Καλωσορίζω τον κύριο Πούτιν τον “Ειρηνοποιό” της Τσετσενίας.

Πως το έλεγαν οι άλλοι; “Όχι άλλο αίμα για το Πετρέλαιο”; Τριμερής διάσκεψη σε χαμηλούς τόνους.

Σύντομο βιογραφικό:
Ο κύριος Πούτιν ήταν στέλεχος της KGB και στην συνέχεια της FSB. Στην πολιτική σκηνή μπαίνει το 1999 όταν ο Γιέλτσιν τον διορίζει πρωθυπουργό της Ρωσίας. Εκείνη την περίοδο ξεκινάει ο δεύτερος πόλεμος ανεξαρτησίας της Τσετσενίας. Την επόμενη χρονιά κερδίζει τις προεδρικές εκλογές με την υπόσχεση ότι θα φέρει ειρήνη στην Τσετσενία και ευμάρεια στους κατοίκους της χώρας του. Κέρδισε ξανά (άνετα και χωρίς νοθεία) τις προεδρικές εκλογές το 2004.

Όσον αφορά τους δύο στόχους θα αρκεστώ μόνο στον πόλεμο της Τσετσενίας, στην τελική η οικονομική ευμάρεια της Ρωσίας είναι πρωτίστως θέμα των Ρώσων.
Στην Τσετσενία συνεχίζεται ο πόλεμος και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και στις γειτονικές αυτόνομες δημοκρατίες (Βόρεια Οσσετία κλπ). Η Τσετσενία το 1991 είχε περίπου 800.000 κατοίκους σήμερα έχουν απομείνει 200 με 300 χιλιάδες. Οι υπόλοιποι είτε πέθαναν (80 με 100 χιλιάδες νεκροί) είτε είναι πρόσφυγες. Σημειώνω πως είναι δύσκολο να βρεις αξιόπιστες πηγές για την κατάσταση μιας η ελευθερία του τύπου δεν είναι κάτι αυτονόητο στην Ρωσία (άλλωστε ο άνθρωπος δεν το είχε υποσχεθεί) και απαγορεύεται η πρόσβαση στις ΜΚΟ, τις οποίες έχει κατακρίνει και περιορίσει νομοθετικά την δράση τους λέγοντας πως είναι πράκτορες της Δύσης. Αχ αυτή η πολύτιμη προϋπηρεσία στη KGB! Είναι ανούσιο να σημειωθεί ότι η Ρωσία στην Τσετσενία παραβιάζει συνειδητά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι μόνο αυτό αλλά πολλές φορές οι στρατιώτες του Ρώσικου στρατού συμπεριφέρονται σαν μέλη μαφιόζικης συμμορίας. Μάλλον στην Τσετσενία δεν βασιλεύει η ειρήνη…

Η Ρωσία συμπεριφέρεται επιθετικά και ιμπεριαλιστικά στις χώρες που άνηκαν, τον παλιό καλό καιρό, στην ΕΣΣΔ ειδικά τώρα που έχει ισχυροποιηθεί οικονομικά χάρη στον πακτωλό από την άνοδο της τιμής του πετρελαίου. Δεν θα αναφερθώ στην Ουκρανία και στην Λευκορωσία. Στην Γεωργία ο Ρώσικος στρατός έχει διάφορες βάσεις και βοηθάει άμεσα ομάδες (ονομάστε τες όπως θέλετε) που ζητάνε την αυτονομία τους: Abkhazia, Νότια Οσσετία, Ajaria. Στην Μολδαβία (ναι η χώρα που έπαιζε η εθνική μας μπάλα το Σάββατο) ενισχύει στρατιωτικά τους αυτονομιστές της Transnistria, στο Azerbajian βοηθάει τους Αρμένιους οι οποίοι κατέχουν στρατιωτικά το 20% της χώρας κλπ. Όταν λέω βοηθάει εννοώ πολεμάνε οι στρατιώτες της.
Χαρτογραφία:
Les conflits du Caucase
Conflits caucasiens et bras de fer russo-américain

Πάμε στα δικά μας.
Τι με πειράζει από όλη αυτή την υπόθεση;
Δέχομαι που η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στα εγκλήματα της Ρωσίας, ναι ώρες – ώρες είμαι οπαδός της Real Politik και δεν είμαι ουτοπιστής ώστε να έχω την απαίτηση από την κυβέρνηση να θέλει να λύσει όλες τις αδικίες και τα εγκλήματα του πλανήτη. Επίσης δέχομαι πως η Ελλάδα (όπως και όλες οι χώρες) είναι “υποχρεωμένες” να σεβαστούν τον αρχηγό κράτους που επισκέπτεται την χώρα. Αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω και να μην κατακρίνω την συμπεριφορά μερικών ταγών* μας οι οποίοι χύνουν τόνους από δάκρια (κροκόδειλου φυσικά) για τον Λίβανο ή για το Ιράκ και γίνονται ευχαρίστως λακέδες (ο Γιωτόπουλος στα blogs δικαιώνεται) και κόλακες του κάθε Πούτιν. Επίσης με ενοχλεί ο επιλεκτικός ανθρωπισμός των επαγγελματιών “ειρηνιστών” και των Ελλήνων (όχι να μην γενικεύω μιλάω για το γνωστό 97%).

Όλο το καλοκαίρι γινόντουσαν διαδηλώσεις ενάντια του Ισραήλ (και της Αμερικής) με θέμα “Όχι άλλο αίμα για το Πετρέλαιο”. Σήμερα αυτοί οι “ειρηνιστές” θα διαδηλώσουν; Θα κλείσουν τους δρόμους και θα γεμίσουν όλη την Ελλάδα με τα πανό τους; Θα βγαίνουν στα τηλέ-παράθυρα και θα ωρύονται για τα παιδιά της Τσετσενίας (της Οσσετίας, του Αζερμπαϊτζάν κλπ); Μπα δεν νομίζω.

Ο Παπούλιας και ο Χριστόδουλος (πχ) θα σνομπάρουν τον Πούτιν; Στην συνέντευξη τύπου θα τον επικρίνουν για τα εγκλήματα του ή θα του πλέκουν το εγκώμιο. Υπάρχει περίπτωση να τους ακούσω να λένε για τα δικαιώματα των Μολδαβών ή θα ακούσω τα στερεότυπα περί “αιώνιας φιλίας”, “στενές σχέσεις”, “Ομόθρησκοι” κλπ;

Ναι είμαι “ανθέλληνας” πιστεύω πως το αίμα είναι αίμα για όλους τους ανθρώπους, καλά κάνουμε και βρίζουμε τον Bush για το Ιράκ (ένα παράδειγμα) αλλά γιατί “ξεχνάμε” τον κύριο Πούτιν; Δεν υπάρχει καλό και κακό αίμα ούτε αθώοι και ένοχοι άμαχοι και σίγουρα δεν με νοιάζει το θρήσκευμα ή το χρώμα της επιδερμίδας των νεκρών.

Ερώτηση από το άρθρο: “Όμως θεωρείται βέβαιο ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής, στις κατ΄ ιδίαν συναντήσεις που θα έχει με τους φιλοξενούμενούς του, θα θέσει θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, όπως το Κυπριακό”, θα αποκαλέσει ξανά την “Βόρεια Κύπρο”, Βόρεια Κύπρο; Ελπίζω να συζητήσουν και το Μακεδονικό. Αχ να δω συνέντευξη τύπου Παπούλια, Φασιστόδουλου (και 5-6 άλλους τυχαίους ηγέτες) με τον Πούτιν και να λέει για Βόρειες Κύπρους και για Μακεδονίες!


* για να προλάβω μερικούς (;) ο χειρότερος είναι ο Schroeder και είναι Γερμανός όχι Έλληνας.