Κυριακή, Φεβρουαρίου 25, 2007

Ο εκσυγχρονισμός ως επιχείρημα ενάντια στα βιβλία της ΣΤ' δημοτικού.

Νόμιζα πως η «μάχη» για τα βιβλία της ΣΤ’ Δημοτικού έχει σταματήσει αλλά έκανα λάθος. Ένα από τα «επιχειρήματα» ενάντια στο νέο βιβλίο είναι πως αυτό έχει γραφτεί σύμφωνα με τις διατάξεις(;) του εκσυγχρονισμού. Ο «μπαμπούλας» καλά κρατεί 3 χρόνια μετά το τέλος του. Μέχρι χθες την συγκεκριμένη κριτική την είχα ακούσει μόνο από εκπροσώπους των «πατριωτών». Χθες την διάβασα και από κάποιον που (θεωρητικά) ανήκει στον αντίθετο πολιικό χώρο, στην αριστερά: Αριστερά, Ιστορία και μνησικακία.

Μία μικρή παρένθεση. Χαίρομαι που ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη είναι τόσο ολοκληρωμένη θεωρία που καλύπτει ως και την ύλη των σχολικών βιβλίων. Νόμιζα πως ο εκσυγχρονισμός ήταν ένα πολιτικό σύνθημα, ένα κόλπο του marketing για να πουλήσει ψήφους. Λέτε να έσφαλα και εδώ; Όχι δεν έσφαλα και επειδή ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη δεν ξεπέρασε ποτέ το στάδιο του συνθήματος δεν έγινα ποτέ οπαδός του.

Θα αρχίσω τον σχολιασμό του κειμένου με τις προτάσεις: «Οι ίδιοι αρνούνται να κατανοήσουν ότι συμπλέουν με την εξουσία και τους μηχανισμούς της δεξιάς παράταξης που κυβερνά (sic) αυτόν τον τόπο.» και «Ας επιθέσουν όσα ψεύτικα (εκσυγχρονιστικά) παλίμψηστα επιθυμούν στην Ιστορία». Συγνώμη αλλά ο Καραμανλής είναι εκσυγχρονιστής; Ανήκει στην ομάδα Σημίτη; Μήπως είναι πληρωμένο Σημιτόφωνο; Ή μήπως είναι δελφίνος στο ΠΑΣΟΚ; Μία ελάχιστη συνοχή σε αυτά που γράφουμε δεν βλάπτει.

Όσον αφορά «Στην προσπάθειά τους να απαλείψουν, λέει, μίση και πάθη, διακρίσεις και εθνικοληρήματα» αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε μετά τον Β’ ΠΠ στην Δυτική Ευρώπη με σκοπό να μην ξαναπροκαλέσουμε παγκόσμιο πόλεμο, παιδί αυτής της θεωρίας είναι η Ε.Ε. Ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη έγινε «ευρωπαϊστής» όταν είδε πως το σύνθημα πουλάει, δηλαδή απλό marketing. Η πολιτική της συμφιλίωσης με την Τουρκία ξεκίνησε το 1999 από τον κ. Παπανδρέου και στην συνέχεια την ασπάστηκε η τότε κυβέρνηση. Είπαμε μία ελάχιστη συνοχή σε αυτά που γράφουμε δεν βλάπτει. Είναι ανούσιο να αναφέρω πως η συγκεκριμένη πολιτική είναι επικερδής και για τις δύο χώρες, ίσως για αυτό δεν την επιβάλουμε.

Πάντως ο κ. Σταματόπουλος έχει δίκαιο εκεί που λέει «Είτε το θέλουν είτε όχι, κάποια στιγμή θα πέσουν επάνω στον Καραϊσκάκη ή στους Σοφιστές και ας μην τους διάβασαν ποτέ στο σχολείο τους, ας μην τους είπαν τίποτε οι παιδαγωγοί τους.». Ναι σίγουρα θα πέσουν, άλλωστε πέφτουμε όλοι μας όλη την ώρα, σε αυτά τα παραμυθάκια. Πως είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη, πως οι αγωνιστές του 1821 είχαν την ευλογία του Θεού κλπ. Άλλωστε τα γράφει και το Άρδην. Τραγικό.

Τέλος συμμερίζομαι την άποψη: «Οταν ωριμάσουν και καταλάβουν τι ανοησίες διάβαζαν θα γελάνε ή θα λυπούνται για την κατάντια της χώρας τους, της Παιδείας γενικότερα και της εκπαίδευσης ειδικά.» παρόλο που για εμένα είναι ευχή. Δεν έχω γνωρίσει πολλούς που να γελάνε με τις ιστορίες για το κρυφό σχολείο, για παράδειγμα, που μας έμαθαν.

Όποιοι χρειάζονται μπαμπούλες, πουλάνε φόβο, αναφέρονται στην ιστορία (και την αγιοποιούν), προσωποποιούν την ιστορία δίνοντας της μαγικές ικανότητες ή εφευρίσκουν θεωρίες συνομωσίας δεν είναι αριστεροί αλλά ακρό-δεξιοί. Όποιος ενδιαφέρεται να δει τους ορισμούς μπορεί να ανατρέξει στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία και δόξα στον Αλλάχ είναι και τεράστια και πολύ εύκολα προσβάσιμη.

Σίγουρα προτιμάω τα μαρκετίστικα «τρικ» από τους «μπαμπούλες».

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτός ο θόρυβος με τα βιβλία της ΣΤ' είναι αστείος. Λες κ τα υπόλοιπα, των άλλων τάξεων, είναι υποδείγματα ιστορικής ακρίβειας κ αντικειμενικότητας.

Οι μπαμπούλες είναι ακροδεξιοί, έτσι όπως το λες. Ότι ταμπέλα κ αν επιδεικνύουν.

ioannisk είπε...

Ο θόρυβος με ξεπερνάει. Ο ένας κλαίγεται γιατί το βιβλίο χρησιμοποιεί την Χ λέξη για το Ζ γεγονός ο άλλος γιατί σε μία υποσημείωση έχει σαν αναφορά το site της CIA. Μόνο για την επιλογή των χρωμάτων στο εξώφυλλο δεν κατατέθηκε ερώτηση στην βουλή.

Από την άλλη είναι πολύ σημαντικός μιας και τα σχολικά βιβλία ορίζουν την σκέψη μας για πολλά χρόνια και για πολλούς την ορίζουν για πάντα.

Ο συγκεκριμένος θόρυβος είναι γελοίος, πχ. για την Σμύρνη το βιβλίο αφιερώνει 3 σελίδες. Πόσες σελίδες πρέπει να αφιερώσει ένα βιβλίο της έκτης δημοτικού;

Viola είπε...

Ως δασκάλα θα ήθελα να κάνω κι εγώ μια παρέμβαση στο θεμα. Η γενικότερη φιλοσοφία των καινούργιων βιβλίων είναι οτι θα δίνουν την αφορμή να συζητηθούνε θέματα, ιστορικά γεγονότα κτλ στην τάξη, με τρόπο που να ταιριάζει στα παιδιά της συγκεκριμένης τάξης (ενδιαφέροντα, πολιτιστικό και κοινωνικό περιβάλλον κτλ.). Αυτό όπως καταλαβαίνετε σημαίνει ΠΟΛΛΗ δουλειά απο τον δάσκαλο. Το βιβλίο δίνει την αφόρμηση και ο δάσκαλος αναλαμβάνει να αναπτύξει το θέμα στα παιδιά, όπως εκείνος νομίζει καλύτερα, έτσι ώστε να το αφομοιώσουν και καλύτερα. Όμως, ώς γνωστόν, η πλειοψηφία των δασκάλων -που είναι και αυτή που κάνει τον σαματά και φαίνεται- δεν έχει όρεξη για δουλειά (κακώς εννοούμενο δημοσιουπαλληλίκι) και το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί το καινούργιο πρίν καλά καλά το δοκιμάσει. Αν δεν περάσουν 2-3 χρόνια σωστής εφαρμογής των βιβλίων (όταν λέω σωστής εφαρμογής εννοώ όπως προβλέπει το αναλυτικό πρόγραμμα και οι οδηγίες για το δάσκαλο) δεν μπορούμε να κάνουμε κριτική. Και όσον αφορά τα βιβλία της ιστορίας, εγώ και ως μαθήτρια γυμνασίου γέλαγα με αυτά που διάβαζα... Στο χέρι του κάθε δασκάλου είναι να κάνει σωστά το λειτούργημά του και να μη γελάει κανείς...

ioannisk είπε...

Viola
Ωραία και ένας insider :)

Δεν ήξερα πως αντιδρούσαν οι δάσκαλοι, άρα δεν ανεφρόμουνα σε αυτούς αλλά στους πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ.

Η εντύπωση μου από το ξεφύλλισμα του βιβλίου (διάβασα μερικές σελίδες από τα "επίμαχα" σημεία) ήταν αυτό που λες, ότι δίνει πολύ έμφαση στην συζήτηση (αν δεν κάνω λάθος για την καταστροφή της Σμύρνης έχει 6 ερωτήσεις-συζητήσεις) μέσα στην τάξη οπότε τα επιχειρήματα του στυλ ότι το κράτος, η CIA, ή ο φουφούτος περνάνε τον τρόπο σκέψης τους δεν στέκουν.

Αν κάποιος περάσει τον τρόπο σκέψης του συοθς μαθητές αυτός είναι πάνω από όλα ο δάσκαλος. Νομίζω πως αυτό είναι και τον Φινλαδικό μοντέλο που θέλουμε να αντιγράωουμε.

IdentityCafe είπε...

Agapite poly kalo keimeno!
Eidika h teleutaia sou paragrafos einai oti prepei...

IdentityCafe είπε...

Diavasa to 5x5 sou kai epanerxomai...
Euxomai oi Fileleutheroi na piasoun 3%(oneiro therinhs nyktos? polloi filoi mou tha tous pshfisoun)...na akoustei kai kamia allh apopsh sthn Ellada!

ioannisk είπε...

IdentityCafe
Καλώς ήρθες στο Blog μου.

Για τους φιλελεύθερους έχει σχετικό post ο Νίκος Δήμου:
http://doncat.blogspot.com/2007/02/blog-post_26.html
Πολύ φοβάμαι πως το 3% είναι πολύ αισιόδοξο.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ορθή η επισήμανση για τους "μπαμπούλες" (και τα υπόλοιπα που γράφεις), Ιωάννη.
Οσο για τα γέλια των παιδιών όταν μάθουν ότι οι εθνικοί μύθοι ήταν παραμύθια, να υποθέσω ότι καταργήθηκαν λόγω συνομωσίας κατά του... παιδικού χιούμορ?

Εγώ δεν κρύβω το ότι ΔΕΝ θεωρώ το επίμαχο βιβλίο σωστό. Και ΤΙ έγινε? Δεν μπορούν όλοι αυτοί οι "στρατευμένοι" να υποδείξουν ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ στο βιβλίο, και αντί αυτού προτείνουν διάφορες αηδίες. Επομένως, μου στερήσανε και τη χαρά του να απολαύσω (επιτέλους) μία σωστή ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ κριτική του βιβλίου. (Πλην ελαχίστων του Πάνου Ζέρβα)

Τέλος, το αν ή όχι το βιβλίο επιδοτήθηκε ή επηρεάστηκε από Α, Β, Γ κέντρα εξουσίας ή ανθρώπους, ΔΕΝ μου εξηγεί (πάλι) την πλήρη ανευθυνότητα των καταγγελλόντων, την πλήρη χειροτέρευσή τους στον κατώτερο κοινό παρονομαστή, κ.ο.κ.

Δηλάδή, οι αντίπαλοι του βιβλίου έγιναν ήδη οι... καλύτεροι έμμεσοι υποστηρικτές της διατήρησής του. Δεν θα δίσταζα να τους αποκαλέσω... χειρότερους από τη Γιαννάκου.

Το μόνο που αποκόμισα, είναι η χιουμοριστική (και όχι μόνο) κριτική αυτών των ανθρώπων, που... εκπόνησα εδώ:

http://www.omadeon.com/writings/antibaro_antibarou.html


Γιώργος Α. Στάθης

ioannisk είπε...

Γιώργο
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Μου φαίνεται αδιανόητο να χρηματοδότησε κάποιος άλλος εκτός από το Υπουργείο Παιδείας ένα σχολικό βιβλίο που προορίζεται για τα Ελληνικά σχολεία. Οι "κατηγορίες" που έχω ακούσει είναι ότι το ίδρυμα του Sorros χρηματοδοτεί μία M.K.O. η οποία έχει ως σκοπό την δημοσίευση ουδέτερων βιβλίων.

Όσον αφορά τις απόψεις (μερικών) μπορούμε να τις δούμε στα περιοδικά τύπου Άρδην κλπ Και δυστυχώς είναι πάρα πολλά στα περίπτερα της χώρας μας.