Τι μου θυμίζει το China to tackle Olympic pollution;

Διαβάζοντας αυτό το άρθρο στο BBC China to tackle Olympic pollution ένιωσα ένα déjà-vu.

- City authorities also plan to issue new bus and rail passes, with a special version planned for foreign visitors. Car use may be banned during the games.

- The International Olympic Committee has said it expects smog-choked Beijing to improve its poor air quality.

- IOC officials are due to visit the city in January to make a progress report on its preparations.

- However, the number of people choosing to commute by private car has grown even more quickly, up from about 23% to almost 30% in five years.

- City authorities experimented last month with a ban on car use, imposing a range of measures during the China-Africa (ή αλλιώς σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. το 2003;) summit which they said removed 30% of vehicles from the roads.

Τι μου θυμίζουν όλα αυτά; Τι;

Whisky in the Jar

Τα τελευταία χρόνια η σχέση μου με την μουσική δεν είναι η ίδια με αυτή της εφηβείας μου, δηλαδή δεν "παθιάζομαι" πλέον με συγκροτήματα, τι να κάνουμε γερνάω και εγώ...

Αυτό που παθαίνω είναι να ανακαλύπτω κάποιο κομμάτι, ή να μου λέει κάποιος για ένα κομμάτι και να κολλάω μαζί του, δηλαδή να το ακούω συνέχεια.

Αυτή την περίοδο 'εχω "κολλήσει" με το «Whisky in the Jar» των Thin Lizzy:

As I was going over the Cork and Kerry mountains
I saw Captain Farrell and his money he was countin'
I first produced my pistol and then produced my rapier
I said "stand and deliver or the devil, he may take ya"
Chorus
Musha ring dum-a-do-dum-a-da
Whack for my daddy-o
Whack for my daddy-o
There's whiskey in the jar-o
I took all of his money and it was a pretty penny
I took all of his money and I brought it home to Molly
She swore that she'd love me, never would she leave me
But the devil take that woman, for you know she tricked me easy
[chorus]
Being drunk and weary, I went to Molly's chamber
Taking Molly with me but I never knew the danger
For about six or maybe seven, in walked Captain Farrell
I jumped up, fired my pistols, and I shot him with both barrels,
[chorus]
Now some men like the fishin', and some men like the fowlin'
And some men like to hear, to hear the cannonballs a-roarin'
Me: I like sleepin', especially in my Molly's chamber
But here I am in prison, here I am with a ball and chain, yeah
[chorus]

Η ιστορία του τραγουδιού.

Άσχετο αλλά μήπως ήρθε η ώρα να μεταναστεύω στην Ιρλανδία;

Η Φυλή «ξέρω - ξέρω».

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δηλώνοιυν όλη την ώρα ότι ξέρουν. Για την ακρίβεια όταν τους λες κάτι απαντάνε «ξέρω - ξέρω», παρόλο που είσαι σίγουρος ότι δεν ξέρουν. Για αυτούς τους ανθρώπους λέω πως ανήκουν στην Φυλή «ξέρω - ξέρω».

Σε γενικές γραμμές ανήκω σε μία άλλη φυλή, την Φυλή «δεν ξέρω - δεν ξέρω» δεδομένου ότι σε γενικές γραμμές πράγματι δεν ξέρω για τα περισσότερα θέματα που συζητάνε οι παρέες ή που απασχολούν την ανθρωπότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της Φυλής «ξέρω - ξέρω» είναι τα gadgets και γενικά οι ηλεκτρονικές συσκευές.

Έχω μία ψηφιακή φωτογραφική μηχανή η οποία είναι ημί-αυτόματη δηλαδή προορίζεται για εμάς που ανήκουμε στην Φυλή «δεν ξέρω – δεν ξέρω». Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σκοπεύσεις, να πατήσεις ελαφριά το κουμπί μέχρι να «λοκάρει» το focus και όταν ακουστεί το μπλινκ-μπλινκ τότε να πατήσεις το κουμπί δυνατά για να βγει η φωτογραφία.

Μερικοί φίλοι μου ανήκουν στην Φυλή «ξέρω - ξέρω». Όσες φορές (και είναι άπειρες που να πάρει) έχουν θελήσει να χρησιμοποιήσουν την μηχανή μου προσπαθώ να τους εξηγήσω την απλούστατη διαδικασία. Η απάντηση τους είναι η ακόλουθη: «ξέρω - ξέρω» (παράξενο...). Οι φωτογραφίες που βγάζουν είναι σαν το joker: Αν σου κάτσει!

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι έργο ενός μέλους της φυλής «ξέρω - ξέρω»...

Ευτυχώς το θέμα της φωτογραφίας είναι ο πίνακας «η Κραυγή» του Munch οπότε το ψυχεδελικό αποτέλεσμα της φωτογραφίας ταιρίαζει τέλεια.

Ο μακαριότατος στο Βατικανό.

Την Πέμπτη ο πρόεδρος της Εκκλησίας της Ελλάδας έκανε επίσημη επίσκεψη στην έδρα της Δυτικής (Λατινικής) Εκκλησίας του Χριστού ή αλλιώς στην έδρα των Καθολικών στο Βατικανό.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν θετικότατη, επιτέλους τελειώνει άλλος ένας «ψυχρός πόλεμος», ο πρωκαθήμενος της Ελληνικής Εκκλησίας μπορεί να επισκέπτεται τον «μεγάλο σατανά» που εδρεύει σε μία γειτονική χώρα. Ακόμα θυμάμαι, σαν τεράστιο πολιτισμικό σοκ, τις αντιδράσεις της ιεράς (mon dieu!) συνόδου στην επίσκεψη του προηγούμενου Πάπα καθώς και στην επίσκεψη του μακαριότατου στο Βατικανό το 2004, επίσκεψη που τελικά ακυρώθηκε.

Η δεύτερη αντίδραση μου ήταν κάπως ποιο ψυχρή. Γιατί θα πρέπει να γίνεται τόσος «ντόρος» για ένα τέτοιο ταξίδι; Δεν θα έπρεπε να ήταν κάτι το εντελώς φυσιολογικό; Δεδομένου την ιστορία του Χ. άρχισαν να με ζώνουν διάφορα φίδια, μήπως είναι άλλο ένα βήμα στην προσπάθεια του κατασκευής προφίλ εθνάρχη;

Η τρίτη αντίδραση μου ήταν όταν διάβαζα την "Καθημερινή" της Παρασκευής. Είχε την επίσκεψη σαν κύριο θέμα, κάλυπτε όλη την τρίτη σελίδα, δηλαδή ΤΟ κύριο θέμα της ημέρας, με οπτική γωνία και τίτλους που δεν με ικανοποιούσαν. Όσοι θέλετε μπορείτε να διαβάσετε τα άρθρα στην ιστοσελίδα: www.kathimerini.gr

Η τέταρτη και τελική μου αντίδραση ήταν αυτή που διάβασα στον Le Monde της Παρασκευής: Le chef de l'Eglise grecque reçu au Vatican. Αρχικά μου φάνηκε παράξενο που αυτή η εφημερίδα είχε άρθρο σε κεντρικό σημείο την επίσκεψη του ακατανόμαστου, όμως διαβάζοντας το άρθρο κατάλαβα γιατί και προσυπογράφω τον επίλογο: “ Ce front commun antilaïque se retrouve dans la déclaration signée, jeudi, par les deux chefs d'Eglise qui se sont engagés à collaborer davantage "pour faire redécouvrir aux contemporains les racines chrétiennes du continent" ” Ναι αυτό το κοινό αντί-κοσμικό μέτωπο έχει σκοπό να μας επαναφέρει στις χριστιανικές «ρίζες» της Ευρώπης.

Ναι οι πλέον οπισθοδρομικοί θρησκευτικοί ηγέτες της Ε.Ε. συναντήθηκαν για να συζητήσουν θέματα στα οποία συμφωνούν 100%, για αυτό άλλωστε και η «ιερά» σύνοδος δεν αντέδρασε αυτή την φορά.

Πριν κλείσω δύο σχόλια από το άρθρο:
«Elle confirme surtout la sympathie du monde orthodoxe pour le nouveau pape, apprécié pour sa théologie conservatrice et son goût de la tradition en matière liturgique.» Δεν ξέρω αν πράγματι οι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι (δεν είμαι ένας από αυτούς για να γνωρίζω) συμπαθούν τον νέο Πάπα επειδή είναι οπαδός της «sa théologie conservatrice» δηλαδή της συντηρητικής θεολογίας αλλά όπως κατάλαβαν και από το άρθρο είναι άτυχοι μιας και είναι μειόνοτητα στην Ε.Ε. (τουλάχιστον των 15). Ευτυχώς.

«Benoît XVI et Mgr Christodoulos ont partagé leurs inquiétudes devant la sécularisation accélérée du continent européen, la montée de la laïcité et de l'intolérance religieuse.» Αλήθεια ο ακατανόμαστος ανησυχεί για την έλλειψη θρησκευτικής ανέχειας στην Ευρώπη; Μπορεί να μου στείλει μία λίστα με τα τζαμιά της πόλης όπου ζω, δηλαδή της Αθήνας; Αν μπορέσει τότε ίσως να δικαιούται να έχει το θράσος να βγάζει κηρύγματα για «montée ... de l'intolérance religieuse.».

Ο νέος Κ.Ο.Κ.

Για όσους δεν το γνωρίζουν αυτές τις μέρες ψηφίζεται ο νέος Κ.Ο.Κ. όπου σε γενικές γραμμές διπλασιαζεί τα πρόστιμα.

Ο Στ. Μάνος στην σημερινή Καθημερινή έχει ένα άρθρο που σχολιάζει πολύ εύστοχα την υποκρισία της υπόθεσης: Θα σώσουν ζωές τα βαριά πρόστιμα;.

Όλοι ξέρουμε ότι ο Κ.Ο.Κ. (και αυτός και οι επόμενοι) θα εφαρμόζεται επιλεκτικά και από την αστυνομία και, πάνω από όλα, από εμάς τους πολίτες.

Μήπως αντί για νέα αστρονομικά, ας χρησιμοποιήσω μία πιασάρικη λέξη, πρόστιμα θα έπρεπε να απαιτήσουμε από εμάς τους ίδιους τον σεβασμό των άλλων μέσω της εφαρμογής του Κ.Ο.Κ. και την αποτελεσματική επίβλεψη του από την αστυνομία;

Η κλήση

Την Δευτέρα το βράδυ βγήκα στο κέντρο και «έφαγα» μία κλήση από την δημοτική αστυνομία. Φυσικά δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ για την κλήση, αν το έκανα θα ήμουνα καραγκιόζης μιας και βρίζω τους συμπολίτες μου για τα .... που κάνουν με τις κούρσες τους. Πάρκαρα το αυτοκίνητο σε μία θέση για μόνιμους κάτοικους μετά τις 21:00 νομίζοντας ότι έχω το δικαίωμα αλλά έσφαλα. Έκανα λάθος, αγνοούσα τους κανονισμούς ας πληρώσω. Μακάρι το μέτρο να εφαρμοστεί σε όλη την Αττική και να συνεχίζεται να εφαρμόζεται μετά τις 2-3 γνωστές Ελληνικές εβδομάδες και ας ξαναπληρώσω.

Οι ενστάσεις μου είναι οι εξής:

- Η πρώτη τεχνική και απλή:
Την κλήση μπορείς να την πληρώσεις μόνο σε δύο υπηρεσίες του δήμου Αθηναίων και οι οποίες βρίσκονται, προφανώς, στον δήμο Αθηναίων. Τόσο δύσκολο είναι να κάνει ο δήμος κάποια σύμβαση με μία τράπεζα (έστω μία, όχι όλες) ώστε να μπορούμε να πληρώνουμε τις κλήσεις από όλη την Ελλάδα; Με αυτό τον τρόπο κερδίζει και ο δήμος μειώντας προσωπικό και βολεύει και εμάς. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος και ουτοπιστής ώστε να απαιτώ το αυτονόητο δηλαδή πληρωμή μέσω Internet, αλλά μία απλή σύμβαση με τράπεζες.

- Η δεύτερη έχει να κάνει με την υποκρισία, έχω και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα, της όλης υπόθεσης.


Σήμερα πήγα να πληρώσω την κλήση (65.5 ευρώ για όσους αναρωτιούνται το ποσό) στην υπηρεσία του δήμου που είναι δίπλα στον σταθμό Λαρίσης. Μπαίνω στην αίθουσα και υπήρχαν: ένα ταμείο, 3-4 αστυνόμοι (δεν κατάλαβα αν ήταν κανονικοί ή δημοτικοί) φυσικά με το απαραίτητο ύφος και άλλοι 3 «παράνομοι» σαν εμένα που περίμεναν να πληρώσουν το χρέος στην κοινωνία. Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω έξω ακριβώς από το ταμείο ένα γερανό της αστυνομίας όχι μόνο παράνομα παρκαρισμένο αλλά και να κλείνει 1 λωρίδα αρκετά μεγάλης αρτηρίας. Πίσω του ο κλασικός ομοεθνής μας είχε αφήσει το μερσεντέ του με alarm. «Έτσι μου είστε;» λέω, «τζάμι βρήκα θέμα για το σημερινό post!». Βγαίνω έξω και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Καθώς έβγαζα φωτογραφίες είδα πως ο γερανός είχε κλείσει και θέση για ανάπηρους. Τσαντίστηκα και γύρισα αποφασισμένος να κάνω καυγά (όχι δεν έχω κάνει ποτέ καβγά σε δημόσια υπηρεσία). Ξαναείδα τους εκπροσώπους των σωμάτων ασφαλείας, γεμάτοι «κακία»και βαρεμάρα, και λέω «που να μπλέκω τώρα» και το έπαιξα μαλάκας.


- Η τρίτη με το «service».
Φτάνει η σειρά μου να πληρώσω, όπως πάντα ευγενικός «Καλημέρα σας» κλπ. Η βαριεστημένη θεία στο ταμείο αγενέστατη. Να απαντάει στις ερωτήσεις μου στον ενικό και με απότομο ύφος, τσαντίστηκα, προφανώς, αλλά δεν αντέδρασα.

- Η τέταρτη με τους συμπολίτες μας.
Όταν γύρισα από το φωτογραφικό session λέω σε αυτόν που ήταν μπροστά μου στην ουρά: «οκ να πληρώσω την κλήση αλλά είναι δυνατόν να έχει παρκάρει έτσι ο γερανός της αστυνομίας;». Ο συμπολίτης μας είδε την φωτογραφική μηχανή αγχώθηκε και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
συμπολίτης: «Είσαι δημοσιογράφος;»
εγώ: «Όχι έχω blog»
συμπολίτης: «Τι έχεις;»
εγώ: «εεεε, μία ιστοσελίδα»
συμπολίτης: «Και θα βάλεις τις φωτογραφίες;»
εγώ: «Φυσικά»
συμπολίτης: «Να τις δω! Έβγαλες και την κούρσα μου;» (Ναι βρέθηκε ο ιδιοκτήτης του μερσεντέ) «Όχι μόνο πληρώνω την κλήση μην με κυνηγάνε και μέτα».
εγώ: «όπα ρε φίλε, μας κάνεις και χάρη που πληρώνεις την κλήση!», δυστυχώς (;) δεν το είπα.... «Κανένα πρόβλημα ορίστε έσβησα τις φωτογραφίες που φαίνεται το μερσεντέ».
συμπολίτης: «Είναι προσωπικό δεδομένο»
εγώ: «ποιο η κούρσα; Τότε ας έπαιρνες Datsun» δυστυχώς (;) δεν το είπα... απλά δεν απάντησα.
Κλπ.
Μήπως είμαι μαλακάς που πλήρωσα 8 ευρώ για parking; Ή να άφηνα και εγώ την κούρσα μου με alarm στην μέση της Πατησίων;

Γιατί όχι εγώ;

Μία από τις κλασσικές «γκρίνιες - κλάψα» που ακουω είναι η πρόταση «Γιατί όχι εγώ;». Σχεδόν πάντα αναφέρεται στο γεγονός ότι κάποιος έχει ένα υλικό αγαθό (κούρσα, σπίτι κλπ) που ο παραπονούμενος δεν διαθέτει, ή διαθέτει χειρότερο, δηλαδή πιο φθηνό.

Το βαθύτερο νόημα της «κλάψας» είναι ότι είναι άδικο που ο Χ έχει αυτό το αγαθό ενώ αυτός το στερείται και η κοινωνία για κάποιο λόγο του το χρωστάει.

Την «κλάψα» την ακούω από ανθρώπους κάθε ηλικίας και εισοδήματος, με ενοχλεί, αλλά με εξοργίζει όταν την ακούω από νέους ανθρώπους.

Σήμερα πήγα για καφέ με ένα πρώην συνάδελφο ο οποίος είναι 25-26 ετών δηλαδή νέος. Μετά από λίγο η κουβέντα πήγε στα χρήματα και γενικά στα υλικά αγαθά, κάτι που το φοβόμουνα. Όπως είναι λογικό ο συνάδελφος έφτασε στην πρόταση «Γιατί όχι εγώ;».

Σε αυτό το σημείο έγινα «κακός» και «ηθικολόγος». Του είπα ότι για εμένα είναι τραγικό που στην ηλικία του νοιάζεται τόσο πολύ για τα χρήματα, ας αρχίσει όταν περάσει τα 30 ή όταν αποκτήσει οικογένεια. Πως αδικίες υπάρχουν στην ζωή και πολύ χειρότερες και πιο σημαντικές από το να έχει κάποιος περισσότερα χρήματα από εσένα και αρκετά άλλα.

Τελείωσα δίνοντας του για παράδειγμα δύο πρώην συναδέλφους, μεγάλωσαν στην επαρχία από οικογένειες που δεν είχαν χρήματα. Στα 22 ή στα 23 τους ήταν οικονομικά ανεξάρτητοι και τώρα (δεν έχουν περάσει τα 30) έχουν πολύ καλές δουλείες με αντίστοιχο μισθό και πως δεν άκουσα ποτέ από αυτούς την περίφημη πρόταση. Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν να έχουν χρήματα και υλικά αγαθά.

Από εδώ και πέρα όταν ακούω αυτή την πρόταση θα απαντάω: Γιατί δεν το αξίζεις!