τον συγχαίρει. Δεν την έχω ψωνίσει με το μαγαζί μου αλλά θέλω να είμαι σωστός μαζί του.
- Πως έχει τυπώσει μόνο 500 αφίσες, πάντως όταν του ανέφερα 2-3 σημεία όπου υπάρχουν 2 αφίσες σε μία κολόνα ή διαφορετικού τύπου τα ήξερε. Ίσος να μην είναι ασύδοτος με το θέμα. Επίσης μου είπε πως κάποιος άλλος υποψήφιος ετοιμάζει 30.000 αφίσες. 30.000 αφίσες;;; Την έβαψα θα φάω τον επόμενο μήνα να γράφω post για τις αφίσες!!!
- Παραξενεύτηκε (και ένας τρίτος που άκουγε την συζήτηση) ότι οι αφίσες μπορούν να είναι αρνητική διαφήμιση, όπως έγινε με εμένα.
- Στην ερώτηση του πως αλλιώς μπορεί να περάσει το μήνυμα του δεν έχω απάντηση. Γιατί δεν ρωτάει την Χαριλάου Τρικούπη;

Φεύγοντας μου έδωσε φυλλάδια με το πρόγραμμα του και τα σχέδια του για τον δήμο. Δεν τα έχω διαβάσει ακόμα.




Για το τυπικό θα τυπώσω τα posts μου και τα γράμματα που έχω γράψει και που θα γράψω στην Καθημερινή. Από εδώ και πέρα τα γράμματα στην Καθημερινή θα είναι γενικά για τις αφίσες και λέω να στέλνω 2-3 emails την ημέρα. Ε κάποτε θα με βαρεθούν και θα γράψουν κάτι για το χάλι :)

* πολιτισμένη δεν είμαι μία χώρα όπου γίνεται χωματερή σε κάθε εκλογές.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 20, 2006

Ο κύριος Παπούλιας

Διάβασα σήμερα στις εφημερίδες, O Kάρολος Παπούλιας στη Γερμανία: H Eλλάδα δεν έχει παραιτηθεί από τις απαιτήσεις της, ότι ο κ. Παπούλιας ζήτησε από την Γερμανική κυβέρνηση αποζημιώσεις για τον Β’ΠΠ και μου γεννήθηκαν μερικές απορίες για τον κ. Παπούλια και για τον θεσμό του προέδρου γενικά.

Δεν τρέφω καμία εκτίμηση για τον Παπούλια. Πολιτικά τον έχω συνδέσει με την χειρότερη περίοδο του ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80, φυσικά εκείνη την περίοδο ήμουν μαθητής και δεν ζούσα στην Ελλάδα οπότε οι αναμνήσεις μου μπορεί να είναι λανθασμένες. Από την άλλη όμως μπορώ να τον κρίνω από τις δηλώσεις του και από τις θέσεις που έχει πάρει όσο διάστημα είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Οι απορίες μου είναι:
- Πριν από λίγο καιρό ο κ. Παπούλιας είχε επισκεφτεί την Αλβανία και ζήτησαν να τον δουν εκπρόσωποι των Τσάμηδων για να συζητήσουν για τις αποζημιώσεις και για να καταλήξουν σε ένα “οριστικός διακανονισμός και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα οι Τσάμηδες δεν έχει παραιτηθεί από τις απαιτήσεις της”. Εξ’ αιτίας αυτού του γεγονότος ο κ. Παπούλιας δεν δέχτηκε να παραβρεθεί στο επίσημο γεύμα που του έκανε η Αλβανική κυβέρνηση. Βλέπω μία διφορούμενη στάση; Δηλαδή ο κύριος Κόλερ έπρεπε να στείλει τον Παπούλια να φάει (Τουρκικό) κεμπάπ και να ακυρώσει το επίσημο δείπνο; Υποθέτω πως αν οι Έλληνες που υπήρξαν θύματα των Γερμανών δικαιούνται αποζημιώσεις τότε δικαιούνται και οι Τσάμηδες που υπήρξαν θύματα των Ελλήνων, συγνώμη αλλά δεν κάνω διακρίσεις στα θύματα ή στους θύτες.

- Ποιος είναι ο ρόλος του Προέδρου στην χώρα μας, γενικά. Ποιες είναι οι εξουσίες του όπως αυτές πηγάζουν από το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους; Έχει δικαίωμα να εκφέρει γνώμη για κάθε θέμα; Εκπροσωπεί την χώρα μας σαν εκτελεστική εξουσία στην εξωτερική πολιτική; Από ότι ξέρω όχι! Ο ρόλος του προέδρου είναι καθαρά “διακοσμητικός”, να παραβρίσκεται σε επίσημες εκδηλώσεις και να αντιπροσωπεύει την χώρα, κάτι σαν βόρειο-ευρωπαίος βασιλιάς. Αν κρίνω από το άρθρο ο κ. Παπούλιας καταχράται την θέση του, δεν είναι ούτε υπουργός εξωτερικών ούτε κριτής των προβλημάτων της κοινωνίας μας. Σημειώνω πως ο “ευνουχισμός” της εξουσίας του προέδρου έγινε επί κυβερνήσεως Παπανδρέου όταν ο κ. Παπούλιας ήταν υπουργός εξωτερικών.

- Είναι θεμιτό να έχουμε ένα πρόεδρο που λαϊκίζει και παίρνει όλη την ώρα εθνικιστικές θέσεις; Οι αποζημιώσεις του ΒΠΠ είναι λαϊκισμός, έχουν περάσει 60 χρόνια, και εθνικισμός. Στην τελική οι Γερμανοί μας δίνουν Χ δις ευρώ κάθε χρόνο από το 1981 μέσω της Ε.Ε. Το γεγονός ότι ο κ. Παπούλιας ήταν ενάντια της συμμετοχής μας στην τότε ΕΟΚ το προσπερνάω.

- Πρέπει να δέχομαι σαν “εκπρόσωπο” μου κάποιον που δέχτηκε να ορκιστεί από θρησκευτικό ηγέτη; Αυτό με κατατάσσει αυτόματα στην συγκεκριμένη θρησκεία (δεν με νοιάζει ποια είναι). Πόσο μάλλον που η ορκωμοσία έγινε εν μέσω των γνωστών σκανδάλων που πρωταγωνιστούσε ο Χριστόδουλος, ο Βαβύλης, οι γνωστοί – άγνωστοι πράκτορες κλπ.

- Υπάρχει περίπτωση στο άμεσο μέλλον να δούμε πρόεδρο της δημοκρατίας μουσουλμάνο; Μάρτυρα του Ιεχωβά; Άθεο; Δηλωμένο ομοφυλόφιλο; The list goes on.

- Είναι ανάγκη η εκλογή του επομένου προέδρου να γίνεται μείζον πολιτικό θέμα πολλούς μήνες πριν την εκλογή του, όχι γιατί είναι σημαντική η θέση ή γιατί πρέπει να επιλεγεί ο καλύτερος υποψήφιος αλλά για να μην πέσει η κυβέρνηση και έχουμε νέες εκλογές;

- Έχει νόημα να υπάρχει ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας; Ποιος ο σκοπός να έχουμε κάποιον που να εκπροσωπεί το έθνος (mon dieu) και να πηγαίνει σε εκδηλώσεις ανά την επικράτεια; Στην τελική μόνο και μόνο για το κόστος θα έπρεπε να καταργηθεί. Άσχετο: πριν από λίγο καιρό διάβασα ένα βιβλίο το οποίο παρουσιάζει τους υποψηφίους για τις Γαλλικές προεδρικές εκλογές, που θα γίνουν του χρόνου. Ο Γάλλος πρόεδρος έχει υπερβολικές εξουσίες, περισσότερες εξουσίες από τον πρωθυπουργό, μπορεί να διαλύσει την κυβέρνηση και έχει ασυλία και από τον νόμο. Ειρωνικά ο πρόεδρος στην Γαλλία αποκαλείται πρόεδρος-βασιλιάς. Πολλοί υποψήφιοι, στην αριστερά ως επί τον πλείστον, εξέφρασαν την άποψη πως είναι ξεπερασμένος, φυσικά δεν είναι ο σκοπός του post να γράψω την επιχειρηματολογία τους.

- Αν υποθέσουμε πως έχει νόημα ο θεσμός του προέδρου μήπως η εκλογή του θα έπρεπε να γίνεται άμεσα από τους πολίτες;

Αυτές οι απορίες στα γρήγορα.

Είναι αυτονόητο πως “οριστικός διακανονισμός και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί από τις απαιτήσεις της” πρέπει να κάνουμε και με τους Γερμανούς και με τους Τσάμηδες και με τους Σλαβομακεδόνες και με δεν ξέρω ποιον άλλο, είπαμε έχουν περάσει 60 χρόνια καιρός είναι να ξεχάσουμε τους Παπούλιες και να μπούμε στον 21ο αιώνα.

Υ.Γ. Ο μισθός (αποζημίωση πως την λένε) του προέδρου είναι γύρω στα 25.000, τον μήνα προφανώς…

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 13, 2006

Το θράσος του κυρίου Μπόζου (υποψήφιος δήμαρχος Κηφισιάς)

Έστειλα το εξής γράμμα στην Καθημερινή. Αφορμή ήταν μία επιστολή ενός υποψηφίου δημάρχου ο οποίος διαμαρτυρόταν, με τον πλέον λαϊκιστικό τρόπο, για την έλλειψη υποδομής στον σταθμό ΗΣΑΠ της Κηφισιάς και για την μη ανταπόκριση του προέδρου της εταιρίας για την διαμαρτυρία του. Όπως μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες ο “κύριος” Μπόζος έχει γεμίσει τον δήμο με τις αφίσες του και είναι ο μόνος οι άλλοι υποψήφιοι δεν το έχουν κάνει (για την ώρα;).

"Αξιότιμε κύριε Καρκαγιάννη,

Το θράσος του κυρίου Μπόζου

Στο φύλο του Σαββάτου 9/9/2006 διάβασα την επιστολή του κυρίου Μπόζου σχετικά με την έλλειψη υποδομής για άτομα με ειδικές ανάγκες στον σταθμό ΗΣΑΠ της Κηφισιάς. Ας εξαιρέσουμε ότι είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορώ να το καταλάβω μιας και ο σταθμός βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον δρόμο:

Αν δεν κάνω λάθος ο κύριος Μπόζος είναι υποψήφιος δήμαρχος Κηφισιάς. Πως το ξέρω; Μα βλέπω παντού τις προεκλογικές αφίσες του. Ο κύριος Μπόζος έχει γεμίσει τον δήμο που θέλει να “σώσει” με τις ρυπαρές αφίσες του και τον πειράζει η έλλειψη υποδομής για άτομα με ειδικές ανάγκες στον σταθμό ΗΣΑΠ; Μήπως παρά είναι θρασύς; Πιστεύει ότι θα εκλεγεί δήμαρχος με φθηνή και θρασύτατη δημαγωγία που ταιριάζει στα τηλέ-παράθυρα;

Οι αφίσες λένε πως 20 χρόνια είναι πολλά με την υπάρχουσα δημοτική αρχή, ναι έχουν δίκαιο! Ο κύριος Μπόζος χρειάστηκε λιγότερο από 20 μέρες για να “καταστρέψει” τον δήμο γεμίζοντας τον με αφίσες.

Μία ερώτηση: Υπάρχει λόγος που ο κύριος Μπόζος βάζει αφίσες μόνο στις υποβαθμισμένες περιοχές της Κηφισιάς; Στην Πολιτεία ή στο Κεφαλάρι δεν μένουν άνθρωποι για να τους “σώσει” ή απλώς εκεί δεν τον παίρνει να το παίξει σωτήρας;

Για να μην κατηγορηθώ ότι ευνοώ άλλους υποψηφίους: Δεν ψηφίζω στην Κηφισιά και δεν ξέρω τους άλλους υποψηφίους (αχ τι βολικές που είναι οι αφίσες). Δεν γνωρίζω τις προθέσεις του κυρίου Μπόζου, μπορεί πράγματι να είναι καλός Δήμαρχος αν εκλεγεί, αλλά αν κρίνω από το γεγονός ότι έκανε τον δήμο χωματερή για να εκλεγεί δεν το πιστεύω.

Υ.Γ. Εσωκλείω μερικές φωτογραφίες από τα έργα του κυρίου Μπόζου και θα ανεβάσω το κείμενο στο blog μου.

Με εκτίμηση,
Κλπ"

Η ειρωνεία είναι πως άρχισε τον εορταστικό στολισμό της Κηφισιάς την επομένη που έγραψα ένα post για τις προεκλογικές αφίσες που ρυπαίνουν την λεωφόρο Κηφισίας. Μήπως είμαι γκαντέμης;

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 12, 2006

Ο Materazzi δικαιώθηκε!

Πριν από λίγες μέρες ο Materazzi αποκάλυψε στην ανθρωπότητα τα Γαλλικά, με άπταιστη Σικελιανή προφορά, που είπε στον Zidane την ημέρα του τελικού. Επιτέλους λύθηκε ένα μυστήριο που φοβόμουνα, όπως όλοι μας άλλωστε, ότι θα στοίχειωνε την ανθρωπότητα για πάντα. Από την άλλη όμως μου χαλάει μία επαγγελματική ευκαιρία μιας και είχα αποφασίσει να ειδικευτώ στην ZizouMaterazzologia (το logia είναι με Λατινικούς χαρακτήρες για να προσθέσω και άλλο κύρος). Ο διάλογος κορυφής είχε ως εξής:
- Στημένη φάση ο Materazzi έχει αναλάβει τον Zizou και τον κρατάει από την φανέλα.
- Όπως συχνά πολύς σαματάς για το τίποτα, η μπάλα κατέληξε στον μαζόχα τον καμεραμάν.
- Τσαντίζεται ο Zizou και λέει στον Materazzi: Αν θες την μπλούζα μου στην δίνω μετά τον αγώνα.
- Ε και ο Sir Materazzi απαντάει σε άπταιστα γηπεδικά: Μην κουράζεσαι θα μου την δώσει η αδελφή σου.
- Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε όλοι και εδώ τελειώνει η αποκλειστικότητα μου.

Όχι μη φύγετε μετά τις διαφημίσεις έχει συνέχεια με τους καλεσμένους της εκπομπής, δηλαδή εμένα, να παραθέτουν προσωπικές εμπειρίες.

Την ίδια μέρα σαν παιδί πήγα να ρίξω μερικά σουτάκια. Μου αρέσει σαν δραστηριότητα, δηλαδή η ψευδαίσθηση ότι γυμνάζομαι όταν πετάω την μπάλα προς το στεφάνι για 40 λεπτά. Φυσικά η μάνα μου λέει πως στην ηλικία μου τα αγοράκια παντρεύονται και κάνουν παιδιά αλλά όπως όλα τα παιδάκια δεν ακούω ποτέ την μάνα μου. Ξέφυγα από το θέμα, είπαμε είμαι παιδάκι οπότε είναι φυσιολογικό. Μία από τις collateral damages του mundobasket ήταν να ξαναγεμίσουν τα γήπεδα με παιδάκια ή “παιδάκια”, είχα σκεφτεί να γράψω ένα μπινελικό-post αλλά συγκρατήθηκα, θα αρκεστώ μόνο με την εξής χωλή: Λιώνω να βλέπω αγοράκια να έρχονται στο γήπεδο με γυαλί ηλίου και παπουτσάκια τελευταία μόδα (puma mostro κλπ), λες και πηγαίνουν σε lounge καφέ. Ας γυρίσω στο θέμα. Φτάνω στο γήπεδο, γινόταν της π…, και είδα ένα φίλο μου να παίζει με κάτι άλλα παιδιά, 2-3 νέες φάτσες. Τελειώνουν και λέμε να αρχίσουμε νέο μονό.

Βαράμε βολές (είπαμε είμαστε παιδάκια) για να διαλέξουμε ομάδες. Μετά παίξαμε ρολόι και οι χαμένοι πλήρωσαν τα παγωτά από την ΕΒΓΑ της γειτονίας. Εκεί ήθελα να καταλήξω, τα λέμε πάω να παίξω με το playstation.

Ας σοβαρευτώ (δύσκολο). Έπεσα στην χειρότερη ομάδα, τώρα αν η ομάδα μου ήταν η χειρότερη επειδή έπαιζα εγώ είναι ένα θέμα που το αποφεύγω για ευνόητους λόγους, στην αντίπαλη ομάδα έπαιζε και ένας τύπος που τον έβλεπα για πρώτη φορά. Πριν αρχίσουμε άρχισε τις μαλ… τύπου:
“Πω πω τσόντα”
“21 - 0 θα τελειώσει”
Κλπ.
Σε κάποια φάση λέει “να κάνουμε κανά charity και να τους αφήσουμε να βάλουν ένα -δύο καλάθια;”. Εκεί έγινα Materazzi! Επί 2 λεπτά πάλευα να μη πω: “άσε θα κάνω charity στην αδελφή”, αλλά μιας και είμαι τέρας παιδείας και άριστος γνώστης του Σαβουάρ Βιβρ δεν απάντησα.

Σημειώνω πως στο basket είμαι μέτριος. Μπορώ να παίξω άμυνα (όταν είμαι σε θέση) και βοηθάω αρκετά στα rebounds αλλά στην επίθεση είμαι κουλός! Συγκριτικά ο Φασούλας είναι Petrovic (ή Ποδαράς για να εκθειάσω τον παικταρά που τίμησε την φανέλα της ομαδάρας στα νιάτα μου).

Αρχίζει ο αγώνας και προσφέρθηκα (τυχαία φυσικά) να πιάσω στην άμυνα τον “παικταρά”. Πάει να κάνει ένα μπάσιμο και τον χτυπάω (τυχαία πάντα) με το γόνατο “οπς φίλε είσαι καλά; Συγνώμη δεν σε είδα” κλπ. Μετά από λίγο ξαναπάει να κάνει ένα μπάσιμο ε και πάλι τον χτύπησα με το γόνατο (ΕΙΠΑΜΕ ΤΥΧΑΙΑ έτσι;). “οπς φίλε είσαι καλά; Συγνώμη δεν σε είδα” κλπ. Δεν ξαναέκανε μπάσιμο, γιατί καλέ;;; Σε όλη την διάρκεια του αγώνα μιλούσε. Σε 2-3 φάσεις δεν κρατήθηκα και απάντησα: κάνει μπάσιμο βάζει καλάθι και λέει “και με 10 δάκτυλα πάνω μου”, απαντάω “15 ήταν όχι 10”, ρίχνει ένα air-ball και σχολιάζω κάτι σαν “καλό πολύ καλό σουτ πήγε ευθεία” κλπ. Φυσικά χάσαμε.

Στο επόμενο μονό παίξαμε μαζί.

Την επομένη έτυχε και ήμουνα στην καλύτερη ομάδα και αυτός στην χειρότερη. Σε όλη την διάρκεια του αγώνα έλεγα:
“Πω πω τσόντα”
“21 - 0 θα τελειώσει”
Κλπ .
Προφανώς όχι :). Κερδίσαμε χαλαρότατα (με 2 Jordan στην ομάδα γίνομαι και εγώ μάγκας…) και ο τύπος σε όλη την διάρκεια του αγώνα ήταν σαν βρεγμένη γάτα.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: δικαίωμα του καθενός να είναι αλαζόνας αλλά η αλαζονεία πληρώνεται, πάντα υπάρχει κάποιος Materazzi στην γωνία ακόμα και αν είσαι ο Zizou.

Σημειώνω πως δεν γνωρίζω το παιδί τον έχω δει δύο φορές. Μπορεί να είναι και γαμώ τα άτομα, κύριος στην ζωή του και κορυφαίος στον κλάδο του. Αλλά η συμπεριφορά του στο γήπεδο με εξόργισε.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Ο Sakis δήμαρχος.

Το ποιο πρόσφατο κουσούρι που απέκτησα τον τελευταίο χρόνο που πηγαίνω με την κούρσα στην δουλειά είναι να χαζεύω τις (παράνομες, ρυπαρές και αντιαισθητικές) αφίσες που είναι κρεμασμένες στις κολόνες κατά μήκος της Κηφισίας.

Από τα μέσα του καλοκαιριού η τελευταία μόδα στις αφίσες είναι αυτές των υποψηφίων δημάρχων Αμαρουσίου. Σε κάθε (ε μα σε κάθε!) κολόνα από τα Ανάβρυτα μέχρι τα σίδερα Χαλανδρίου, υπάρχουν οι φάτσες των μελλοντικών σωτήρων του Ολυμπιακού δήμου της χώρας μας. Τις περισσότερες φορές μία κολόνα έχει την τιμή και την τύχη να φιλοξενεί 2 και 3 και 4 δημαρχο-φατσό-αφίσες!. Εδώ κάνω μία παρένθεση για να στιγματίσω τους ξεδιάντροπους που κατηγορούν τους πολιτικούς μας ότι δεν δουλεύουν οργανωμένα και ότι δεν διαθέτουν μακροχρόνια σχέδια. Ανεβάζουν αφίσες κάθε μέρα από τον Ιούλιο!


Τις προάλλες μετά από μία (μικρή) κραιπάλη και με το κεφάλι που φαντάζεστε ότι είχα, κατέβαινα την Κηφισίας. Περνάω δίπλα από μία κολόνα και διακρίνω φευγαλέα μία νέα δημαρχο-φατσό-αφίσα. "Οπς αυτός άργησε να μπει στο κόλπο, για να δω ποιος είναι" λέω στον εαυτό μου (το κουσούρι της συζήτησης με τον εαυτό μου το έχω χρόνια και δεν σχετίζεται με τις δημαρχο-φατσό-αφίσες). Άρχισα με αγωνία να ψάχνω για κολόνες που είχαν στολιστεί με την νέα δημαρχο-φατσό-αφίσα. Κόλλησα στην κίνηση και ευτυχώς σχετικά κοντά μου υπήρχε μία κολόνα με την νέα δημαρχο-φατσό-αφίσα. Από μακριά η φάτσα του μου φαινόταν γνωστή και όπως το φόντο ήταν ένα απαλό ροζάκι (αντί για το συνηθισμένο ξεβαμμένο μπλε) η αγωνία μου κορυφώθηκε. Μετά από λίγο ο δρόμος ξεμπλόκαρε, ξεκίνησα και επιτέλους περνάω μπροστά της! Και βλέπω την φάτσα του Sakis Kouvas με το σλόγκαν: Sakis on the Waves.

Εεεε;

Ο Sakis πολιτεύεται; Πότε έγινε (και) αυτό; Waves στο Μαρούσι;


Όχι ο Sakis δεν πολιτεύεται απλώς στολίζει την επικράτεια με τις αφίσες για το νέο του show. Πάντως εδώ που έχουμε φτάσει ο Sakis ίσως να είναι ποιο αποτελεσματικός από τους πραγματικούς υποψήφιους, οπότε: Sakis on the Waves for mayor!

Ερωτήσεις:
- Η "ανακύκλωση" των αφισών γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο: τις αφήνουμε στις κολόνες και με τον καιρό θα τις διαλύσουν τα στοιχεία της φύσης; Άλλωστε όπως λένε και οι οικολόγοι: Nature knows best.
- Υπάρχει "κώδικας τιμής" στους αφισοκολλητές; Αν κάποιος θέλει να κρεμάσει αφίσες αλλά του έχουν πάρει την καβάτζα, κατεβάζει τις προηγούμενες ή πηγαίνει σαν gentleman στην επόμενη κολόνα;

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 06, 2006

Είσαι Εντελώς Άθεος;

Pardon????

Είσαι εντελώς Άθεος με ξαναρωτάει.

Ναι ώρες ώρες δεν έχω τον θεό μου αλλά εκεί κράσαρα. CTRL + Shift + Esc για να βγει ο Task Manager μπας και καταλάβω ποιο Process έχει πρόβλημα. Τίποτα.

Restart τον εγκέφαλο μου (ναι έχω για όσους αμφιβάλλουν).

Οκ εδώ τι απαντάς;

Προσπαθείς να εξηγήσεις την ηλιθιότητα της πρότασης; Μπαα ίσως θηχτεί η / ο άλλη/ος και αρχίσει καυγάς.

Προσπαθείς να εξηγήσεις πως η Αθεϊα (όπως και πίστη) είναι μία κατάσταση που μπορεί να είναι μόνο Boolean (δηλαδή true ή false) είτε πιστεύεις (είσαι πιστός) είτε δεν πιστεύεις οπότε είσαι γκιαούρης – Άθεος. Πιστεύεις στην ύπαρξη κάτι απόλυτου. Θεός υπάρχει (ή δεν υπάρχει) σαν ολότητα όχι σαν ποσοστό. Ίσως αλλά μετά πρέπει να εξηγείς τι είναι οι Boolean μεταβλητές και να εξηγήσεις σε τι πιστεύεις. Άστο πολύς κόπος.

Προσπαθείς να εξηγήσεις ότι κάποιος που δεν ανήκει στο κοπάδι μιας θρησκείας δεν είναι υποχρεωτικά άθεος αλλά μπορεί είναι: άθρησκος, agnostic, non-religious, anti-clerical κλπ κλπ. Ακυρόν! Μετά θα πρέπει να εξηγείς τι είναι αυτά τα εξωτικά: “άθρησκος, agnostic, non-religious, anti-clerical”.

Τώρα ποια δηλώνω: Προφανώς και ΟΧΙ! Είναι 47% άθεος, 12% χιλιαστής, 5,6% Μάρτυρας του Ιεχωβά, 1,3% Έλλην Χριστιανός Ορθόδοξος (ΝΑΙ είμαι και από αυτούς), 7.8% Βουδιστής και 22% agnostic*. Αυτή την περίοδο έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στους Άθεους, στους μάρτυρες του Ιεχωβά και στους Ε.Χ.Ο. (τα πάντα γίνονται στον εγκεφαλό μου!) Πρέπει να σε αφήσω οι βουδιστές έκαναν πρόταση μομφής στα μεταφυσικά μου και αιτούνται να σταματήσω την κατανάλωση του βοδινού κρέατος, όπως καταλαβαίνεις πρέπει να προεδρεύσω (κάπου να είμαι και εγώ πρόεδρος) το κοινοβούλιο της (μη)πίστης μου.

Υ.Γ. για όσους ενδιαφέρονται (ναι δεν έχετε τίποτα καλήτερο να κάνετε πρωί – πρωί) δηλώνω agnostic χωρίς ζήλο.

* το άθροισμα ίσως να μην δίνει 100%. Μην με κατηγορείτε! Δεν είπα ποτέ ότι δεν υπάρχει νοθεία στον εγκεφαλό μου...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 04, 2006

Καλωσορίζω τον κύριο Πούτιν τον “Ειρηνοποιό” της Τσετσενίας.

Πως το έλεγαν οι άλλοι; “Όχι άλλο αίμα για το Πετρέλαιο”; Τριμερής διάσκεψη σε χαμηλούς τόνους.

Σύντομο βιογραφικό:
Ο κύριος Πούτιν ήταν στέλεχος της KGB και στην συνέχεια της FSB. Στην πολιτική σκηνή μπαίνει το 1999 όταν ο Γιέλτσιν τον διορίζει πρωθυπουργό της Ρωσίας. Εκείνη την περίοδο ξεκινάει ο δεύτερος πόλεμος ανεξαρτησίας της Τσετσενίας. Την επόμενη χρονιά κερδίζει τις προεδρικές εκλογές με την υπόσχεση ότι θα φέρει ειρήνη στην Τσετσενία και ευμάρεια στους κατοίκους της χώρας του. Κέρδισε ξανά (άνετα και χωρίς νοθεία) τις προεδρικές εκλογές το 2004.

Όσον αφορά τους δύο στόχους θα αρκεστώ μόνο στον πόλεμο της Τσετσενίας, στην τελική η οικονομική ευμάρεια της Ρωσίας είναι πρωτίστως θέμα των Ρώσων.
Στην Τσετσενία συνεχίζεται ο πόλεμος και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και στις γειτονικές αυτόνομες δημοκρατίες (Βόρεια Οσσετία κλπ). Η Τσετσενία το 1991 είχε περίπου 800.000 κατοίκους σήμερα έχουν απομείνει 200 με 300 χιλιάδες. Οι υπόλοιποι είτε πέθαναν (80 με 100 χιλιάδες νεκροί) είτε είναι πρόσφυγες. Σημειώνω πως είναι δύσκολο να βρεις αξιόπιστες πηγές για την κατάσταση μιας η ελευθερία του τύπου δεν είναι κάτι αυτονόητο στην Ρωσία (άλλωστε ο άνθρωπος δεν το είχε υποσχεθεί) και απαγορεύεται η πρόσβαση στις ΜΚΟ, τις οποίες έχει κατακρίνει και περιορίσει νομοθετικά την δράση τους λέγοντας πως είναι πράκτορες της Δύσης. Αχ αυτή η πολύτιμη προϋπηρεσία στη KGB! Είναι ανούσιο να σημειωθεί ότι η Ρωσία στην Τσετσενία παραβιάζει συνειδητά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι μόνο αυτό αλλά πολλές φορές οι στρατιώτες του Ρώσικου στρατού συμπεριφέρονται σαν μέλη μαφιόζικης συμμορίας. Μάλλον στην Τσετσενία δεν βασιλεύει η ειρήνη…

Η Ρωσία συμπεριφέρεται επιθετικά και ιμπεριαλιστικά στις χώρες που άνηκαν, τον παλιό καλό καιρό, στην ΕΣΣΔ ειδικά τώρα που έχει ισχυροποιηθεί οικονομικά χάρη στον πακτωλό από την άνοδο της τιμής του πετρελαίου. Δεν θα αναφερθώ στην Ουκρανία και στην Λευκορωσία. Στην Γεωργία ο Ρώσικος στρατός έχει διάφορες βάσεις και βοηθάει άμεσα ομάδες (ονομάστε τες όπως θέλετε) που ζητάνε την αυτονομία τους: Abkhazia, Νότια Οσσετία, Ajaria. Στην Μολδαβία (ναι η χώρα που έπαιζε η εθνική μας μπάλα το Σάββατο) ενισχύει στρατιωτικά τους αυτονομιστές της Transnistria, στο Azerbajian βοηθάει τους Αρμένιους οι οποίοι κατέχουν στρατιωτικά το 20% της χώρας κλπ. Όταν λέω βοηθάει εννοώ πολεμάνε οι στρατιώτες της.
Χαρτογραφία:
Les conflits du Caucase
Conflits caucasiens et bras de fer russo-américain

Πάμε στα δικά μας.
Τι με πειράζει από όλη αυτή την υπόθεση;
Δέχομαι που η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα της Ρωσίας, ναι ώρες – ώρες είμαι οπαδός της Real Politik και δεν είμαι ουτοπιστής ώστε να έχω την απαίτηση από την κυβέρνηση να θέλει να λύσει όλες τις αδικίες και τα εγκλήματα του πλανήτη. Επίσης δέχομαι πως η Ελλάδα (όπως και όλες οι χώρες) είναι “υποχρεωμένες” να σεβαστούν τον αρχηγό κράτους που επισκέπτεται την χώρα. Αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω και να μην κατακρίνω την συμπεριφορά μερικών ταγών* μας οι οποίοι χύνουν τόνους από δάκρια (κροκόδειλου φυσικά) για τον Λίβανο ή για το Ιράκ και γίνονται ευχαρίστως λακέδες (ο Γιωτόπουλος στα blogs δικαιώνεται) και κόλακες του κάθε Πούτιν. Επίσης με ενοχλεί ο επιλεκτικός ανθρωπισμός των επαγγελματιών “ειρηνιστών” και των Ελλήνων (όχι να μην γενικεύω μιλάω για το γνωστό 97%).

Όλο το καλοκαίρι γινόντουσαν διαδηλώσεις ενάντια του Ισραήλ (και της Αμερικής) με θέμα “Όχι άλλο αίμα για το Πετρέλαιο”. Σήμερα αυτοί οι “ειρηνιστές” θα διαδηλώσουν; Θα κλείσουν τους δρόμους και θα γεμίσουν όλη την Ελλάδα με τα πανό τους; Θα βγαίνουν στα τηλέ-παράθυρα και θα ωρύονται για τα παιδιά της Τσετσενίας (της Οσσετίας, του Αζερμπαϊτζάν κλπ); Μπα δεν νομίζω.

Ο Παπούλιας και ο Χριστόδουλος (πχ) θα σνομπάρουν τον Πούτιν; Στην συνέντευξη τύπου θα τον επικρίνουν για τα εγκλήματα του ή θα του πλέκουν το εγκώμιο. Υπάρχει περίπτωση να τους ακούσω να λένε για τα δικαιώματα των Μολδαβών ή θα ακούσω τα στερεότυπα περί “αιώνιας φιλίας”, “στενές σχέσεις”, “Ομόθρησκοι” κλπ;

Ναι είμαι “ανθέλληνας” πιστεύω πως το αίμα είναι αίμα για όλους τους ανθρώπους, καλά κάνουμε και βρίζουμε τον Bush για το Ιράκ (ένα παράδειγμα) αλλά γιατί “ξεχνάμε” τον κύριο Πούτιν; Δεν υπάρχει καλό και κακό αίμα ούτε αθώοι και ένοχοι άμαχοι και σίγουρα δεν με νοιάζει το θρήσκευμα ή το χρώμα της επιδερμίδας των νεκρών.

Ερώτηση από το άρθρο: “Όμως θεωρείται βέβαιο ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής, στις κατ΄ ιδίαν συναντήσεις που θα έχει με τους φιλοξενούμενούς του, θα θέσει θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως το Κυπριακό”, θα αποκαλέσει ξανά την “Βόρεια Κύπρο”, Βόρεια Κύπρο; Ελπίζω να συζητήσουν και το Μακεδονικό. Αχ να δω συνέντευξη τύπου Παπούλια, Φασιστόδουλου (και 5-6 άλλους τυχαίους ηγέτες) με τον Πούτιν και να λέει για Βόρειες Κύπρους και για Μακεδονίες!


* για να προλάβω μερικούς (;) ο χειρότερος είναι ο Schroeder και είναι Γερμανός όχι Έλληνας.

Πέμπτη, Αυγούστου 31, 2006

Αλκοόλ στην Νορβηγία, ή η περιπέτεια 2 φίλων να πιουν στον Βορρά

Φτάσαμε στο Όσλο σχετικά αργά, αφήσαμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο και βγήκαμε να δούμε λίγο την πόλη το βράδυ και να πιούμε 1-2 ποτά. Το ξενοδοχείο ήταν στο κέντρο και κοντά σε μία περιοχή η οποία ήταν αποκλεισμένη για τα αυτοκίνητα και στους πεζοδρόμους υπήρχαν αρκετά μπαράκια. Είχε ζέστη και οι περισσότεροι καθόντουσαν έξω, μετά από λίγο περπάτημα μπήκαμε σε ένα bar και πήραμε από μία μπύρα. Τιμή τεμαχίου 10 ευρώ… ουγκ χειρότερα και από Ελλάδα! Μετά από λίγο άρχισε να μας μιλάει ένας Νορβηγός και μας είπε να μην ανησυχούμε για τις τιμές γιατί το μαγαζί που καθίσαμε ήταν από τα ακριβά της πόλης (τελικά ίσως να είμαι ψώνιο από την φύση μου και ο οργανισμός μου να με οδηγεί σε αυτά τα μαγαζιά) και μας έδειξε στον χάρτη που να πάμε την επομένη.

Την επομένη το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε στην περιοχή που μας είπε ο Νορβηγός, στον πορεία όμως είδαμε ένα μπαράκι σε κάποιο κτίριο πανεπιστημίου όπου είχε live μουσική. Μπήκαμε από περιέργεια και έπαιζε ένα φοιτητικό συγκρότημα ψυχεδελικά sixties, μιας και οι δύο είμαστε fan των sixties η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα: «Αράζουμε εδώ». Προφανώς περάσαμε απαρατήρητοι μιας και οι τριαντάρηδες μελαψοί μεσογειακοί είναι πολύ συνηθισμένοι στα φοιτητικά πάρτι της Νορβηγίας... Η μπύρα έκανε 6 με 7 ευρώ. Σε κάποια φάση (κατά τις 12 παρά) βγαίνω έξω να καπνίσω (στην Νορβηγία απαγορεύεται το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς χώρους) και με ακολούθησε για παρέα ο φίλος μου μαζί με το ποτηράκι μπύρας. Με το που βγαίνει τρέχει ο μπάρμαν (μαλλιάς και φοιτητής) και του λέει πως δεν μπορεί να βγει έξω με την μπύρα. Pardon? Τον ρωτάμε και μας απαντάει πως στην Νορβηγία απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ σε ανοικτούς δημόσιους χώρους μετά τις 23:30. Οκ ήμασταν σε φοιτητική συναυλία που έπαιζαν ψυχεδελικά sixties και ο μαλλιάς μπάρμαν μας λέει ότι δεν μπορούμε να βγούμε έξω για 5 λεπτά με το ποτήρι μας. Συμμορφωθήκαμε.

Την δεύτερη μέρα είπαμε να γίνουμε λέτσο-τουρίστες και να αγοράσουμε αλκοόλ από κάποια κάβα πριν βγούμε. Λέμε ας περπατήσουμε στην πόλη τυχαία και όλο και κάποια κάβα θα πετύχουμε. Μετά από κανά μισάωρο πεζοπορίας-αναζήτησης ρωτάμε ένα ντόπιο που μπορούμε να αγοράσουμε αλκοολούχα ποτά στην γειτονιά, «για δώστε μου τον χάρτη σας» μας απαντάει.
«που είναι το ποιο κοντινό μέρος με αλκοόλ ε;»,
«που είναι το ποιο κοντινό μέρος με αλκοόλ ε;»,
«Α εδώ είναι» και σημειώνει ένα μέρος στον χάρτη 10 τετράγωνα μακριά. Φτάνουμε στο σημείο που είχε σημειώσει στον χάρτη και αρχίσαμε να ψάχνουμε για κάποια κάβα, ψιλικατζίδικο, super market ή σχετικό. Στο μέρος που βρισκόμασταν υπήρχε μία «τράπεζα» και μερικά μαγαζιά που πουλούσαν άσχετα πράγματα (ρούχα κλπ). Κοιτάξαμε πολλές φορές τον χάρτη για να βεβαιωθούμε πως δεν κάναμε λάθος, σε σημείο όπου με είχε πιάσει μένος εναντίων μου «ούτε χάρτη δεν μπορώ να διαβάσω ο άχρηστος;;;» κλπ, και καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως έκανε λάθος ο Νορβηγός. Κοιτάμε ξανά την «τράπεζα» και βλέπουμε μία πινακίδα που έλεγε «Vinmonopolet»* δηλαδή μονοπώλιο κρασιού! Μπαίνουμε στο μαγαζί και ήταν σαν τράπεζα. Ένας πάγκος με ταμεία, οι ταμίες ντυμένοι με πουκάμισο και γραβάτα και πίσω τους ράφια με τα μπουκάλια αλκοόλ. Όταν έφτασε η σειρά μας (δεν θυμάμαι αν είχαμε αριθμό προτεραιότητας ή αν περιμέναμε στην ουρά), ο ταμίας μας δίνει τον τιμοκατάλογο με τα ποτά της «τράπεζας». Εκεί μάθαμε τα εξής: Η πώληση αλκοόλ στην Νορβηγία γίνεται μόνο από την εταιρία η οποία έχει και το μονοπώλιο την περίφημη «Vinmonopolet», τα super market μπορούν να πουλάνε μόνο μπύρες, τα μικρά μαγαζιά (mini markets κλπ) τίποτα και γενικά το αλκοόλ φορολογείται πολύ. Πήραμε ένα μπουκάλι vodka και φύγαμε.

Την τρίτη μέρα περάσαμε έξω από ένα super market και αποφασίσαμε να αγοράσουμε μπύρες (ούτε Άγγλοι τουρίστες να ήμασταν). Αφού διαλέξαμε, ευλαβικά, το νέκταρ πήγαμε στο ταμείο. Με το που αποθέσαμε τις μπύρες τις παίρνει ο ταμίας και τις κρύβει. «τι κάνετε;» ρωτάμε και απαντάει «α είναι 17:45 και μπορούμε να πουλάμε μπύρες μόνο μέχρι τις 17:30», άσε φίλε μου 3 μέρες στην Νορβηγία το έμαθα το παραμύθι…

Μία παρόμοια ιστορία που την βρήκα αναζητώντας τα Vinmonopolet: The Price of Alcohol in Norway

Υ.Γ. Μία γκαρσόνα μου είπε πως σε πολλά χωριά δεν πουλάνε τις Κυριακές καθόλου αλκοόλ.

Υ.Γ. 2 Άσχετο αλλά το πακέτο τσιγάρα έκανε το 2004 7.5 ευρώ και ο καπνός 18…

* Το επίσημο site είναι Vinmonopolet