Παρασκευή, Μαρτίου 23, 2007

Τα σχολικά βιβλία ιστορίας στην Ιρλανδία.

Το προηγούμενο τεύχος του Economist είχε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τα σχολικά βιβλία ιστορίας σε διάφορες χώρες του κόσμου. Δηλαδή πως περιγράφουν το παρελθόν και τη σχέση με τους γείτονες τους: Learning about the past: Where history isn't bunk.

Αρχίζει με την Ιρλανδία. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια τα βιβλία ιστορίας παρουσίαζαν την ιστορία σαν παραμύθι. Αιώνες σκλαβιάς αλλά χάρη στους ήρωες και τους αγώνες τους, απέκτησαν την ελευθερία από τους τυράνους και φυσικά δεν αναφέροταν στα σκοτεινά σημεία της Ιρλανδίας (τι μου θυμίζει;). Πλέον αυτό δεν ισχύει και ο λόγοι είναι οι εξής:

"First because in the 1980s, some people in Ireland became uneasy about the fact that a crude view of their national history was fuelling a conflict in the north of the island. Then came a fall in the influence of the Catholic church, whose authority had rested on a deft fusion between religion and patriotism. Also at work was an even broader shift: a state that was rich, confident and cosmopolitan saw less need to drum simple ideas into its youth, especially if those ideas risked encouraging violence."

Σύμφωνα με το άρθρο η Ιρλανδία είναι εξαίρεση, δυστυχώς.

Στην Αυστραλία η αφήγηση των σχολικών βιβλίων άλλαξε πριν από αρκετά χρόνια και πλέον την αποίκιση των λευκών την χαρακτηρίζουν “colonialism, invasion and genocide”, όπως και ήταν. Όμως ο πρωθυπουργός της χώρας ο κ. Howard θέλει να επαναφέρει τον παλιό «καθαρό» τρόπο αφήγησης. Στην προσπάθεια του βρίσκεται αντιμέτωπος, ευτυχώς, με τους καθηγητές και τις τοπικές κυβερνήσεις.

Στην Ρωσία υπάρχει η ίδια τάση να ξαναγραφούν τα βιβλία της ιστορίας και να παρουσιάζουν το παρελθόν της χώρας σαν ένδοξο και ηρωικό. Σε αυτό το πνεύμα ο κ. Πούτιν άλλαξε την (σοβιετική) εθνική γιορτή με μία εθνική: 4/11/1612 όπου γιορτάζεται η νίκη των Ρώσων ενάντια των (καθολικών) Λιθουανών και των (εξ΄ίσου καθολικών) Πολωνών.

Στην Ν. Αφρική μετά την πτώση του apartheid τα βιβλία ξαναγράφτηκαν ώστε να παρουσιάζουν τις μάχες του παρελθόντος σαν γεγονότα συμφιλίωσης όπως την 16η Δεκεμβρίου 1834 όπου έγινε μία μεγάλη μάχη ανάμεσα στους Ζουλού και στους λευκούς εποίκους. Άλλωστε η εθνική γιορτή της χώρας ονομάζεται η μέρα της συμφιλίωσης. Δυστυχώς δεν έχουν όλες οι χώρες ένα Mandela.

Το άρθρο κλείνει αρνητικά με 2 αντι-παραδείγματα από την Ν.Α. Ευρώπη, την Τουρκία και την Ελλάδα όπου για τους γείτονες αναφέρει τις γνωστές ιστορίες για τις σφαγές των Αρμενίων και για εμάς το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού.

Διαβάζοντας το άρθρο βρήκα πως είναι γελοίο να ακούς τους επικριτές του βιβλίου να το χαρακτηρίζουν με την κατηγορία του “εκσυχρονιστικού” όταν ο κ. Σημίτης είχε δηλώσει αρκετές φορές πως η Ελλάδα δεν θα γίνει Ιρλανδία.

Πριν από 20 χρόνια ο μέσος κάτοικος της Ελλάδας και της Ιρλανδίας είχαν το ίδιο εισόδημα αλλά η Ιρλανδική κοινωνία ήταν πολύ πιο συντηρητική. Στην Ελλάδα ένα τραγούδι με στίχους "και εγώ σε αγαπάω γαμώ την Jesus μου" ήταν σουξέ ενώ στην Ιρλανδία η καθολική εκκλησία συγκυβερνούσε. Σήμερα η Ιρλανδία είναι πολύ πιο πλούσια από την Ελλάδα και όσον αφορά τη νοοτροπία της κοινωνίας οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί.

Ναι μερικοί θέλουν τα βιβλία της ιστορίας μας, και όχι μόνο τα σχολικά, να είναι bunk και είναι πιθανόν να τα καταφέρουν. Είπαμε η Ελλάδα δεν θα γίνει Ιρλανδία, άλλωστε το δήλωσε και ο εκσυχρονισμός.

28 σχόλια:

christoforos είπε...

Την κριτική στους επικριτές την κατάλαβα. Την αναφορά στον Σημίτη όχι.
Καλημέρα.

Κοινότητα Εκάλης είπε...

ωραιο αρθρο,

(εχω ανεβασει στο μπλογκ μου την τελευταια ανακοινωση για την υποθεση blogme.gr οποιος θελει την κανει κοπυ παστε και την βαζει στο μπλογκ του)

ioannisk είπε...

Θα μπερδέψουμε τους chris :)

chris
Η αναφορά στον κ. Σημίτη είναι επειδή αρκετοί κατηγορούν το βιβλίο ως "εκσυχρονιστικό". Κάτι που είναι εκτός τόπου και χρόνου. Τόπου επειδή η μη κατασκευή μύθων από τα βιαβλία ιστορίας δεν έχει να κάνει με κανένα εκσυχρονισμό και τόπου επειδή ο εκσυχρονισμός τελείωσε μαζί με την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία.

Το κείμενο μου ίσως είναι υπερβολικό ενάντια στον κ. Σημίτη και δεν ήταν ο σκοπός μου.

Chris (politics & free thinking)
Το άρθρο είναι πολύ καλό αλλά δεν μου αρέσει που η χώρα μας μπαίνει στην "λάθος" κατηγορία. Και δεν φταίει ο economist για αυτό.

Θα διαβάσω το κείμενο σου για το blogme. Α και φυσικά ο λιακόπουλος είναι ενάντια στο βιβλίο, μήπως θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε τα βιβλία του; :P

doctor είπε...

Γιάννη τα συγχαρητήριά μου.
Άψογος...

Παραθέτω σχετικό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη (Καθημερινή 21/3/2007):

Πατρίς, θρησκεία, ιστορία


O πιο αναγνωρίσιμος πίνακας στις ΗΠΑ είναι «Το πέρασμα του Ουάσιγκτον στον ποταμό Ντελαγουέαρ». Δείχνει τον στρατηγό της αμερικανικής απελευθέρωσης -στημένο ορθό πάνω σε μια βάρκα και έχοντας την αμερικανική σημαία να κυματίζει- να πλέει προς το πεπρωμένο του: την αποφασιστική νίκη επί των Βρετανών στο Τρέντον τα Χριστούγεννα του 1776. Ο πίνακας αυτός είναι στις ΗΠΑ ό, τι είναι για μας το «Κρυφό Σχολειό» του Νικολάου Γύζη. Βρίσκεται αναρτημένος σε κάθε αμερικανική αίθουσα. Ομως, όπως όλες οι ρομαντικές απεικονίσεις του 19ου αιώνα, ο πίνακας του Εμάνουελ Λέουτζ (ζωγραφίστηκε και αυτός μετά 70 χρόνια από το γεγονός) απέχει της πραγματικότητας. Το πέρασμα του ποταμού έγινε νύχτα και υπό θυελλώδη καταιγίδα, που κόστισε τη ζωή σε πολλούς Αμερικανούς πατριώτες.

Το γεγονός όμως ότι ο Ουάσιγκτον δεν έπλευσε καμαρωτός προς τη νίκη, αλλά ήταν κουλουριασμένος σε μια βάρκα και πιθανότατα έτρεμε το φυλλοκάρδι του μην τυχόν σκυλοπνιγεί στον αφρισμένο ποταμό, είναι ιστορικό γεγονός και διδάσκεται στα σχολεία. Ουδείς διανοείται να επιχειρηματολογήσει ότι ο «καμαρωτός Τζορτζ Ουάσιγκτον» ανορθώνει το πατριωτικό φρόνημα των μαθητών, ενώ η ιστορική αλήθεια «απο-αμερικανίζει» τους μαθητές.

Στην Ελλάδα ακούγεται το επιχείρημα ότι επειδή κάποια παιδιά μεγάλωσαν με τον πίνακα του Γύζη πρέπει να συνεχιστεί η διδασκαλία περί «Κρυφού Σχολειού» για να μη διαταραχθεί ο ευαίσθητος ψυχισμός τους.

Μύθους συμβολικούς ή πραγματικούς εμπεριείχαν και εμπεριέχουν όλες οι ιστορίες του κόσμου. Για δύο λόγους. Η ιστορική επιστήμη είναι ζωντανή και νέα ευρήματα προστίθενται στην προηγούμενη γνώση, με αποτέλεσμα να αλλάζουν τα συμπεράσματα. Δεύτερον: ακόμη και τα γνωστά στοιχεία αντιμετωπίζονται υπό νέα οπτική. Δεύτερο παράδειγμα: μέχρι τη δεκαετία του 1950 η αμερικανική προσέγγιση για τη δημιουργία των ΗΠΑ φάνταζε σαν ένας ευγενής αγώνας των πολιτισμένων λευκών ενάντια στους αιμοδιψείς ινδιάνους. Αυτό μάθαιναν στα σχολεία και αυτό απεικονιζόταν στη λαϊκή τους κουλτούρα και παράδοση, μέρος της οποίας ήταν και οι παλιές καουμπόικες ταινίες. Με τον καιρό και την κριτική αυτό άλλαξε. Σήμερα ουδείς διανοείται να διδάξει την «κατάκτηση της Δύσης» με όρους ταινιών του Τζον Γουέιν. Στην Ελλάδα η ιστορία διδάσκεται με όρους «τα εγκλήματα των άλλων» και «τα δικά μας λάθη».

Τρίτο παράδειγμα. Μια από τις βασικές αντιφάσεις της γέννησης του αμερικανικού έθνους είναι η ύπαρξη σκλάβων. Φαντάζει παράδοξο το γεγονός ότι ο συντάκτης του πιο φιλελεύθερου κειμένου στην ανθρώπινη ιστορία, της Διακήρυξης της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, Τόμας Τζέφερσον ήταν ταυτόχρονα ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες σκλάβων στη νεογέννητη χώρα. Και όμως! Κανείς δεν κρύβει από τα Αμερικανόπουλα ότι οι άνθρωποι που πολέμησαν για τις παρακάτω λέξεις «θεωρούμε αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ότι ο Δημιουργός τούς προίκισε με καθορισμένα αναπαλλοτρίωτα Δικαιώματα, ανάμεσα στα οποία είναι η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξη της Ευτυχίας», ταυτόχρονα στερούσαν αυτά τα δικαιώματα από άλλους. Αυτή η αντίφαση ερευνάται στα πανεπιστήμια και διδάσκεται στα σχολεία χωρίς να κατηγορείται κάποιος για «προδοσία» ή «αντιαμερικανισμό».

Η συζήτηση για το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού έχει ξεφύγει. Δεν αφορά πιθανά λάθη τα οποία πρέπει να διορθωθούν. Οι ίδιοι οι συντάκτες του και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο το έχουν δηλώσει προ πολλού, ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη διαδικασία που γίνεται με όλα τα βιβλία. Αυτό όμως είναι άλλο πράγμα από τις κραυγές περί «αφελληνισμού» των νέων και περί «σχεδίων των Αγγλων, Γάλλων Πορτογάλων και Αμερικανών για να αλώσουν το εθνικό μας φρόνημα». Τα τελευταία είναι χρήσιμα μόνο για να ανεβάζουν θεαματικότητες οι άρχοντες των τηλεπαραθύρων.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 21.3.2007

doctor

doctor είπε...

Γιάννη μήπως έχεις το link με το άρθρο του Economist (αν υπάρχει) ?

Ευχαριστώ

doctor

ioannisk είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ioannisk είπε...

Δημήτρη.
Το άρθρο του Μανδραβέλη το είχα διαβάσει στην εφημερίδα. Όλο και ποιο πολύ είναι εξαίρεση στην Καθημερινή :(

Για το link το είχα βάλει στο post (επιλέγοντας τον τίτλο του άρθρου στην 1η παράγραφο) αλλά είχα κάνει λάθος στην HTML και δεν δούλευε. Το διόρθωσα. Ευτυχώς το άρθρο είναι δωρεάν.

Astero είπε...

"Όλες οι ιστορίες εμπεριέχουν μύθους πραγματικούς ή συμβολικούς", αλλά κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το ιστορικό γεγονός από τον μύθο. Ή τουλάχιστον να φροντίσουμε να καλλιεργούμε την απαραίτητη κριτική σκέψη, ώστε να μπορεί ο καθένας μας να ξεχωρίζει τι είναι ιστορία και τι μύθος -αν και αυτό ακούγεται μάλλον ουτοπικό...

Κοινότητα Εκάλης είπε...

by the way...prin mia evdomada to economist eixa diafmisi tou opap...proxtes o opap evale na silavoun enan epeidh eixe online lottery...

eleos..apo thn mia o opap vgenei sthn die8nh agora kai apo thn allh paraviazei tous kanones tis eley8erhs agoras k tou internet.

ioannisk είπε...

astero
Πολύ φοβάμαι πως πράγματι είναι ουτοπικό.

chris (politics & free thinking)
Το πρόβλημα μου με την διαφήμιση του ΟΠΑΠ ήταν πως έγινε σε ένα έντυπο το οποίο δεν του δίνει πρόσβαση σε πιθανούς πελάτες. Ο ΟΠΑΠ δεν έχει θυγατρικές σε άλλες χώρες ώστε να δικαιολογεί την διαφήμιση σε διεθνές περιοδικό.

Ο ΟΠΑΠ στην Ελλάδα έχει το μονοπώλιο του τζόγου οπότε είναι λογικό να "κυνηγάει" όσους τον ανταγωνίζονται. Καλά κάνει μιας και είναι παράνομοι.

Ο τζόγος είναι ένας από τους λίγους κλάδους που υποστηρίζω το κρατικό μονοπώλιο.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο ποστ.
Το συμπέρασμα πάντως είναι πως το σχολείο είναι εντελως όργανο της εξουσίας(sic)κ όποιος δεν διαβάσει μόνος του να ξεστραβωθεί, την έβαψε

Astero είπε...

Ποιο economist είχε διαφήμιση του ΟΠΑΠ? Το Ελληνικό ή το Αγγλικό?

christoforos είπε...

Ωραία, τώρα δεν κατάλαβα ποια είναι η στάση σου έναντι του "εκσυγχρονισμού".
Διότι (α) την εν λόγω αναθεώρηση του μαθητικού βιβλίου εθνικής ιστορίας - σε μαθητικό επίπεδο και έστω με διάφορες (επικίνδυνες) αφέλειες - μάλλον ως εκσυγχρονιστική κίνηση θα την αντιλαμβανόμουν,
(β) ο εκσυγχρονισμός, ως διαδικασία, δεν περιορίζεται στο Σημίτη.

Με λίγα λόγια, θεωρείς ότι: καλώς μας τελείωσε ο "εκσυγχρονισμός", ή, χρειαζόμαστε πολύ από δαύτονε ακόμη;

ioannisk είπε...

Ζωή
Σε μεγάλο βαθμό έχεις δίκαιο. Τα σχολεία περνάνε την κρατική ιδεολογία (σε λίγο θα γίνω μαρξιστής) και αν θες να ξεφύγεις πρέπει να διαβάσεις μόνος σου. Αυτό ισχύει σε όλες τις χώρες.

astero
Υπάρχει Economist στα Ελληνικά; Ξέρω μόνο μία έκδοση της Καθημερινής που βγαίνει κάθε μήνα. Η διαφήμιση του ΟΠΑΠ ήταν στο προηγούμενο τεύχος στην ενότητα για τα 50 χρόνια της Ε.Ε.

chris
Γνωρίζω μόνο ένα εκσυχρονισμό: το σύνθημα του Σημίτη που το χρησιμοποιήσε στις εκλογές του 2000. Μέρος της κοινωνίας μας έχει κατασκευάσει και ένα σκιάχτρο του εκσυχρονισμού που "θέλει τον αφελληνισμό μας" κλπ.

Αν υπάρχει και άλλος εκσυχρονισμός, ολοκληρομένη θεωρία σαν αυτό που αναφέρεις στο σημείο α τον αγνοώ. Αν έχεις σχετικά Link είναι καλοδεχούμενα.

Από την στιγμή που ήταν μόνο ένα σύνθημα καλώς μας τελείωσε (και αντικαταστάθηκε από το σύνθημα "μεσαίος χώρος" του Καραμανλή), αν όμως είναι άλλη θεωρία ανεξάρτητη δεν μπορώ να έχω άποψη μιας και αγνοώ τις "διατάξεις" της.

ManBlogg είπε...

Θα συμπληρώσω στο κείμενο του Πάσχου Μανδραβέλη που παρέθεσε ο doctor ότι την 4η Ιουλίου η ημέρα ανεξαρτησίας των ΗΠΑ από τους Άγγλους γιορτάζεται με πυροτεχνήματα , μπάρμπεκιου και μπύρες. Στην Ελλάδα κάθε 28 Οκτώβρη και 25 Μάρτη κατεβάζουμε τα τανκ στην άσφαλτο ακόμα και βάζουμε τα παιδιά να παίζουν τα στρατιωτάκια..
Πολύ εύστοχο post Γιάννη. Η σύκγριση με τους πρώην "πεινασμένους" Ιρλανδούς το σημερινό θαύμα της Ευρώπης είναι πολύ καλή.Βέβαια "ευτυχώς" που ο δικός μας "εξυχρονισμός" δεν έμοιασε του της Ιρλανδίας. Ο κ. Σημίτης θα πρέπει να είναι πολύ περήφανος για το "επίτευγμα" αυτό.
Γιατί είσαι υπέρ του κρατικού μονωπολίου στο τζόγο; (Ξεχωριστό ποστ :)

ioannisk είπε...

manblogg
Δεν με ενοχλούν οι στρατιωτικές παρελάσεις για τις εθνικές γιορτές, ούτε και μου αρέσουν. Η υπερβολή στην Ελλάδα είναι ότι γίνονται στρατιωτικές παρελάσεις και στις τοπικές γιορτές. Στο στρατό δαπάνησα τριπλάσιο χρόνο κάνοντας παρελάσεις παρά μαθαίνοντας να πολεμάω.

Σε πολλές χώρες στις παρελάσεις παίρνουν μέρος και αγήματα και από άλλες χώρες. Αυτό μειώνει τον εθνικισμό των παρελάσεων.

Είμαι ενάντια στις μαθητικές παρελάσεις.

Για τον τζόγο: το γεγονός ότι τα κέρδη είναι τεράστια και ότι μπορεί να υπάρχει εξάρτηση. Να σου πω την αλήθεια φοβάμαι πως δεν μπορώ να υπερασπίσω ικανοποιητικά την άποψη μου. :)

ioannisk είπε...

2 ακόμα σχόλια για τις παρελάσεις:

Οι παρελάσεις των (πρώην) Σοβιετικών ή των κινέζων είναι εντυπωσιακές. Ο συγχρονισμός τους είναι άψογος.

Έχουν πλάκα οι σχολιαστές στις παρελάσεις. Πριν από 2-3 χρόνια είχα κοιτάξει για λίγα λεπτά την παρέλαση και περνούσαν κάτι αντιεραπορικοί πύραυλοι της δεκαετίας του 50 (ή 60) νομίζω Nike ή Hercules. Ο σχολιαστής έλεγε "και τώρα βλέπουμε τα υπερσύγχρονα αντιεραπορικά μας συστήματα"... :)

ManBlogg είπε...

Αυτό που δεν καταλαβαίνω Γιάννη είναι για ποιό λόγο κάποιος έχει νόημα να κάνει πασαρέλα στους κεντρικούς δρόμους των πόλεών του το στρατιωτικό του εξοπλισμό στο λαό του πέρα από την "εθνική τόνωση". Ξέρω γω , μπας και οι υποτιθέμενοι και επίδοξοι εχθροί περιμένουν τις παρελάσεις μας να δουν με τι ανανεώσαμε την στρατιωτική μας κολεξιόν;

ioannisk είπε...

manblogg
Υποθέτω πως η χρησιμοτητα τους είναι η "εθνική τόνωση" (σε εμένα δεν πολύ πιάνει, είμαι ιδιότροπος..).

Υπάρχουν όμως και για να πηγαίνουν οι γονείς με τα παιδιά τους.

Οι κολεξιόν είναι δημόσιες και περιοδικά σαν το Jane' s review μάλλον είναι πιο ενημερωμένα από τις μυστικές υπηρεσίες αρκετών χωρών.

Ανώνυμος είπε...

Αντιεροπορικά συστήματα? χα χα χα

φαντάσου η δουλειά σου να είναι σχολιαστής σε παρέλαση.
Γαμάτο!
Δεν ξέρω βέβαια τι κάνεις τις υπόλοιπες 363 μέρες του χρόνου...

ioannisk είπε...

Ζωή
Μα φυσικά ετοιμάζεις το κείμενο για τις παρελάσεις. Νομίζεις πως είναι εύκολο πράγμα να μηλάς για Χ ώρες και να περιγράφεις ουλαμούς και στυστοιχίες οπλικών συστημάτων;

christoforos είπε...

Το λινκ που ζήτησες. Ο όρος νεοτερικότητα, επίσης, συνδυάζει πάμπολλες συνδηλώσεις με τον όρο εκσυγχρονισμός (θετικά αλλά και αρνητικά φορτισμένες).
Δεν αναφέρομαι στο σύνθημα, περισσότερο στην ουσία.
Το λινκ...
εδώ

ioannisk είπε...

chris
Ως "νεοτερικότητα" γνωρίζω την μετάφραση του όρου Modernity που αναφέται και στο link που μου έδωσες. Η εποχή της Modernity ξεκίνησε με την Γαλλική επαναστάση και ίσως συνεχίζεται και στην εποχή μας. Υπάρχει και η άλλη άποψη πως έχουμε μπει στην εποχή της post-modernity.

Το άρθρο που μου έδωσες "βρωμάει" 19ο αιώνα. Εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν απόψεις σαν "The concept of modernization comes from a view of societies as having a standard evolutionary pattern, as described in the social evolutionism theories. According to this each society would evolve inexorably from barbarism to ever greater levels of development and civilization.", άλλωστε τις συναντάς και στον Μαρξ όπου θεωρούσε πως η δικιά του κοινωνία θα σταματούσε την διαδικασία.

Δεν νομίζω να έχει πολλά κοινά με τον "εκσυχρονισμό" του κ. Σημίτη. Εκτός αν μας (τους Έλληνες) θεωρούσε πρωτόγονους κάτι που δυσκολεύομαι να το πιστέψω. :)

Όμως πολλοί που χρησιμοποιούν την λέξη "εκσυχρονισμός" σαν υβριστικό επιχείρημα για το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού ζουν, ή μάλλον έχουν για πρώτυπο, σε μία κοινωνία που ταιριάζει στην προ-modernity.

Disposition21 είπε...

ioannisk said...

Σε αυτό το πνεύμα ο κ. Πούτιν άλλαξε την (σοβιετική) εθνική γιορτή με μία εθνική.
-----

Άσε, περίμενα κι εγώ το φθινόπωρο να εορταστεί η Οκτωβριανή επανάσταση και αυτοί εδώ γιόρτασαν την νίκη κατά των (καθολικών) Πολωνών πριν 400 χρόνια. Η εκκλησία τους την υπέδειξε τη γιορτή; Αν και δεν γιόρτασε κανείς, απλά ήταν αργία.

Disposition21 είπε...

Εμείς βέβαια έχουμε προνοήσει κι έχουμε ήδη συνδυάσει εθνική και θρησκευτική γιορτή, καλή ώρα. Χρόνια πολλά :)

ioannisk είπε...

disposition21
Είσαι και άτυχος, δεν έχει παρέλαση στις 4/11;

Και τις δύο τις έχουμε συνδέσει με θρησκευτική εορτή. Η 28η γιορτάζεται στην Θεσσαλονίκη για να συνδέεται με τον Αγ. Δημήτριο (26/10) που είναι ο προστάτης της πόλης :)

Disposition21 είπε...

Όχι δεν έχει παρέλαση. Και διαμαρτυρήθηκε και η πολωνική πρεσβεία εδώ για τη νέα αυτή "αντιπολωνική" γιορτή.

ioannisk είπε...

disposition21
Πολωνία... πονεμένη ιστορία :)