Το κουμπάκι για τους πεζούς, η επιστροφή.

Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει για ένα κουμπί για πεζούς στην Βασ. Σοφίας το οποίο ήταν βανδαλισμένο και δεν λειτουργούσε (Το κουμπάκι για τους πεζούς).

Το Σάββατο πέρασα μπροστά από το ίδιο σημείο. Γεμάτος "υπερηφάνια" και αυταρέσκεια που του είχα αφιερώσει ένα post κοίταξα το κατεστραμένο κουμπάκι και εκεί με περίμενε μία πολύ ωραία έκπληξη.

Είχαν αλλάξει το κουμπάκι!

Προσπέρασα το φανάρι όσπου μετά από λίγα μέτρα γύρισα πίσω τρέχοντας για να δω αν δουλεύει.

Πάτησα το κουμπάκι και μετά από λίγο το φανάρι για τους πεζούς έγινε πράσινο!

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν είχα μνήμη στην φωτογραφική για να αποθανατίσω το κουμπί.

Το τέλος των Γάλλων Οικολόγων;

Αν είχα Γαλλική υπηκοότητα σήμερα θα ψήφιζα για τους Les Verts δηλαδή για τους Οικολόγους. Όμως στις σημερινές εκλόγές μου φαίνονται εντελώς ανύπαρκτοι.

Θυμάμαι προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις όπως τις Ευρωεκλογές του 1999, όπου πήραν 9.7% των ψήφων με ηγέτη τον Daniel Cohn-Bendit, ή τις προεδρικές εκλογές του 2002 όπου απέσπασαν το 5,3% των ψήφων με υποψήφιο τον Noël Mamère.

Σε εκείνες τις εκλογές έβλεπες τους Verts ή διάβαζες τις θέσεις τους συνέχεια. Πολλές φορές θετικά, όπως τους τραμπουκισμούς των κυνηγών πριν από κάθε προεκλογική ομιλία τους, άλλες αρνητικά όπως τους καυγάδες για τον υποψήφιο το 2002, αρχικά είχε επιλεγεί ο Alain Lipietz. Αυτή τη φορά τίποτα.

Ξεφυλλίζω το πρεοκλογικό τους βιβλίο για τις ευρωεκλογές του 1999. Είναι ένα βιβλίο με θέσεις, με ζωντάνια, με ενέργεια, με αισιοδοξία δηλαδή ένα βιβλίο που σε εμπνέει. Φέτος γιατί είναι ανύπαρκτοι;

Όταν έμαθα πως υποψήφια των Verts θα είναι η Dominique Voynet με έζωσαν τα φίδια (ξαναφορεμένο παλτό και μάλιστα ποτέ δεν ήταν της μόδας) και σαν καθώς πρέπει Έλληνας έφτιαξα ένα σενάριο. “Την επέλεξαν για να πατώσει ώστε να πάρει τις ψήφους της το PS και να μην έχουμε ξανά το σενάριο του 2002”. Όσο και αν δεν μου άρεσε τελικά το δέχτηκα, όμως δεν νομίζω πως είναι αλήθεια. Φέτος οι Οικολόγοι είναι πράγματι ανύπαρκτοι σαν να μην έχουν να πουν τίποτα.

Πολλοί λένε πως η Γαλλία είναι ο νέος άρρωστος άνθρωπος της Ευρώπης (malaise Francais στα Γαλλικά), βλέποντας υποψηφίους σαν τον Nihous, τον de Villiers ή τον Bove να παίρνουν περισσότερους ψήφους από τους Verts νομίζω πως δυστυχώς είναι αλήθεια.

Όσο ανύπαρκτοι και αν είναι οι φέτος οι Οικολόγοι μία κοινωνία που δίνει περισσότερους ψήφους στους οπισθοδρομικούς ή στους αρνητές των πάντων τότε κάτι δεν πάει καλά. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία των Verts, φέτος είχαν μία πολύ καλή ευκαιρία να προσφέρουν στις εκλογές και δεν το έκαναν. Να δούμε αν θα υπάρχουν σαν κόμμα στις εκλογές του 2012...

Υ.Γ. το 1995 η Voynet ήταν ξανά υποψήφια των Οικολόγων και είχε “κερδίσει” το 4% των εκλογέων, σήμερα δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 2.5%, δηλαδή θα πετύχει το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία της Γαλλίας για Οικολόγο υποψήφιο.

Σταθμός Βικτωρίας.

Ο σκοπός μου ήταν να γράψω ένα post στο οποίο θα εξηγούσα τους λόγους που μου αρέσει ο σταθμός του ΗΣΑΠ "Βικτώρια" και να είχε και τις σχετικές φωτογραφίες του σταθμού. Στην πορεία όμως παρουσιάστηκαν μερικά "τεχνικά" προβλήματα.

Την Κυριακή χρησιμοποίησα τον σταθμό και θέλησα να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Με είδαν από τα εκδοτήρια και μου είπαν πως απαγορεύεται η φωτογράφιση των σταθμών. Έμεινα έκπληκτος και ζήτησα τον λόγο της απαγόρευσης. Μου απάντησαν πως για να βγάλω φωτογραφίες πρέπει να μου δώσει άδεια ο σταθμάρχης. Η υπάλληλος προσφέρθηκε και του τηλεφώνησε για να μου δώσει την άδεια. Αυτός αρνήθηκε και εγώ έφυγα.

Σήμερα ξαναχρησιμοποίησα το σταθμό και προσπάθησα ξανά να βγάλω φωτογραφίες. Με είδε ένας σεκιουριτάς και μου είπε την ίδια ιστορία, πως απαγορεύονται οι μηχανές στους σταθμούς και πως για να βγάλω φωτογραφίες πρέπει να έχω την άδεια της διοίκησης του ΗΣΑΠ.

Το θέμα του post είναι πολύ απλό: Μπορεί κάποιος να μου δώσει μία λογική εξήγηση της απαγόρευσης;

Otenet...

Χθες είχα γράψει αυτό το κείμενο:
"Τον τελευταίο καιρό η σύνδεση μου στην Otenet έχει προβλήματα. Χρειάζομαι τουλάχιστον τρεις προσπάθειες για να συνδεθώ στο internet, το αστείο είναι πως κάθε φορά μου βγάζει διαφορετικό μήνυμα αποτυχίας, και η σύνδεση μου κόβεται συνέχεια.

Στις αρχές του μήνα πήγα να πληρώσω τον λογαριασμό του ΟΤΕ και της Otenet (126 ευρώ για δύο μήνες και το σταθερό τηλέφωνο το χρησιμοποιώ σπάνια). Εϊπα στους υπαλλήλους του OTEShop το πρόβλημα μου. Μάλλον τους ρώτησα αν είναι φυσιολογικό ή αν έχει πρόβλημα το PC μου. Μου απάντησαν πως η Otenet δεν έχει κανένα πρόβλημα, ίσα – ίσα που έχει παρατηρηθεί από χρήστες αύξηση στην ταχύτητα.

Χθες είχα πάει σε ένα φίλο και μου είπε πως και αυτός έχει τα ίδια προβλήματα.

Σήμερα προσπαθώ να συνδεθώ από τις 8 και τέταρτο το πρωί και χρειάζομαι το internet. Το σηματάκι της σύνδεσης στο taskbar έχει γίνει ουράνιο τόξο: μία είναι πράσινο, μία κίτρινο και μία κόκκινο.

Στον όμιλο ΟΤΕ, για κινητό, σταθερό και σύνδεση στο internet, δίνω κάθε μήνα περίπου 150 ευρώ. Μήπως είναι καιρός να αλλάξω παροχεά; "

Αλλά είχαμε εξελίξεις.

Μετά από 2-3 ώρες αναμονής παίρνω τηλέφωνο το customer service της Otenet και βρήκαν πως έχει πρόβλημα η γραμμή μου. Μου είπαν πως θα έρθει τεχνικός μέσα σε 2 εργάσιμες μέρες για να την φτιάξει. Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πληρώσω, ο πελάτης δηλαδή, την επίσκεψη του τεχνικού για την χαλασμένη γραμμή τους. Τέλος πάντων.

Σήμερα το πρωί ενώ ετοιμαζόμουνα να αρχίσω τα τηλέφωνα τύπου: "Καλημέρα, μπορείτε να μου πείτε τι ώρα θα έρθει ο τεχνικός να φτιάξει τη γραμμή μου;", δοκιμάζω την σύνδεση.

Μπήκα κανονικότατα και με την πρώτη. Ξαναδοκίμασα τη σύνδεση πριν από λίγη ώρα και μπήκα ξανά με την πρώτη. Τι να πω, ήρθε virtual τεχνικός το βράδυ που κοιμόμουνα;

Όχι κλιματισμό στον ηλεκτρικό

Την Παρασκευή διάβασα ότι ο υπουργός Μεταφορών εγκαινίασε συρμούς του ηλεκτρικού οι οποίοι είναι εφοδιασμένοι με κλιματισμό. Είχα καιρό να ακούσω κάτι σχετικό, για την ακρίβεια τελευταία φορά που το είχα ακούσει ήταν λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα είχε εγκαινιαστεί ξανά ένας συρμός με κλιματισμό ο οποίος και λειτούργησε για ένα διάστημα.

Είχα την ατυχία να χρησιμοποιήσω μερικές φορές τον συγκεκριμένο συρμό.



Τότε, όπως και τώρα, ήμουν ενάντια στον κλιματισμό στον ηλεκτρικό.

Σήμερα πήγα στο κέντρο με τον ηλεκτρικό. Από τα ανοιχτά παράθυρα έμπαινε το ανοιξιάτικο αεράκι και η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ευχάριστη. Αν το βαγόνι είχε κλιματισμό θα είχαμε μία τεχνητή και άσχημη ατμόσφαιρά. Υποθέτω πως μερικοί από τους επιβάτες θα ήθελαν να νιώσουν την Άνοιξη και θα άνοιγαν τα παράθυρα. Άλλοι θα αντιδρούσαν και θα είχαμε καυγάδες, άλλωστε καυγάδες για τα παράθυρα στον ηλεκτρικό είναι συνηθισμένοι. Η ατμόσφαιρα θα ήταν άσχημη, αλλά παραδόξως δε θα ήταν ανυπόφορη για τον απλούστατο λόγο πως το βαγόνι δε θα ήταν γεμάτο.

Δεν είμαι γιατρός αλλά νομίζω πως δεν είναι πολύ υγιές να αλλάζεις απότομα θερμοκρασία. Από το ”φούρνο” των σταθμών, που οι περισσότεροι είναι 100% τσιμεντένιοι, οι επιβάτες θα μπαίνουμε σε ένα ψυχρό περιβάλλον 15 με 20 βαθμούς ψυχρότερο. Ειδικά οι “τυχεροί” που θα κάθονται δίπλα στους αγωγούς κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίζουν μία ωραιότατη ψύξη.

Το σημαντικότερο. Ζούμε σε μία εποχή όπου οι δηλώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος μοιάζουν με πληστηριασμό. Όλοι, από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο πολίτη, δηλώνουμε παθιασμένα ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι από τις κύριες προτεραιότητες μας. Πόση περισσότερη ενέργεια θα καταναλώνει ο ΗΣΑΠ για να παρέχει κλιματισμό; Μπορώ να εικάσω πως ένας μεταλλικός σωλήνας που τον χτυπάει ο ήλιος της Αθήνας άμεσα, όπως είναι τα βαγόνια του ηλεκτρικού, χρειάζεται τεράστιες ποσότητες ενέργεις για να ψυχραθεί. Μήπως είναι υπερβολή; Μεταξύ σοβαρού και αστείου, το δίκτυο της ΔΕΗ μπορεί να υποστηρίξει τόση επιπλέον ενέργεια;

Δεν ζούμε στα seventies όπου ο κλιματισμός ήταν το απόγειο της τεχνολογίας. Μήπως είναι καιρός να εκμεταλλευτούμε την καινούργια τεχνολογία και να φτιάξουμε βαγόνια με πιο αποτελεσματικό αερισμό; Φυσικά, φυσικό αερισμό από τα παράθυρα.

Είμαι υπερβολικός;

Και όμως είναι το κέντρο της Αθήνας...

Οι Αφγανοί και η μπάλα.

Ένας φίλος μου δουλεύει σε μία Μ.Κ.Ο. η οποία παρέχει νομική βοήθεια σε ανθρώπους που ζητάνε πολιτικό άσυλο και γενικά σε λαθρομετανάστες. Πολλοί από αυτούς είναι από το Αφγανιστάν.

Οι Αφγανοί του έλεγαν συνέχεια να παίξει μπάλα μαζί τους. Κάποτε τους ανέφερε ότι παίζει ποδόσφαιρο 6 vs 6 με γνωστούς του και τότε δεν μπορούσε παρά να κανονίσει μία αναμέτρηση. Μας το είπε και εμείς δεν είχαμε αντίρρηση ίσα – ίσα που μας άρεσε σαν εμπειρία.

Ο αγώνας, ανάμεσα στα βουτυρόπεδα της Δύσης και στους κατατρεγμένους της Ανατολής, θα γινότανε στο Λαύριο μιας και εκεί έμεναν οι Αφγανοί (στο περίφημο στρατόπεδο...).

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα στους “αντιπάλους” μας ήταν τα χαρακτηριστικά τους. Περίμενα να δω μελαμψούς ανθρώπους, όμως είδα ανθρώπους με “ασιατικά” χαρακτηριστικά (σκιστά μάτια κλπ). Ο λόγος ήταν πως ήταν Χαζάροι, μία από τις μειονότητες του Αφγανιστάν.

Αυτό όμως που πράγματι με εντυπωσίασε ήταν το χαμογελό τους.

Οι άνθρωποι αυτοί μεγάλωσαν σε μία διαλυμένη χώρα και γνώρισαν σχεδόν μόνο πόλεμο. Πόλεμο από τους Σοβιετικούς, μετά από τους Ταλιμπάν και τώρα από εμάς τους Δυτικούς. Υπήρξαν θύματα φυλετικών διωγμών, μιας και είναι Χαζάροι, διέσχισαν τη μισή Ασία για να έρθουν στην γη της Επαγγελίας, η οποία τους απέρριψε με βασανιστικά αργές διαδικασίες και όμως ήταν χαρούμενοι και χαμογελούσαν συνεχώς.

Μετά τον αγώνα γύρισα Αθήνα και έγινα ένας από αυτούς που τσαντίζονται πίσω από το τιμόνι που απαιτούν περισσότερα υλικά αγαθά και σπάνια χαμογελούν.

Υ.Γ. Οι Αφγανοί μας λυπήθηκαν και έτσι χάσαμε μόνο 17 – 3...

Η Αθήνα όπως φαινόταν στις 13/4/2007 λίγο πριν τις 7 το απόγευμα.

Και Αλβανοί εμπλέκονται στον φόνο του 22χρονου

Δεν είχα σκοπό να γράψω για τα επεισόδια της λεωφόρου Λαυρίου και αυτό για διάφορους λόγους.

- Δεν είναι είδηση. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιατροδικαστής για να καταλάβει ότι όταν πετάει πέτρες, καρέκλες ή μαχαιρώνει έναν άνθρωπο η πιθανότητα να σκοτώσει είναι πολύ μεγάλη.
- Ίσως να ζηλεύω. Να ζηλεύω που υπάρχουν άνθρωποι που είναι διαθετιμένοι να σκοτώσουν και να πεθάνουν για ιδεολογίες, πράσινες, κόκκινες ή κιτρινόμαυρες. Δεν ανήκω σε αυτούς, δε νομίζω πως θα θυσιαζόμουνα με τόση ευκολία.
- Fatality. Ξύλο πέφτει ακόμα και σε τοπικούς αγώνες (και εκεί ίσως περισσότερο) λογικό δεν είναι να πεθάνει κάποτε, και όχι πως ήταν η πρώτη φορά, κάποιος;

Μπορώ να αναφέρω πολλούς άλλους λόγους.

Όμως η όλη υπόθεση κίνησε το (τηλεοπτικό) μου ενδιαφέρον. Δεδομένου ότι η δολοφονία έγινε ελάχιστες μέρες μετά το σόου που έδωσαν τα παλικάρια της “Γαλάζιας Στρατιάς” μαζί με απλούς οπαδούς στον αγώνα Ελλάδα - Τουρκία, ήμουνα περίεργος να δω αν τα ΜΜΕ θα αποφάσιζαν να σταματήσουν επιτέλους την υποκρισία. Έτσι είδα για μερικές ημέρες τις “ειδήσεις” της ΝΕΤ. Παρένθεση, τι απίστευτη φλυαρία. 30 λεπτά, τουλάχιστον, για να περιγράψουν ένα θέμα που ένα σοβαρό δελτίο θα το κάλυπτε σε 10 λεπτά και πολύ πληρέστερα.

Η γραμμή της ΝΕΤ, έτσι όπως την κατάλαβα εγώ, είναι πως τα περισσότερα επεισόδια είναι ξενόφερτα (με την "διεθνή των χούλιγκανς") και πως οι ΠΑΕ δεν φταίνε σε τίποτα. Επίσης πως η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στην αστυνομία. Υποθέτω πως όταν χρειάζονται 17 διμοιρίες των ΜΑΤ για να καλύψουν έναν αγώνα βόλευ γυναικών(!) τα πάντα στην κοινωνία μας δουλεύουν τέλεια.

Τέλος δεν μπορώ να μην σχολιάσω και το γεγονός ότι κατόπιν εορτής έβγαιναν διάφοροι δημοσιογράφοι και έλεγαν πως ήξεραν για το randez-vous. Γιατί δεν ενημέρωσαν τον κόσμο πριν τα επεισόδια; Σίγουρα για τη βία δεν φταίνε καθόλου οι δημοσιογράφοι και σίγουρα όταν έχουμε σχολιαστές – οπαδούς που φωνάζουν από τα κανάλια "εμένα με πειράζει που χάσαμε από την Τουρκία", όπως ο μένιος, τότε μάλλον προωθούν το Ολυμπιακό πνεύμα.

Οκ η υποκρισία συνεχίζεται, σε 2-3 εβδομάδες που θα έχει ξεχαστεί το θέμα θα γυρίσουμε στο business as usual, τι να σχολιάσω;

Σήμερα όμως διάβασα στην Καθημερινή το εξής αρθράκι (τελευταία παράγραφος): EΠI ΣKOΠON: Και Αλβανοί εμπλέκονται στον φόνο του 22χρονου. Σημείωση: στην έντυπη έκδοση βρίσκεται σε ειδικό πλαίσιο για να φαίνεται καλύτερα.

Ευχαριστούμε κυρία Εύα Kαραμανώλη (την οποία δεν γνωρίζω σαν δημοσιογράφο). Σύμφωνα με τις εγκυρότατες πηγές σας, δηλαδή ο ξάδελφος της γκόμενας του φίλου του περιπτερά, τα επεισόδια τα οργάνωσαν Αλβανοί.

Επιτέλους βρήκαμε τον ένοχο, το ξένο που ζει στην χώρα μας. Είναι δυνατόν να κάνουν Έλληνες τέτοια πράγματα χωρίς ξένο δάκτυλο;

Άλλωστε και για τα αίσχη του 2004 φταίνε οι Αλβανοί. Ακούς εκεί να μας κερδίσουν οι κηπουροί μας!

Αμάν ποια! Δεν τρώμε τόσο πολύ κουτόχορτο.


Υ.Γ. Το πάσχα είναι η γιορτή της Άνοιξης:

Το εκκλησάκι στην Πεντέλη.

Με δύο φίλους μου συνηθίζουμε να πηγαίνουμε μετά την δουλειά βόλτα στην Πεντέλη. Ένα από τα καλά της χώρας μας είναι ότι όπου και να είσαι έχεις δίπλα σου ένα βουνό. Πριν από λίγα χρόνια ψάχναμε να βρούμε νέα μέρη, σημεία που δεν είχαμε πάει. Περπατούσαμε παράλληλα με τον δρόμο πριν το βουνό. Όπου βρίσκαμε μονοπάτι ή σημείο το οποίο ήταν βατό το ακολουθούσαμε, τις περισσότερες φορές καταλήγαμε σε αδιέξοδο. Μία φορά που αναζητούσαμε νέο μέρος πετύχαμε αυτή την πινακίδα:


Ένα και ένα κάνουν δύο, Προφήτης Ηλίας και μονοπάτι τότε σίγουρα θα βρεθούμε σε πολύ ωραία τοποθεσία. Πήραμε το μονοπάτι το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ένας μικρός χείμαρρος.


Το μονοπάτι γλυστρούσε και πολλές φορές παλεύαμε με την “ζούγκλα”. Είχε ζέστη αλλά και πολύ υγρασία οπότε η ανηφόρα ήταν ανυπόφορη. Η θέα ήταν πολύ καλή και αυτό ήταν ένα κίνητρο να συνεχίσουμε την ανάβαση.


Μετά από 15-20 λεπτά φτάσαμε στον προορισμό μας και πιστεύω πως άξιζε τον κόπο.


Σίγουρα δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας, ίσα – ίσα με εξοργίζουν οι αυθαιρεσίες της. Οι περισσότερες εκκλησίες δεν μου αρέσουν, τις βρίσκω κακόγουστες και σίγουρα δεν μου αρέσει να βλέπω κτίσματα (ανεξάρτητα από τη χρήση) σε περιοχές φυσικού κάλλους. Όμως το συγκεκριμένο εκκλησάκι μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι μικρό και ταπεινό. Δένει πολύ καλά με το δάσος, σίγουρα δεν το καταστρέφει και ομορφαίνει το μέρος.


Η θέα από το εκκλησάκι σε κάνει να ξεχνας ότι ζεις σε μία πόλη 4εκ κατοίκων που σίγουρα δεν είναι και η πλέον φιλική για τους ανθρώπους.


Το εκκλησάκι μου αρέσει και για ένα άλλο λόγο, για μία εικόνα.


Δεν μοιάζει καθόλου με Ελληνορθόδοξη και δεν ξέρω σε ποια σχολή μπορεί να τοποθετηθεί. Η συγκεκριμένη εικόνα μου αρέσει πάνω από όλα γιατί στο κάτω μέρος υπάρχει μία αναπαράσταση της κόλασης. Μου θυμίζει Bosch (συγνώμη Viola :P). Πρέπει να είναι η μόνη τέτοια εικόνα που έχω δει σε Ελληνορθόδοξη εκκλησία.

Μία μικρή απόδραση δίπλα στην Αθήνα.

Ελευθερία έκφρασης;

Στο σχολείο είχα ένα Γερμανό καθηγητή ζωγραφικής (δεν πήγα σχολείο ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Γερμανία και οι Έλληνες μαθητές ήμασταν περίπου το 10% του συνόλου) ο οποίος σε κάποια φάση μας (στους μαθητές του) είπε: "Το αγαπημένο μου έργο τέχνης είναι μία καρέκλα η οποία στο κάθισμα έχει το χάρτη της Ελλάδας. Μου αρέσει γιατί όταν κάθομαι βάζω τον κώλο μου πάνω στην χώρα σας". Οι μαθητές το είπαμε στους γονείς μας και αυτοί παραπονέθηκαν στην διεύθυνση του σχολείου. Ο καθηγητής σε χρόνο dt είχε πάει σπίτι του.

Αφορμή για αυτό το post είναι το κλείσιμο του doncat και μερικά σχόλια και posts που διάβασα για το θέμα. Να ξεκαθαρίσω την θέση μου: θεωρώ πως η αντίδραση του manblogg, τον οποίο εκτιμάω, ήταν υπερβολική και άδικη για τον κ. Δήμου. Δεν νομίζω πως μπορείς να κατηγορίσεις τον κ. Δήμου ότι υποθάλπτει τον ρατσισμό, σεξισμό σε αυτή την περίπτωση. Όμως εξ’ ίσου υπερβολική ήταν και η αντίδραση του έτερου θυγόμενου, δημοσίευσε το όνομα του με αποτέλεσμα ο manblogg να γίνει "βορρά" σε διάφορες αντιδράσεις. Ο κ. Δήμου είχε βαρεθεί / τσαντιστεί / φτάσει στο αμήν με το blogging και η πράξη του manblogg ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι.

Θέλω να χωρίσω την ελευθερία της έκφασης σε δύο κατηγορίες: κριτική ή σχόλια για συγκεκριμένες ομάδες (ή αλλιώς ρατσισμός) και κριτική ή σχόλια για ένα συγκεκριμένο άτομο (προσωπική επίθεση σε σημείο ύβρις και δυσφήμησης).

Πρέπει μία κοινωνία να έχει περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης; Τι είναι πιο σημαντικό ο σεβασμός της προσωπικότητας ενός ατόμου ή ο σεβασμός της ελευθερίας έκφρασης;

Δεν μου αρέσουν οι νόμοι που περιορίζουν την ελευθερία έκφρασης, όπως για παράδειγμα αυτοί που είναι ποινικοποιούν την άρνηση του Ολοκαυτώματος, ενοχλούμαι όμως όταν διαβάζω ρατσιστικά σχόλια. Οι προσωπικές επιθέσεις σπάνια με εξοργίζουν, ή να το πω αλλιώς δεν με νοιάζει αν κάποιος για παράδειγμα πει τη μάνα μου πουτάνα. Είμαι οπαδός της “σχολής”: δεν πα να λέει ότι θέλει ο κάθε καραγκιόζης και σίγουρα μου άρεσε η αντίδραση του κ. Δήμου στο δώρο – φέρετρο του ζζζζ: χιούμορ και σάτυρα. Άλλωστε είναι μία τακτική που εξοργίζει τον υβριστή. Παρένθεση: ο καθένας είναι ελευθέρος να με βρίζει όσο θέλει στο blog μου όμως δεν δέχομαι ύβρις σε τρίτους.

Θα ήθελα να ζω σε μία κοινωνία που δεν χρειάζεται περιορισμούς στην έκφραση, όμως ζω σε μία κοινωνία που πολύ φοβάμαι πως τους χρειάζεται. Θα ήθελα να ζω σε μία κοινωνία όπου ο ρατσιστής (που σίγουρα έχω υπάρξει) αποκλείεται από την πλειοψηφία των μελών, μία κοινωνία που ο υβριστής (που ξανά σίγουρα έχω υπάρξει) θα ήταν κατακριτέος. Ζω όμως σε μία κοινωνία που οι ρατσιστές είναι, τουλάχιστον, καλοδεχούμενοι. Μία βόλτα στα blogs αρκεί για να το καταλάβει κάποιος. Ζω σε μία κοινωνία που η δυσφήμιση δεν είναι κατακριτέα (αν κρίνω από ένα post για τον manblogg που διάβασα) άρα ο περιορισμός της έκφρασης είναι αναγκαίος.

Δυστυχώς.

Όταν (αν;) οριμάσουμε σαν κοινωνία τότε οι περιορισμοί θα είναι άχρηστοι.

Ρώτησα ένα φίλο δικηγόρο αν ένα post που είχα γράψει για τον πολύδωρα μπορεί να χαρακτηριστεί νομικά υβριστικό. Η απάντηση του ήταν ένα ξερό ναι, αλλά δεν έχω σκοπό να σταματήσω την κριτική, ακόμα και με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, σε δημόσια πρόσωπα - πολιτικούς. Ο λόγος είναι ότι είμαι πολίτης και αυτοί με κυβερνάνε. Το ίδιο ισχύει και στους διάφορους οπαδούς των άρδην και σία.

Αν κρίνω από αυτά που διαβάζω ειμαι άτυχος που πήγα σε "politically correct" σχολείο, είμαι σίγουρος πως αν στην θέση της διεύθυνσης του σχολείου μου ήταν οι περισσότεροι από αυτούς που ορίονται για την ελευθερία της έκφρασης θα έκαναν διαγωνισμό με θέμα: "Η Ελλάδα ως χέστρα".