Ποδοσφαιρική Αποτοξίνωση

Ναι με χαρά δηλώνω σε όλο το Internet πως έχω αποτοξινωθεί πλήρως από τον οπαδισμό. Έχω; Όχι εντελώς ακόμα υποστηρίζω την μία και μοναδική ομάδα που υπάρχει στην Ελλάδα, την ΑΕΚ, αλλά χάσει κερδίσει δεν πρόκειται να αλλάξει η διάθεση μου. Πάλι λέω ψέματα αν η ΑΕΚ κερδίσει το πρωτάθλημα ή έστω τους βαζελογαύρους θα χαρώ για 5-10 λεπτά. Το αντίθετο δεν ισχύει. Το Σάββατο παίζαμε με την ομάδα του Κόκκαλη και χάσαμε. Είδα λίγο το πρώτο ημίχρονο επειδή έτρωγα. Το βράδυ έμαθα ότι χάσαμε οκ και;

Όμως μου αρέσει όσο τίποτα να πειράζω τους οπαδούς άλλων ομάδων (και της δικιά μου τώρα ποια), η καλύτερη μου είναι (το ξέρω δεν πρωτοτυπώ) την επομένη Ευρωπαϊκού αγώνα του θρήνου. Πόσο μου αρέσει αυτή η “ομάδα” και οι οπαδοί της! Εδώ όμως έχω ένα πρόβλημα με τους δύο φίλους μου που βλέπω ποιο συχνά: ο ένας είναι βάζελος αλλά αντί-βάζελος και ο άλλος είναι γαύρος αλλά αντί-γαύρος (ναι υπάρχουν) οπότε όταν κερδίζουμε τις ομάδες τους δεν μπορώ να τους δουλέψω μιας και αυτοί χαίρονται ποιο πολύ που χάσανε. Τι ξενέρα να βλέπεις ΠΑΟ-ΑΕΚ και ο βάζελος να πανηγυρίζει ποιο πολύ τα goal της ομάδας μου!

Αύριο (ή μεθαύριο) παίζουμε με την Anderlecht ο μόνος λόγος που θέλω να κερδίσουμε είναι ότι η RSC είναι ο βαζελογαύρος του Βελγίου. Αλλά και να χάσουμε το βράδυ θα κοιμηθώ σαν αρνάκι…

Υ.Γ. Στην κυριολεξία δεν καταλαβαίνω όλους αυτούς που πωρώνονται με τις ομάδες και έχουν περάσει κάποια ηλικία (ας πούμε τα 30). Έφηβος ήμουνα και εγώ πωρωμένος με την ΑΕΚ αλλά σιγά-σιγά ο έρωτας μου έφυγε.

Υ.Γ. 2 Μακάρι να πάει ο εμποράκος (Μπάγεβιτς) στον Παναθηναϊκό, θα δουλεύω τον ο βάζελο αντί-βάζελο φίλο μου μέχρι το 2015 (τουλάχιστον).