Όταν το ΜΕ.Ρ.Α. - Ν.Α.Ρ. ανακάλυψε το Κόσσοβο στις ...Βρυξέλλες

Την Κυριακή η Καθημερινή δημοσίευσε ένα άρθρο του παπακωνσταντίνου για την αδυναμία δημιουργίας κυβέρνησης συνεργασίας στο Βελγίο και κάνει μία άμεση συσχετίση με το Κόσοβο (Τύμπανα διχοτόμησης χτυπούν στο Βέλγιο. Οι Βρυξέλλες, «πρωτεύουσα» της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, παραλύουν από τις αυτονομιστικές διεκδικήσεις των Φλαμανδών).

Ας αρχίσω από το τέλος δηλαδή από τον επίλογο του άρθρου, άλλωστε ο επίλογος είναι το κυριότερο μέρος ενός κειμένου. Ο παπακωνσταντίνου κρατάει την παράδοση των αρθρογράφων του κόμματος του και κάνει μία «βαρυσήμαντη» πρόβλεψη η οποία μάλιστα λέει πως προέρχεται από τους ψύχραιμους, δηλαδή τους αισιόδοξους:

"Είναι όντως πιθανό οι Φλαμανδοί ... να χρησιμοποιήσουν το φόβητρο της απόσχισης ως διαπραγματευτικό ατού για να εξασφαλίζουν ολοένα και περισσότερες παραχωρήσεις από το κεντρικό κράτος, ροκανίζοντας βαθμιαία τις εξουσίες του."

Χμμμ αυτό κάνουν τα φλαμανδικά κόμματα, αυτά που θέλουν περισσότερη αυτονομία, εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια. Ίσως ο κ. παπακωνσταντίνου να ζει ακόμα στα seventies.

Το άρθρο είναι μία πολύ καλή περίπτωση διαστρέβλωσης γεγονότων (προσβάσιμα σε όλους) για πολιτική εκμετάλλευση. Το κείμενο άλλωστε είναι ένα κλασικό παράδειγμα της συγκεκριμένης σχολής αρθρογραφίας:
- Αναφορές σε γνωστούς πολιτικούς, αποσπασματικά και χωρίς αναφορά πηγής, για να αποκτήσει το κείμενο «εγκυρότητα».
-Υπερβολή στο λόγο,΄σίγουρα η προϋπηρεσία του στο Star βοηθάει.
- Αναφορές στην ιστορία αποκρύπτοντας γεγονότα ή ερμηνεύοντας την όπως βολεύει.
- Κείμενα εντυπωσιασμού.
- Προβλέψεις, προβλέψεις, προβλέψεις, οι οποίες είτε είναι γεγονότα γνωστά εδώ και καιρό (όπως ο επίλογος), είτε προβλέψεις κάποιου που διαβάζει καφέ.
- Τέλος έλλειψη στοιχειώδους συνοχής ανάμεσα στα κείμενα. Σε ένα κείμενο λένε άσπρο αλλά σε μία εβδομάδα θα λένε μαύρο αν υποστηρίζει την ιδεολογία τους.
Στη πρώτη ανάγνωση κάποιος μπορεί να εντυπωσιαστεί, και εύκολα, αλλά αν έχει μερικές βασικές γνώσεις για το θέμα που «αναλύουν» καταλαβαίνει εύκολα πως ο βασιλιάς είναι γυμνός (δεν αναφέρομαι στον βασιλιά του Βελγίου :P).
Δεδομένου ότι διανήουμε προεκλογική περίοδο και ότι οι «αρθρογράφοι» του ΜΕ.Ρ.Α. (δελαστίκ, παπακωνσταντίνου κλπ) ειδικεύονται στην αρνητική κριτική των πάντων βρήκα μία καλή ευκαιρία να τους επιστρέψω την ευγένεια. Εν αντιθέσει όμως με αυτούς δεν είμαι εκδότης, μεγαλόδημοσιογράφος ή τηλεσχολιαστής αλλά ένας απλός πολίτης.

Ας επανέλθω στο κείμενο συνεχίζοντας από την αρχή του και συγκεκριμένα στον πιασάρικο τίτλο. Τα «τύμπανα» δηλαδή οι αιτήσεις για αποκέντρωση, ηχούν στο Βέλγιο εδώ και πολλές δεκαετίες, όσον αφορά τη «παράλυση» στο Βέλγιο οι μακροχρόνιες συζητήσεις για σχηματισμό κυβέρνησης είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Δεδομένου ότι το Βέλγιο είναι αρκετά οργανωμένη σαν χώρα τότε μάλλον δεν έχει βαρέσει διάλυση.

"Αυτή η κατ’ ευφημισμόν «εμβάθυνση των ομοσπονδιακών θεσμών» απειλεί να μετατρέψει το Βέλγιο σε εικονικό κράτος, με μόνη εξαίρεση –προς το παρόν– την εξωτερική πολιτική και την άμυνα."

Αυτό ονομάζεται Ομόσπονδο κράτος και όχι εικονικό. Υπάρχουν πολλά κράτη στον πλανήτη μας που η εξουσία της κεντρικής κυβέρνησης είναι πολύ περιορισμένη: Γερμανία, Ελβετία, Ινδία, ΗΠΑ. Όλα είναι Ομόσπονδα. Αν είναι και εικονικά δεν το γνωρίζω όπως και οι κάτοικοι τους.

"Μια κοσμοπολίτικη αστική τάξη χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης, που προτιμά να συνδεθεί απ’ ευθείας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, πετώντας ως «περιττά βάρη» τις φτωχές περιοχές του εθνικού κράτους."

Ο κύριος π. αγνοεί τους δύο «κινδύνους» που αντιμετωπίζουν τα κράτη στην εποχή μας: Περισσότερη εξουσία σε τοπικό επίπεδο (από τις βασικές θέσεις της αριστεράς) και συνεργασία (άρα και μεταφορά εξουσιών) ανάμεσα στα κράτη. Μπορεί να διαβάσει το βιβλίο The New Century του Eric Hobsbawm. Θα μου πείτε πως ο Hobsbawm είναι Μαρξιστής, τι σχέση έχει το ΜΕ.Ρ.Α. με τον μαρξισμό; «Κοσμοπολίτικη αστική τάξη» συναντάς στις Βρυξέλλες και όχι στο Mechelen, άλλο ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας, οι πόλεις γίνονται ξανά πολυ-εθνοτικές και οι αστικές τάξεις απομακρύνονται από το φάντασμα του εθνικισμού. Η «κατηγορία»

"χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης"

μήπως παρά βρωμάει Καρατζαφέρη;

"Όπως και το ιταλικό της ανάλογο, η πολύ σοβαρότερη βελγική περίπτωση έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Δημιούργημα της εθνικής - δημοκρατικής επανάστασης του 1830, το δίγλωσσο βελγικό κράτος είχε πάντα πρόβλημα συνοχής καθώς αποτελούσε στους νεότερους χρόνους μήλον της Έριδος ανάμεσα στις γειτονικές, μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης – Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία. Οι εσωτερικές αντιθέσεις συγκρατούνται προσωρινά, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εν μέρει χάρη στο ισχυρά παρεμβατικό κοινωνικό κράτος που εξομαλύνει τις περιφερειακές ανισότητες. Αναζωπυρώνονται, όμως, από τη δεκαετία του ’70, όταν η οικονομική κρίση που μαστίζει τον δυτικό κόσμο και η συνακόλουθη στροφή προς το νεοφιλελευθερισμό προκαλούν, με επιταχυνόμενους ρυθμούς, την άνιση ανάπτυξη."

Είναι ανούσιο να σχολιάσω όλη τη παράγραφο και να περιγράψω τους λόγους που οι κάτοικοι του Βελγίου επαναστάτησαν, είναι θέμα χώρου. Θα σχολιάσω μόνο τη τελευταία πρόταση. Η οικονομική κρίση στο Γαλλόφωνο Βέλγιο είχε ξεκινήσει πριν τις πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 70 με τη χρεοκοπία της βαρείας βιομηχανίας. Αυτό συνέβη σε όλες τις χώρες του Δυτικού κόσμου (για παράδειγμα Manchester ή Liverpool στη ΜΒ). Μέχρι εκείνη την εποχή το Γαλλόφωνο Βέλγιο (Βαλλωνία) ήταν πλουσιότερο από το Ολλανδόφωνο (Φλάνδρα). Οι πετρελαϊκές κρίσεις ξεπεράστηκαν, η χρεοκοπία της βαριάς βιομηχανίας όχι, τουλάχιστον στη Βαλλωνία. Οι κρίσεις αντέστρεψαν τους ρόλους: οι φτωχοί Φλαμανδοί έγιναν πλούσιοι, και οι πλούσιοι Βαλλώνοι φτωχοί. Το γεγονός ότι οι πρώτοι είναι φιλελεύθεροι και άλλαξαν τη δομή της οικονομίας τους ενώ οι δεύτεροι όχι μάλλον είναι ένα τυχαίο φαινόμενο...

"Στην περίπτωση του Βελγίου, αν εξαιρέσει κανείς τον στρατό και τη διπλωματία, ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός –από τις τηλεφωνικές και ασφαλιστικές εταιρείες, μέχρι τους προσκόπους– όπως βέβαια και τα πολιτικά κόμματα είναι διχοτομημένα σε γλωσσική - εθνοτική βάση."

Αλήθεια; Η Belgacom (Βέλγικος ΟΤΕ), η Fortis, η Dexia, η KBC τι είναι; Τα κόμματα αντιθέτως είναι χωρισμένα στα δύο.

"καθώς ο Λετέρμ και οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του εμφανίζονται ευεπίφοροι σε ρατσιστικά στερεότυπα"

Εν αντιθέσει με την Ελλάδα στο Βέλγιο ισχύει το «Cordon Sanitaire» δηλαδή ή μη συνεργασία με ακροδεξιά κόμματα. Αν ο κ. Λετέρμ δήλωνε πως θα συνεργαστεί με το Vlams Belaang τότε θα γινόταν επανάσταση.

"Φλαμανδός, εντολοδόχος πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη δημιουργία του βελγικού κράτους «ιστορικό ατύχημα»"

Το καλύτερο είναι πως ο υποψήφιος πρωθυπουργός αγνοεί τον εθνικό ύμνο του Βελγίου, όπως και η πλειοψηφία των Βέλγων. Να υποθέσω πως ο παπακωνσαντίνου θέλει να ξανά γίνει ποινικό αδίκημα η άγνοια του εθνικού ύμνου;

"Ήδη, στο βελγικό και το γαλλικό Τύπο κυκλοφορούν τα πιο διαφορετικά σενάρια: Ορισμένοι μιλούν για ένωση της Βαλλονίας και των Βρυξελλών με τη Γαλλία, θυμίζοντας ότι ο στρατηγός Ντε Γκωλ ήταν θετικός σε μια τέτοια εξέλιξη, άλλοι για μετατροπή των Βρυξελλών σε πόλη - κράτος τύπου Σιγκαπούρης."

Προφανώς ο γκουρού αναφέρεται στο κόμμα RWF : Rassemblement Wallonie France το οποίο πράγματι έχει τεράστια επιρροή στο Βέλγιο μιας και στις τελευταίες εκλογές έβγαλε 0.39%, όσο θα βγάλει και το Ουράνιο Τόξο στη χώρα μας σε λίγες μέρες... Η διαφορά είναι πως στις δημοκρατικές χώρες υπάρχει ανοχή σε τέτοια κόμματα. Την αναφορά στον Ντε Γκωλ δεν τη σχολιάζω. Δεν καταλαβαίνω τον έρωτα και θαυμασμό που τρέφουν πολλοί συμπατριώτες μας στον στρατηγό, ίσως να έπρεπε να ρωτήσω τον Λε Πεν που τον θαυμάζει εξ’ ίσου. Η αναφορά στη Σιγκαπούρη μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους, όπως «εμφανίζονται ευεπίφοροι σε ρατσιστικά στερεότυπα» δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που ο παπακωσταντίνου ευεπιφορεί σε ρατσιστικά στερεότυπα. ‘Όπως η καμία επαφή με τη πραγματικότητα και με την εποχή μας μιας και ο «κίνδυνος» είναι γεγονός εδώ και πολλά χρόνια. Ένας στους δύο κατοίκους της πόλης δεν έχει γεννηθεί στο Βέλγιο και τα Φλαμανδικά είναι η τρίτη ή τέταρτη γλώσσα της πόλης, μετά τα Γαλλικά τα Αγγλικά και τα Αραβικά...

Στην χώρα μας τείνει να κυριαρχήσει η άποψη «Μαύρο στα μεγάλα κόμματα, ψήφος στα μικρά» σαν λύση στα υπαρκτά (ή μη) προβλήματα της. Αν κρίνω από της «γεωστρατηγικές» «αναλύσεις» του ΜΕ.Ρ.Α. τότε προτιμάω τις γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου της Φώφης. Οι δεύτερες είναι αφελείς, οι πρώτες επικίνδυνες.

Υ.Γ. Σχετικά links: Belgian leader makes anthem gaffe και Belgian king seeks to end impasse