Το Συμβούλιο των Αρχηγών

Υπάρχουν μερικές έννοιες στη Δημοκρατία μας που δεν τις καταλαβαίνω. Μία από αυτές είναι το 'Συμβούλιο των Αρχηγών'.

Στην, ίσως απλοϊκή σκέψη μου, μία Δημοκρατία σαν τη δικιά μας δουλεύει ως εξής: οι πολίτες ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές οι οποίες διεξάγονται σε τακτικά διαστήματα. Από τις εκλογές, συνήθως, ένα κόμμα κερδίζει τη σχετική πλειοψηφία, όχι των ψήφων αλλά των αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο και δημιουργεί μία κυβέρνηση η οποία ηγείται από τον αρχηγό του κόμματος. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη για την λειτουργία του κράτους και για τις αποφάσεις που παίρνει. Οι χαμένοι των εκλογών περιορίζονται στην αντιπολίτευση που γίνεται στο κοινοβούλιο.

Παράλληλα με την εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση υπάρχει και μία μη εκλεγμένη από τον λαό πολιτική θέση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οι εξουσίες του οποίου είναι από τυπικές έως ελάχιστες και σκοπός του είναι να αντιπροσωπεύει το έθνος, (κανονικά θα έπρεπε τη χώρα αλλά τέλος πάντων). Δηλαδή ο ρόλος του είναι σαν ένας υπέρ-πρεσβευτής.

Αν έχω καταλάβει ο σκοπός του 'Συμβούλιο των Αρχηγών' είναι να συγκεντρώνονται υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας οι αρχηγοί των κομμάτων που αντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο όταν προκύπτει ένα πολύ σοβαρό θέμα, να το συζητάνε και να παίρνουν μία κοινή απόφαση. Δηλαδή αμήν.

Έχω πολλές ενστάσεις με το 'Συμβούλιο των Αρχηγών'.

Πρώτα από όλα δίνει εξουσίες, υπέρτατος συντονιστής, σε κάποιον (τον πρόεδρο της δημοκρατίας) που δεν έχει και δεν πρέπει να έχει μιας και δεν εκλέγεται άμεσα. Αν θέλουμε ο πρόεδρος να παίζει και τον ρόλο του 'διαιτητή' τότε να αλλάξουμε το σύνταγμα μας ώστε να εκλέγεται από τους πολίτες και να οριστούν οι νέες εξουσίες του. Αν το πολίτευμα μας ήταν βασιλευόμενη δημοκρατία θα θέλαμε να είχαμε για συντονιστή της κυβερνητικής πολιτικής ένα βασιλιά;

Δεύτερον, το 'Συμβούλιο των Αρχηγών' δίνει εξουσίες και σε εκπροσώπους κομμάτων που οι πολίτες είπαν ξεκάθαρα με τη ψήφο τους πως δεν θέλουν να τους κυβερνάνε μιας και το συμβούλιο δίνει εξουσίες συναπόφασης σε κόμματα που πήραν 3 ή και 4 της εκατό των ψήφων και δεν ανήκουν στη κυβέρνηση, πόσο μάλλον που σύντομα θα υπάρχει ο κίνδυνος να συμμετέχουν και πολιτικοί σαν τον καρατζαφέρη. Αντιθέτως σε μία δημοκρατία είναι φυσιολογικό ο πρωθυπουργός να συζητάει ιδιαιτέρως με αρχηγούς άλλων κομμάτων. Στην δικιά μας δημοκρατία αντί να συναντιούνται βρίζονται, είτε οι ίδιοι μέσα στο κοινοβούλιο, είτε με αντιπροσώπους.

Τρίτον, θεωρητικά οι αρχηγοί των κομμάτων συγκεντρώνονται για να πάρουν αποφάσεις που θα αντιπροσωπεύουν το σύνολο (σχεδόν) των πολιτών. Ναι αλλά οι συζητήσεις γίνονται με κλειστές πόρτες δηλαδή οι πολίτες δεν μαθαίνουμε τι συζητάνε, οπότε; Είναι αυτονόητο πως πολλές αποφάσεις πρέπει να μένουν μυστικές (τα σχέδια άμυνας της χώρας για παράδειγμα) αλλά αυτές πρέπει να μένουν σε ένα μικρό κύκλο της κυβέρνησης και ανώτατων γραφειοκρατών.

Τέταρτον, ο ρόλος της κυβέρνησης είναι να κυβερνάει τη χώρα, όχι η αντιπολίτευση. Αν προκύψει ένα θέμα το οποίο είναι τόσο σοβαρό και πρέπει να υπάρχει ευρύτερη συναίνεση το εκλαμβάνω σαν αποτυχία της κυβέρνησης. Αποτυχία γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί μία κρίση και να αποδείξει πως μπορεί να την διαχειριστεί. Αν ο πρωθυπουργός έχει μία λύση στο πρόβλημα αλλά αναζητά τη 'νομιμοποίηση' μπορεί να διαλύσει τη κυβέρνηση και να προκηρύξει εκλογές. Φυσικά αυτή η λύση απαιτεί είτε την παραδοχή της αποτυχίας είτε το ρίσκο να χαθούν οι εκλογές.

Τελικά είναι ποιο εύκολο να οργανωθεί ένα 'Συμβούλιο των Αρχηγών'. Τα ΜΜΕ θα έχουν να συζητάνε για το τίποτα για πολλές μέρες, οι αρχηγοί όλων των κομμάτων θα έχουν γευτεί την γλύκα της εξουσίας, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και δεν πρόκειται να παρθεί απόφαση. Ας μην ξεχνάμε πως ο σεφ του Προέδρου είναι πολύ καλός στα καναπεδάκια.

Όποιος ζει στην Ελλάδα πρέπει να μιλάει Ελληνικά.

Πριν από μερικά χρόνια δούλευα σε μία εταιρία στην οποία εργάζονταν και ένας Γάλλος. Ζούσε ήδη αρκετά χρόνια στην Ελλάδα αλλά «αρνούνταν» να μάθει Ελληνικά, άρα η επικοινωνία με τους συναδέλφους του γινόταν στα Αγγλικά. Διευκρίνηση για το «αρνούνταν»: Όχι πως δεν ήθελε να μάθει Ελληνικά αλλά δεν κατέβαλε και καμία προσπάθεια. Η κλασική του δικαιολογία είναι πως οι κοπέλες του με τις οποίες έκανε σχέση του μιλούσαν στα Αγγλικά και όχι στα Ελληνικά.

Πολλές φορές είχα ακούσει διάφορους συναδέλφους να του λένε «Ζεις στην Ελλάδα πρέπει να μιλάς Ελληνικά». Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι δύο-τρεις συνάδελφοι που ασπάζονταν αυτή την άποψη είχαν κάνει ένα μέρος των πανεπιστημιακών σπουδών τους στη Μεγάλη Βρετανία και φυσικά ζούσαν σε γκέτο Ελλήνων φοιτητών.

Θα συμφωνήσω με την άποψη που λέει ότι όταν κάποιος ζει σε μία χώρα πρέπει να μάθει τη γλώσσα της (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μόνο μία που κυριαρχεί). Η γλώσσα είναι το βασικότερο συστατικό της επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους άρα αν κάποιος δεν γνωρίζει την βασική γλώσσα του τόπου διαμονής του έχει τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας. Πέρα από αυτό, και ποιο σημαντικό, είναι ότι αν κάποιος γνωρίζει τη γλώσσα μαθαίνει ευκολότερα και την κοινωνία στην οποία ζει. Άλλωστε ποιος ο σκοπός να ζεις σε διαφορετική κοινωνία και να μην την μάθεις;

Φυσικά η πρόταση αυτή δεν έχει σαν στόχο την ευκολία του «ξένου», πόσο μάλλον την προσαρμογή του στη χώρα μας, αλλά κάποια θεωρητική υποχρέωση που έχουν οι κάτοικοι της Ελλάδας να μιλάμε Ελληνικά. Η σκέψη αυτή είναι υπερβολικά ανελεύθερη μιας και πολιτικά ανήκει ... στο χώρο που δεν είναι άκρα-δεξιά αλλά όσοι ανήκουν σε αυτόν είναι ακροδεξιοί. Το αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτής της σκέψης θα είναι να γίνουμε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και όμοιοι.

Μία φορά έτρωγα με τους συναδέλφους που ανέφερα προηγουμένως και ένας από αυτούς λέει «Στο πανεπιστήμιο όταν ένας Άγγλος ερχόταν να καθίσει κοντά μας (σσ στα έδρανα όπου καθόντουσαν οι Έλληνες) του φωνάζαμε ξξξξτ για να φύγει». Ένας άλλος συμφώνησε χαμογελώντας. Παραδόξως δεν είχα όρεξη για καυγά και δεν έκανα τα σχόλια που μου ήρθαν στιγμιαία στο μυαλό «Αν ένας Αλβανός έκανε το ίδιο στην Ελλάδα πως θα αντιδρούσατε;» ή «ρε καραγκιόζηδες τι λέτε στον Χ να μάθει τη γλώσσα σας όταν κάνετε τα ίδια και χειρότερα;» αλλά έφαγα το φαγητό μου και αποχώρησα.

Τελικά καλά έκανα και δεν μάλωσα. Όποιος δεν μάθει τη γλώσσα της χώρας που μένει χάνει και είναι τραγικό, ίσως να είναι και αυτός τραγικός, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο αυτοί που θέλουν να τον υποχρεώσουν να τη μάθει.

Υ.Γ. Συνάντησα τον Γάλλο πριν από λίγες μέρες. Από συνήθεια άρχισα να του μιλάω στα Γαλλικά και μου απάντησε στα Ελληνικά. Έχει σταθερή σχέση με μία Ελληνίδα και η κοπέλα του του μιλάει σχεδόν μόνο στα Ελληνικά. Πως τα φέρνει η ζωή...

Η Γαλλία υποχρέωσε τη Μεγάλη Βρετανία να αλλάξει το όνομα της.

Ο μύθος λέει πως ο De Gaulle υποχρέωσε τη Μεγάλη Βρετανία να μην αποκαλείται Μεγάλη Βρετανία αλλά Ηνωμένο Βασίλειο επειδή μία Γαλλική επαρχία φέρει το όνομα Βρετάνη (Bretagne). Γιατί όμως δεν ζήτησε και από τη Φλάνδρα να αλλάξει όνομα; Ή από τη χώρα των Βάσκων;

Αυτός ο εθνικός μύθος είναι πρόσφατος και δεν είναι τόσο πολύ διαδεδομένος. Λέγοντας πρόσφατος εννοώ πως τον έμαθα πριν από λίγους μήνες διαβάζοντας blogs ή άρθρα ακροδεξιάς κατεύθυνσης και χρησιμοποιείται σαν "επιχείρημα" στο Μακεδονικό. Μπορώ να εικάσω με μεγάλη βεβαιότητα πως κατασκευάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια. Αγνοώ σε ποιο ψήγμα αλήθειας βασίζεται και ποιος είναι ο εφευρέτης.

Προσπαθώ να κατασκευάσω το σενάριο στο μυαλό μου. Ο De Gaulle δίνει εντολή στον πρέσβη της Γαλλίας στο ΗΒ να μεταφέρει την απαίτηση του στην Βασίλισσα Ελισάβετ. Η χρονολογία δεν αναφέρεται ποτέ, λογικότατο είναι μύθος όχι γεγονός, αλλά για πλάκα ας υποθέσω πως έγινε το 1966, μία καλή ευκαιρία να γιορτάσουν οι Γάλλοι τα 900 χρόνια από την νίκη του Hastings. Η Βασίλισσα άλλαξε αμέσως δεκαεφτά χρώματα και φοβήθηκε την επικείμενη εισβολή των Γαλατών στο νησί της. Η πρώτη κίνηση της ήταν να αρχίσει να τρώει τα καπέλα της (ναι αυτά που φοράει όταν πηγαίνει στις ιπποδρομίες) από το άγχος και να καλέσει τον πρωθυπουργό της για να τον διατάξει να αλλάξει άμεσα την ονομασία της χώρας της. Αυτός, φοβούμενος τον Asterix και τον νέο εκατονταετή πόλεμο που διαγραφόταν στον ορίζοντα άλλαξε από μόνος του και την ονομασία της Magna Carta σε Grande Charte για να ευχαριστεί περισσότερο τους Γάλλους.

Ας σοβαρευτώ. Ο συγκεκριμένος μύθος παρά είναι ηλίθιος και απαιτεί τεράστιο έλλειμμα γνώσης στην ιστορία και στην πολιτική για να γίνει πιστευτός.

Υπάρχει περίπτωση οι Βρετανοί να υπέκυψαν σε μία τέτοια απαίτηση των Γάλλων (αντιθέτως ο De Gaulle ίσως ήταν ικανός να ζητήσει τέτοια χαζομάρα); Οι ίδιοι Βρετανοί που τις προάλλες απέλασαν 4 Ρώσους διπλωμάτες;

Στην εποχή μας υπάρχει κάτι που ονομάζεται Internet και ένα μέρος του είναι το World Wide Web. Ανήκω στους τυχερούς που έχουν πρόσβαση σε αυτό τον μαγικό κόσμο, άνοιξα ένα browser πλοηγήθηκα στο google και έκανα μία αναζήτηση για το λεκτικό "Grande Bretagne", δηλαδή Μεγάλη Βρετανία στα Γαλλικά. Ναι ξέρω είναι πυρηνική φυσική αυτό που έκανα. Η δεύτερη επιλογή στα αποτελέσματα αναζήτησης ήταν το site http://www.visitbritain.fr/. Το domain είναι Γαλλικό και αν βασιστώ στον μύθο τότε μάλλον θα είναι site μιας εθνικιστικής Γαλλικής οργάνωσης που έχει στόχο την κατάκτηση της Μεγάλης Βρετανίας. Έκπληξη! Καμία απολύτως σχέση! Είναι το επίσημο τουριστικό site της ΜΒ στην Γαλλία και στην αρχή λέει "Bienvenue sur le site officiel de l'Office de Tourisme de Grande-Bretagne !". Pardon; που θα έλεγε και ο De Gaulle, είναι τόσο βλάκες οι Βρετανοί; Θέλουν να αποτρέψουν τους Γάλλους να επισκεφτούν την χώρα τους και τους προκαλούν ονομάζοντας τη χώρα τους Μεγάλη Βρετανία; Όχι μόνο αυτό αλλά χρησιμοποιούν και μία "απαγορευμένη" λέξη, μάλλον οι Βρετανοί αρέσκονται στο να τους τρέχουν στα δικαστήρια οι Γάλλοι.

Αποφάσισα να συνεχίσω το παιχνίδι με τις μηχανές αναζήτησης και σκέφτηκα να δω τι γράφει το site του Βρετανού πρωθυπουργού, 10 Downing Street website. Διαβάζω στο αριστερό menu: "welcome: 10 Downing Street - the historic office and home of the British Prime Minister" Βρετανός πρωθυπουργός; Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει τον Gordon Brown ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιεί την λέξη Βρετανός, μιας και προφανώς το αγνοεί. Το αγνοεί όσο και οι Γάλλοι θα μου πείτε.

Η Μεγάλη Βρετανία είναι το νησί που αποτελείται από την Αγγλία, τη Σκοτία και την Ουαλία, δεν είναι χώρα. Η χώρα της Ελισάβετ περιέχει και άλλες περιοχές, την Βόρεια Ιρλανδία και διάφορες κτίσεις στα απέραντα του κόσμου. Για αυτό τον λόγο η ονομασία (του συνόλου) της χώρας είναι Ηνωμένο Βασίλειο (της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας). Το καλό με αυτή την ονομασία είναι ότι οι κάτοικοι της χώρας νοιώθουν πολίτες άρα δεν αποξενώνονται και μάλλον είναι ένας από τους κύριους λόγους που το ΗΒ ονομάζεται ΗΒ. Η γνώμη των Γάλλων για την ονομασία της χώρας τους είναι γραμμένη στα παλαιότερα Βρετανικά υποδήματα των Βρετανών.

Υ.Γ. Μιας και το post αναφέρεται σε εθνικούς μύθους δηλαδή έθνη. Ο ορισμός του Γάλλου (ποιος ανήκει στο έθνος των Γάλλων) είναι ανοιχτός αλλά και απόλυτος: Γάλλος είναι όποιος ζει στη Γαλλία και μιλάει Γαλλικά. Το θετικό με αυτό τον ορισμό, ανοιχτός, είναι πως ένας ξένος γίνεται εύκολα δεκτός στο έθνος των Γάλλων. Το αρνητικό, απόλυτος, είναι πως το επίσημο κράτος δεν δέχεται την ύπαρξη άλλων γλωσσών. Το μοντέρνο Γαλλικό κράτος ιδρύθηκε μετά την Γαλλική Επανάσταση (και την δημιουργία του έθνους των Γάλλων). Εκείνη την περίοδο στην Γαλλική επικράτεια υπήρχαν πολλές γλώσσες πέρα από τα Γαλλικά. Μία από τις πιο γνωστές ήταν τα Breton δηλαδή η γλώσσα των κατοίκων της Bretagne. Το κράτος προσπάθησε να την εξαφανίσει αλλά δεν τα κατάφερε. Τις τελευταίες δεκαετίες με την αλλαγή της νοοτροπίας και την πτώση του εθνικισμού η Γαλλική κυβέρνησε άλλαξε στάση, το θέμα έπαψε να είναι taboo και η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει τα Breton ζωντανά μιας και λίγοι τα γνωρίζουν.

Δεν έχω πάει ακόμα στη Bretagne και το έχω απωθημένο.

Η μαλακία πηγαίνει στα βουνά;

Με δύο μέρες καθυστέρηση είδα το ακόλουθο chain email, ένα από τα πολλά αντίστοιχα emails σχετικά με την πυρκαγιά της Πάρνηθας:

Μεγάλη συναυλία για την Πάρνηθα

Μετά από άρνηση της Regency Casino του Mont Parnes να δώσει άδεια για τη συγκέντρωση-συναυλία διαμαρτυρίας μέσα στην Πάρνηθα στον εξωτερικό χώρο στάθμευσης του κάτω τελεφερίκ την Πέμπτη 12 Ιουλίου... η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 13 Ιουλίου στο κέντρο της Αθήνας στο Σύνταγμα, στις 7:00 το βράδυ με κεντρικά αιτήματα να αναδασωθούν τα καμένα, να προστατευτούν όσα δάση και δημόσιοι ελεύθεροι χώροι απέμειναν από τη βουλιμία των κατασκευαστικών συμφερόντων και από τις πολιτικές των κυβερνήσεων για εκχώρησή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Η οργανωτική επιτροπή για τη συγκέντρωση αυτή στο βουνό της Πάρνηθας αναφέρει χαρακτηριστικά πως «Η άρνηση αυτή είναι προκλητική, όταν μάλιστα έχουν προηγηθεί καταγγελίες ότι κατά τη μεγάλη πυρκαγιά οι εντολές που δίνονταν από την πολιτική ηγεσία στις δυνάμεις Πυροσβεστικής ήταν να σώσουν το καζίνο και να αφήσουν χιλιάδες δέντρα γύρω του να γίνουν παρανάλωμα του πυρός.»

Τη συναυλία, στην οποία θα συμμετέχουν πολλοί καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους οι: Φοίβος Δεληβοριάς, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κούτρας, Σωκράτης Μάλαμας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μανώλης Μητσιάς, Θάνος Μικρούτσικος, Oρφέας Περίδης, Διονύσης Τσακνής, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Σπυριδούλα, Μανώλης Φάμελος και πολλοί άλλοι.

1. Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
2. Η Δημοτική Κίνηση της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη».

Πρέπει να παραδεχτώ από την αρχή πως δεν καταλαβαίνω τον σκοπό των εκδηλώσεων τύπου «συγκέντρωση-συναυλία διαμαρτυρίας» ή «συναυλία διαμαρτυρίας» ή «συγκέντρωση διαμαρτυρίας» και ούτω καθ'εξής, μιας και κάθε χρόνο πρέπει να γίνονται μόνο στην Αθήνα τουλάχιστον 100 παρόμοια happenings χωρίς να έχουν καταφέρει να αλλάξουν κάτι. Φυσικά είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει τέτοια events.

Όμως η ηλιθιότητα της συγκεκριμένης εκδήλωσης με ξεπερνάει. Αν κατάλαβα καλά οι διοργανωτές είχαν την απαίτηση, το ύφος του email είναι απαιτώ όχι ζητάω, να κάνουν μία μεγάλη (τουλάχιστον από τον αριθμό των καλλιτεχνών) συναυλία σε ένα δάσος.

Μία τέτοια εκδήλωση, σε ένα δάσος, με βρίσκει αντίθετο. Ας αφήσουμε τα δάση στα δέντρα και στα σκιουράκια. Το εξοργιστικό όμως ήταν πως η εκδήλωση είχε «οικολογικό» μήνυμα μιας και η συναυλία θα γινόταν υπέρ του δάσους.

Δεν νομίζω πως πρέπει να είναι κάποιος περιβαλλοντολόγος για να καταλάβει πως Χ χιλιάδες άτομα σε ένα οικοσύστημα δεν είναι ο ιδανικός τρόπος προστασίας του. Επίσης πως κατά πάσα πιθανότητα τα ελάφια της Πάρνηθας μάλλον δεν ακούνε «Φοίβος Δεληβοριάς, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Χρήστος Θηβαίος» κλπ. Τέλος είμαι σχεδόν σίγουρος πως δεν τα πηγαίνουν και πολύ καλά με τα ντεσιμπέλ.

Το happening με προβλημάτισε και μου δημιουργήθηκαν μερικές απορίες όπως ποιος θα μάζευε τα σκουπίδια του κόσμου. Η Δημοτική Κίνηση της Αθήνας «Ανοιχτή Πόλη»; Ή οι διάφοροι καλλιτέχνες.

Πάντως είμαι σίγουρος πως αυτή θα ήταν η πρώτη non-smoking συναυλία στην ιστορία της Ελλάδας. Εκτός αν σύμφωνα με το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ το κάπνισμα σε ένα δρυμό από τόσους πολλούς ανθρώπους είναι ο καλύτερος τρόπος προστασίας του από τη φωτιά.

Θέλω και εγώ να κατακρίνω την διοίκηση του Καζίνο και το κεφάλαιο γενικά για αυτή την απόφαση. Κανείς δεν σκέφτεται τα ελάφια! Πότε θα ξαναέχουν την ευκαιρία να ακούσουν live «Oρφέας Περίδης, Διονύσης Τσακνής, Ελένη Τσαλιγοπούλου» κλπ; Στην επόμενη πυρκαγιά;

Έτσι όπως πάμε σε λίγο ο σύλλογος ιδιοκτητών μηχανών με τρύπιες εξατμίσεις και φτιαγμένων BMW «η κόντρα» θα απαιτήσει να διοργανώσει ράλλυ στις εκβολές του Νέστου καθώς και να φτιαχτεί πίστα Formula 1 στο οικοσύστημα του. Και φυσικά όλα αυτά θα γίνουν για την προστασία του.

Η μαλακία στην χώρα μας δεν περιορίζεται πλέον στις πλατείες αλλά πηγαίνει και στα βουνά και στα λαγκάδια.

Τα τρένα που ‘φύγαν

Την προηγούμενη εβδομάδα έξι Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ελβετία και Αυστρία) συμφώνησαν να συνεργαστούν στον τομέα των γρήγορων τρένων, δηλαδή τρένων που ταξιδεύουν με πάνω από 250km την ώρα. Ο διεθνής τύπος χαιρέτησε την πρωτοβούλια (ακόμα και ο Economist δήλωσε θερμός οπαδός της παρόλο που αφορα κρατικές εταιρίες) με ενθουσιασμό.

Γρήγορα τρένα, τα ποιο γνωστά είναι τα Γαλλικά TGV, τα Γερμανικά ICE, καθώς και το Eurostar, υπάρχουν εδώ και πολλές δεκαετίες. Διεθνή ταξίδια με τρένο γίνονται από τον προ-προηγούμενο αιώνα τι διαφορετικό θα γίνει και έγινε τόσο πολύ ντόρος;

Πρώτα από όλα το επίτευγμα δεν είναι εύκολο. Κάθε εταιρία έχει το δικό της δίκτυο πωλήσεων και αυτό θα ενοποιηθεί. Κάθε χώρα χρησιμοποιεί ξεχωριστή τάση ρεύματος για να κινεί τα τρένα. Κάθε εταιρία ανήκει σε άλλη χώρα με διαφορετική νοοτροπία και διαφορετικές εργασιακές και συνδικαλιστικές συνθήκες (Μεγάλη παρένθεση: τα συνδικάτα των εργαζομένων στις σιδηροδρομικές εταιρίες είναι πολύ ισχυρά στην Δυτική Ευρώπη. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ιδρύθηκαν πριν από 100 και ίσως παραπάνω χρόνια και έχουν κρατήσει την δύναμη τους. Ακόμα και σήμερα η απεργία των cheminots (δηλαδή αυτοί που δουλεύουν τους καρβουνιάρηδες) στην Γαλλία ή στο Βέλγιο γίνεται πρώτη είδηση) και η κοινή πολιτική πρέπει να ικανοποιεί όλους τους συμμετέχοντες. Η συμφωνία λύνει αυτά τα προβλήματα.

Στόχος της ενοποίησης είναι ο αποτελεσματικότερος ανταγωνισμός απέναντι στις αεροπορικές εταιρίες. Σε πολλές διαδρομές τα τρένα κερδίζουν κατά κράτος τα αεροπλάνα, όπως το Thalys που κάνει τη διαδρομή Βρυξέλλες – Παρίσι. Όμως αυτή είναι ξεχωριστή εταιρία με δικά της τρένα και ιδρύθηκε για αυτό το σκοπό. Στόχος των σιδηροδρομικών εταιρίων είναι να κερδίσουν μεγάλο μερίδιο αγοράς και σε άλλες διαδρομές, για παράδειγμα Παρίσι – Φρανκφούρτη, χρησιμοποιώντας την υπάρχουσα υποδομή και να αυξήσουν τις μεταφορές επιβατών από τα 15 εκατομύρια που είναι σήμερα στα 25 σε μόλις 3 χρόνια.

Κερδισμένο, εκτός από τους επιβάτες, θα είναι και το περιβάλλον μιας και τα τρένα ακόμα και τα γρήγορα μολύνουν πολύ λιγότερο από τα αεροπλάνα ή τα αυτοκίνητα.

Διαβάζοντας τα άρθρα και κοιτώντας τον χάρτη με έπιασε μελαγχολία. Τα τελευταία χρόνια, από τότε που άρχισαν τα ΚΠΣ, οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ διαφημίζουν συνέχεια τα έργα που κάνει το υπουργείο τους. Τις προάλλες ο κ. Σουφλιάς έστειλε μία επιστολή στην Καθημερινή όπου εξυμνούσε τον εαυτό του για τα έργα που έχει κάνει το υπουργείο του σε 3 χρόνια. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει πόσο υπερβολική (υπερβολικά υπερβολική μάλλον) προβολή στα έργα ή «έργα» του ΠΕΧΩΔΕ κάνει ο εκάστοτε υπουργός, όμως αυτό που ξέρω είναι πως ο ΟΣΕ βρίσκεται ακόμα στον μεσοπόλεμο. Η διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη κρατάει 4 ώρες και 15 λεπτά (μέση ταχύτητα 115 km / ώρα) για να αναφερθώ μόνο σε αυτή και στο χρόνο και χωρίς να αναφερθώ στις παραδοσιακές καθυστερήσεις.

Η Γαλλία εγκαινίασε τα TGV το 1975 (πριν από 32 χρόνια) και εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες οι περισσότερες χώρες τις Δυτικής Ευρώπης επενδύουν σημαντικότατα ποσά στην ανάπτυξη των τρένων προσφέροντας μία εναλλακτική λύση στη χρήση του αυτοκινήτου. Η χώρα μας τίποτα. Το μόνο που κάνουμε είναι να βλέπουμε άλλο ένα τρένο (και κυριολεκτικά και μεταφορικά) να φεύγει.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι αδίκησα τον ΥΠΕΧΩΔΕ. Πριν από λίγες μέρες ένας άλλος υπουργός ο κ. Λιάπης εγκαινίασε την προέκταση του προαστιακού μέχρι το Κιάτο. Ο προαστιακός, το καμάρι του ΟΣΕ που συγκρούστηκε σήμερα με ένα άλλο τρένο...

Οι Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό

Πόσοι και πόσοι συμπατριώτες μας δεν περηφανεύονται όταν Έλληνες που δουλεύουν στο εξωτερικό διαπρέπουν;

Brain Drain, ή αλλιώς η «κατάρα» των φτωχών χωρών.

Ο ορισμός του Brain Drain είναι η μετανάστευση ατόμων με υψηλή εκπαίδευση ή ειδίκευση (επιστημόνες, τεχνίτες ή εργάτες οι οποίοι είναι ειδικευμένοι σε ένα τομεά, ακόμα και ανθρώποι των γραμμάτων) από φτωχότερες χώρες σε πλουσιότερες. Η μετανάστευση αυτή είναι εύκολα κατανοητή, οι μετανάστες αποκτούν πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας (όχι μόνο από πλευρά μισθού αλλά και από εργασιακό περιβάλλον).

Θεωρείται κατάρα επειδή για την εκπαίδευση τους η αρχική χώρα ξόδεψε σημαντικά ποσά, δηλαδή έκανε μία επένδυση, και τους καρπούς της επένδυσης τους κερδίζει μία άλλη χώρα η οποία δεν ξόδεψε τίποτα. Ακόμα χειρότερα αυτοί οι άνθρωποι παράγουν περισσότερο πλούτο από τον μέσο όρο. Η επένδυση αυτή πάει χαμένη αν ο μετανάστης δεν γυρίσει ποτέ στην χώρα του για να εργαστεί και το μόνο κέρδος είναι τυχόν εμβάσματα που στέλνει πίσω. Το Brain Drain μπορεί να ονομαστεί και «κυριλέ» μετανάστευση. Οι μετανάστες μπορούν να βρουν πολύ καλές δουλειές στην χώρα τους, δεν είναι απελπισμένοι , και στην χώρα υποδοχής τους έχουν καλύτερες δουλείες, άρα ανληκουν και σε καλύτερη κοινωνική τάξη, από την πλειοψηφία των νέων συμπατριωτών τους.

Υπάρχει όμως και η άποψη που λέει πως το Brain Drain μακροπρόθεσμα μπορεί να είναι θετικό για τις φτωχότερες χώρες γιατί όσοι φεύγουν και πετυχαίνουν σε άλλες χώρες δημιουργούν ένα κίνητρο στους συμπατριώτες τους για να δουλέψουν ή να σπουδάσουν. Έτσι θα μπορέσουν να τους αντιγράψουν δηλαδή το Brain Drain δημιουργεί πρότυπα σε μία κοινωνία.

Τέλος υπάρχει και η «υπερτατική» κριτική (από την άκρα αριστερο-δεξιά) στο Brain Drain η οποία λέει πως οι μετανάστες ξεπουλιούνται, προδίδουν την χώρα τους για λίγα χρήματα παραπάνω, ή ότι οι πλούσιες χώρες εκμεταλεύονται την «αφρόκρεμα» των φτωχότερων χωρών. Αυτές τις αφήνω ασχολίαστες.

Για να κλείσω με την περιγραφή, το Brain Drain δεν είναι αποκλειστικά μονόδρομος από τον τρίτο κόσμο προς τον πρώτο αλλά συμβαίνει και ανάμεσα στις χώρες του πρώτου κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες της Ε.Ε. μεταναστεύουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Ο λόγος είναι αυτός που ανέφερα στην αρχή: καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Για να γυρίσω στο μύθο μας πράγματι πολλοί Έλληνες αποφασίζουν και μεταναστεύουν σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Πολλοί από αυτούς μάλιστα καταφέρνουν και διαπρέπουν στον τομέα τους. Ο μύθος αφήνει αόριστο τον αριθμό τους, που έτσι και αλλιώς τον αγνοώ. Λογικό, είναι μύθος όχι επιστημονική έρευνα άρα δεν χρειάζεται στοιχεία ίσα-ίσα που αυτά είναι επικίνδυνα για την ύπαρξη του.

Η άποψη μου είναι η ακόλουθη: το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας φεύγουν από την χώρα μας και αναζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας οφείλεται στην αποτυχία μας σαν κοινωνία. Αποτυχία επειδή δεν μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα επαγγελματία τις ιδανικές συνθήκες εργασίας. Άρα όσοι περισσότεροι «Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό» τόσο μεγαλύτερη είναι η αποτυχία μας σαν κοινωνία – χώρα.

Εμένα δεν με χαιρέτησες.

Όταν κάποιος γράφει για πρώτη φορά στο blog μου συνηθίζω τον καλωσορίζω. Το έχω παραδεχτεί ότι ώρες-ώρες είναι υπερβολικά Politically Correct. Φυσικά λόγο πρόωρων γηρατιών, μου έχει τύχει να καλωσορίσω το ίδιο άτομο 4 και 5 φορές.

Πριν από αρκετό καιρό είχε γράψει στο blog μου η κοπέλα μου. Δεν θυμάμαι σε ποιο post ούτε πότε ακριβώς. Από αυτά που έγραφε υπέθεσα πως ήταν αυτή και της τηλεφώνησα για να το εξακριβώσω. Μου απάντησε αρνητικά. Αυτό που θυμάμαι είναι πως διαφωνούσα κάθετα με αυτά που έγραφε και ήθελα να απαντήσω επιθετικά. Δεν το έκανα, ευτυχώς, γιατί μετά από λίγο μου τηλεφώνησε και μου είπε πως είναι αυτή (την λούφαρα ).

Τις προάλλες ενώ καθόμασταν και τρώγαμε μου λέει «Εμένα δεν με χαιρέτησες όταν έγραψα στο blog σου». Εκεί κράσαρα. Ο καρβουνιάρης, δηλαδή ο εγκέφαλος μου, προσπαθούσε να κάνει ανάκτηση δεδομένων και να βρει πότε ακριβώς έγινε αυτό ώστε να μπορέσω να δώσω μία αξιοπρεπή απάντηση. Η λειτουργία απέτυχε και έβγαλε critical error.

Μεταξύ μας το χειρότερο είναι πως ετοιμαζόμουνα να φάω την αγαπημένη μου μπουκιά, η οποία προφανώς έμεινε να αιωρείται ανάμεσα στο στόμα μου και στο πιάτο μου για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα.

Ψέλλισα κάτι δικαιολογίες οι οποίες προφανώς δεν εγκρίθηκαν και η καταδίκη μου ήταν άμεση. Άλλη μία απόδειξη πως το ισχυρό φύλο είναι υπερβολικά ανίσχυρο όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με το «ασθενές».

«Εμένα δεν με χαιρέτησες» ποτέ δεν πίστευα ότι θα άκουγα γκρίνια για αυτό το θέμα...

Αντισημιτισμός

Την Παρασκευή 22 Ιουνίου ο κ. Καρκαγιάννης έγραψε ένα άρθρο στη Καθημερινή στο οποίο αναφέρει ότι 25% των Ελλήνων δεν θέλει για γείτονα Έλληνα που είναι Εβραίος στο θρήσκευμα και προσπάθησε να βρει τις αιτίες του αντισημιτισμού στη χώρα μας. Να υπενθυμίσω πως το 25% δεν θέλει για γείτονες άλλους Έλληνες μιας συγκεκριμένης θρησκείας, αυτός είναι ο ορισμός του ρατσισμού. Την περασμένη εβδομάδα η Καθημερινή δημοσίευσε δύο γράμματα απαντήσεις αναγνωστών, τα οποία θα σχολιάσω στην συνέχεια.

Την Παρασκευή μου ήρθε ένα email που απαιτούσε να μποϋκοτάρω τα starbucks επειδή, έλεγε το chain email, ο πρόεδρος τους είναι σιωνιστής και για αυτό το λόγο πίνοντας καφέ σε αυτή την αλυσίδα συνισφέρω σε μία σειρά από «κακά». Το email το προσπέρασα, όχι μόνο δεν τα πάω καλά με τα chain emails, αλλά ήταν παλιό. Το συγκεκριμένο email ήταν της «μόδας» πέρυσι κατά την διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου.

Το σαββατοκύριακο πήγα στην Αργολίδα και στην μέση του πουθενά συνάντησα αυτό το θέαμα:

Δεν νομίζω πως μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει τον αντισημιτισμό των Ελλήνων, μπορεί όμως να τον δικαιολογίσει; Ας επανέλθω στα γράμματα-απαντήσεις των αναγνωστών.

Το πρώτο (και χαλαρά το καλύτερο) ήταν γραμμένο από ένα αντισμήναρχο ε.α. (μάλιστα η εφημερίδα το είχε και σε ειδικό πλαίσιο), ο οποίος έγραφε «Πως είναι δυνατόν να ξεχαστεί ένα τέτοιο έγκλημα (σ.σ.την εισβολή της Κύπρου) στο οποίο δέχτηκε να συμπράξει και υποστηρίξει ένας εβραϊκής καταγωγής υπουργός των ΗΠΑ, ο Χένρι Κίσινγκερ. Και μην μου πείτε τώρα ότι για όλα αυτά έφταιγε η χούντα και όλα αυτά τα χιλιοειπωμένα, γιατί αυτή απλά λόγο χαζομάρας ήταν το μέσο της συμφοράς ». Ο κύριος αντισμήναρχος ε.α. τελειώνει με την ερώτηση «Πώς λοιπόν θέλετε να μην είναι αντίθετο του 25% του Ελληνισμού σε όλους αυτούς τους ανθέλληνες». Κανονικά αυτό το σχόλιο έπρεπε να μείνει ασχολίαστο από μόνο του. Μάλιστα, η κάθαρση της χούντας! Η χούντα έπεσε θύμα σιωνιστικής συνομοσίας, καημένε παπαδόπουλε πέθανες νωρίς. Άρα για όλα τα στραβά του κόσμου φταίνε οι 10.000 Έλληνες που είναι εβραίοι στο θρήσκευμα. Άρα σύμφωνα με την τρομέρη σκέψη του αντισμηνάρχου ε.α. μιας και ο κ. Τένετ είναι Ελληνικής καταγωγής και ήταν πρόεδρος της CIA κατά την διάρκεια της εισβολής του Ιράκ (και δικαίωσε τον Bush με τις αναφορές του για την εισβολή) όλοι οι φανατισμένοι μουσουλμάνοι δικαιούνται να αρχίσουν να βομβαρδίζουν την Ελλάδα και ο κύριος αντισμήναρχος ε.α. θα τους δικαιώσει.

Την Παρασκευή η Καθημερινή δημοσίευσε ένα άλλο γράμμα αναγνώστη που έλεγε πως για το αντισημιτισμό φταίει η πολιτική του Ισραήλ. Αυτή άλλωστε είναι και η πιο συνηθισμένη δικαιολογία, και συνήθως προστίθεται το επιχείρημα πως οι Έλληνες πάντα ήταν φιλειρηνικός λαός. Το 25% των Ελλήνων όμως δεν θέλει Έλληνες εβραίους στο θρήσκευμα για γείτονες όχι Ισραηλινούς εποίκους ή μέλη του Σας. Να ξεκαθαρίσω πως μερικά πράγματα είναι πολύ grand για εμένα (δηλαδή με ξεπερνάνε) ένα από αυτό είναι ο φιλειρηνισμός, θα ήθελα να ήμουνα αλλά δυστυχώς μερικές φορές πιστεύω ο πόλεμος είναι αναγκαίος. Την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόδρος της Δημοκρατίας επισκεύτηκε την Αρμενία και έριξε μύδρους ενάντια της Τουρκίας για την σφαγή των Αρμένιων από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Άλλη μία απόδειξη του φιλειρηνισμού των Ελλήνων θα πουν μερικοί, όμως η Αρμενία κατέχει, εδώ και 15 χρόνια, το 20% του Azerbaijan οι Αζέροι δεν είναι άνθρωποι; Η δικιά τους χώρα ή η δικιά τους ζωή δεν μετράει; Αν ο πρόεδρος ήταν φιλειρηνιστής δεν θα έπρεπε να έλεγε στην ομιλία τους πως πρέπει να σταματήσει η Αρμένικη κατοχή του Azerbaijan; Δεν είναι ανάγκη να αναφερθώ στην σιωπή της Ελλάδας (δηλαδή των Ελλήνων) κατά την διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών πολέμων όταν κέρδιζαν οι Σέρβοι ή όταν η Χεζβολάχ κυβερνούσε, δηλαδή κατείχε στρατιωτικά, στο Νότιο Λίβανο. Δεν έχει νόημα να συνεχίσω, όχι ο μέσος Έλληνας (ούτε ο μέσος Φινλανδός, ούτε ο μέσος Σενεγαλέζος κλπ) σίγουρα δεν είναι φιλειρηνιστής.

Τότε γιατί; Γιατί υπάρχει τόσο πολύ αντισημιτισμός στην Ελλάδα και τι μπορούμε να κάνουμε για να τον αντιμετωπίσουμε; Δεν ξέρω και δεν μπορώ να απαντήσω, ο κύριος Καρκαγιάννης τελειώνει με το συμπέρασμα «Πιστεύω ότι ο αντισημιτισμός είναι μορφή νοητικής καθυστέρησης που με κατάλληλη χειραγώγηση καταλήγει σε μαζική ψύχωση...». Συμφωνώ μαζί του αλλά δυστυχώς δεν απαντάει στο πιο σημαντικό ερώτημα: Πως να αντιμετωπίσουμε, όχι μόνο τον αντισημιτισμό αλλά κάθε είδους ρατσισμού που κυριαρχεί στη χώρα μας.

Υ.Γ. ίσως βρήκα τον λόγο που στη μέση της Αργολίδας υπάρχουν «επαναστάτες» που εξοργίζονταν ενάντια στον σιωνισμό:


Ούτε εκατό μέτρα μακρυά από τον κάδο βρισκόνται αυτές οι δύο χωματερές, λέτε να είναι σχέδιο των σιωνιστών; Αντί να πάσχουμε από την αλαζονεία ότι μπορούμε να λύσουμε τα γεωστρατηγικά προβλήματα του πλανήτη μήπως πρέπει πρώτα να μάθουμε πως οι κάδοι απορρυμάτων είναι για να πετάμε τα σκουπίδια μας και όχι για να βγάζουμε τα ρατσιστικά κόμπλεξ μας; Όχι τίποτε άλλο αλλά όταν πιάσει φωτιά στα σκουπίδια (είδα και CD να γυαλίζουν...) και καεί η μισή Αργολίδα να μην γίνουμε και υποκριτές κλαίγοντας τα δάση μας.