Ο εκσυγχρονισμός ως επιχείρημα ενάντια στα βιβλία της ΣΤ' δημοτικού.

Νόμιζα πως η «μάχη» για τα βιβλία της ΣΤ’ Δημοτικού έχει σταματήσει αλλά έκανα λάθος. Ένα από τα «επιχειρήματα» ενάντια στο νέο βιβλίο είναι πως αυτό έχει γραφτεί σύμφωνα με τις διατάξεις(;) του εκσυγχρονισμού. Ο «μπαμπούλας» καλά κρατεί 3 χρόνια μετά το τέλος του. Μέχρι χθες την συγκεκριμένη κριτική την είχα ακούσει μόνο από εκπροσώπους των «πατριωτών». Χθες την διάβασα και από κάποιον που (θεωρητικά) ανήκει στον αντίθετο πολιικό χώρο, στην αριστερά: Αριστερά, Ιστορία και μνησικακία.

Μία μικρή παρένθεση. Χαίρομαι που ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη είναι τόσο ολοκληρωμένη θεωρία που καλύπτει ως και την ύλη των σχολικών βιβλίων. Νόμιζα πως ο εκσυγχρονισμός ήταν ένα πολιτικό σύνθημα, ένα κόλπο του marketing για να πουλήσει ψήφους. Λέτε να έσφαλα και εδώ; Όχι δεν έσφαλα και επειδή ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη δεν ξεπέρασε ποτέ το στάδιο του συνθήματος δεν έγινα ποτέ οπαδός του.

Θα αρχίσω τον σχολιασμό του κειμένου με τις προτάσεις: «Οι ίδιοι αρνούνται να κατανοήσουν ότι συμπλέουν με την εξουσία και τους μηχανισμούς της δεξιάς παράταξης που κυβερνά (sic) αυτόν τον τόπο.» και «Ας επιθέσουν όσα ψεύτικα (εκσυγχρονιστικά) παλίμψηστα επιθυμούν στην Ιστορία». Συγνώμη αλλά ο Καραμανλής είναι εκσυγχρονιστής; Ανήκει στην ομάδα Σημίτη; Μήπως είναι πληρωμένο Σημιτόφωνο; Ή μήπως είναι δελφίνος στο ΠΑΣΟΚ; Μία ελάχιστη συνοχή σε αυτά που γράφουμε δεν βλάπτει.

Όσον αφορά «Στην προσπάθειά τους να απαλείψουν, λέει, μίση και πάθη, διακρίσεις και εθνικοληρήματα» αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε μετά τον Β’ ΠΠ στην Δυτική Ευρώπη με σκοπό να μην ξαναπροκαλέσουμε παγκόσμιο πόλεμο, παιδί αυτής της θεωρίας είναι η Ε.Ε. Ο εκσυγχρονισμός του κ. Σημίτη έγινε «ευρωπαϊστής» όταν είδε πως το σύνθημα πουλάει, δηλαδή απλό marketing. Η πολιτική της συμφιλίωσης με την Τουρκία ξεκίνησε το 1999 από τον κ. Παπανδρέου και στην συνέχεια την ασπάστηκε η τότε κυβέρνηση. Είπαμε μία ελάχιστη συνοχή σε αυτά που γράφουμε δεν βλάπτει. Είναι ανούσιο να αναφέρω πως η συγκεκριμένη πολιτική είναι επικερδής και για τις δύο χώρες, ίσως για αυτό δεν την επιβάλουμε.

Πάντως ο κ. Σταματόπουλος έχει δίκαιο εκεί που λέει «Είτε το θέλουν είτε όχι, κάποια στιγμή θα πέσουν επάνω στον Καραϊσκάκη ή στους Σοφιστές και ας μην τους διάβασαν ποτέ στο σχολείο τους, ας μην τους είπαν τίποτε οι παιδαγωγοί τους.». Ναι σίγουρα θα πέσουν, άλλωστε πέφτουμε όλοι μας όλη την ώρα, σε αυτά τα παραμυθάκια. Πως είμαστε απόγονοι του Αριστοτέλη, πως οι αγωνιστές του 1821 είχαν την ευλογία του Θεού κλπ. Άλλωστε τα γράφει και το Άρδην. Τραγικό.

Τέλος συμμερίζομαι την άποψη: «Οταν ωριμάσουν και καταλάβουν τι ανοησίες διάβαζαν θα γελάνε ή θα λυπούνται για την κατάντια της χώρας τους, της Παιδείας γενικότερα και της εκπαίδευσης ειδικά.» παρόλο που για εμένα είναι ευχή. Δεν έχω γνωρίσει πολλούς που να γελάνε με τις ιστορίες για το κρυφό σχολείο, για παράδειγμα, που μας έμαθαν.

Όποιοι χρειάζονται μπαμπούλες, πουλάνε φόβο, αναφέρονται στην ιστορία (και την αγιοποιούν), προσωποποιούν την ιστορία δίνοντας της μαγικές ικανότητες ή εφευρίσκουν θεωρίες συνομωσίας δεν είναι αριστεροί αλλά ακρό-δεξιοί. Όποιος ενδιαφέρεται να δει τους ορισμούς μπορεί να ανατρέξει στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία και δόξα στον Αλλάχ είναι και τεράστια και πολύ εύκολα προσβάσιμη.

Σίγουρα προτιμάω τα μαρκετίστικα «τρικ» από τους «μπαμπούλες».