Γιατί όχι εγώ;

Μία από τις κλασσικές «γκρίνιες - κλάψα» που ακουω είναι η πρόταση «Γιατί όχι εγώ;». Σχεδόν πάντα αναφέρεται στο γεγονός ότι κάποιος έχει ένα υλικό αγαθό (κούρσα, σπίτι κλπ) που ο παραπονούμενος δεν διαθέτει, ή διαθέτει χειρότερο, δηλαδή πιο φθηνό.

Το βαθύτερο νόημα της «κλάψας» είναι ότι είναι άδικο που ο Χ έχει αυτό το αγαθό ενώ αυτός το στερείται και η κοινωνία για κάποιο λόγο του το χρωστάει.

Την «κλάψα» την ακούω από ανθρώπους κάθε ηλικίας και εισοδήματος, με ενοχλεί, αλλά με εξοργίζει όταν την ακούω από νέους ανθρώπους.

Σήμερα πήγα για καφέ με ένα πρώην συνάδελφο ο οποίος είναι 25-26 ετών δηλαδή νέος. Μετά από λίγο η κουβέντα πήγε στα χρήματα και γενικά στα υλικά αγαθά, κάτι που το φοβόμουνα. Όπως είναι λογικό ο συνάδελφος έφτασε στην πρόταση «Γιατί όχι εγώ;».

Σε αυτό το σημείο έγινα «κακός» και «ηθικολόγος». Του είπα ότι για εμένα είναι τραγικό που στην ηλικία του νοιάζεται τόσο πολύ για τα χρήματα, ας αρχίσει όταν περάσει τα 30 ή όταν αποκτήσει οικογένεια. Πως αδικίες υπάρχουν στην ζωή και πολύ χειρότερες και πιο σημαντικές από το να έχει κάποιος περισσότερα χρήματα από εσένα και αρκετά άλλα.

Τελείωσα δίνοντας του για παράδειγμα δύο πρώην συναδέλφους, μεγάλωσαν στην επαρχία από οικογένειες που δεν είχαν χρήματα. Στα 22 ή στα 23 τους ήταν οικονομικά ανεξάρτητοι και τώρα (δεν έχουν περάσει τα 30) έχουν πολύ καλές δουλείες με αντίστοιχο μισθό και πως δεν άκουσα ποτέ από αυτούς την περίφημη πρόταση. Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν να έχουν χρήματα και υλικά αγαθά.

Από εδώ και πέρα όταν ακούω αυτή την πρόταση θα απαντάω: Γιατί δεν το αξίζεις!