Η ESA ζητάει εθελοντές για ταξίδια στον Άρη.

Σήμερα το πρωί όταν αγόρασα την εφημερίδα είδα στη πρώτη σελίδα την ακόλουθη είδηση: «Στον Άρη: Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος ζητεί 12 εθελοντές που θα εκπαιδετούν για πτήση στον Άρη».

Ανήκω σε αυτούς (υποθέτω πάρα πολλούς) που το διαστημικό ταξίδι είναι το απόλυτο ταξίδι και όνειρο. Διαβάζοντας τον τίτλο πέταξα στα ουράνια!

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω στο γραφείο και να γράψω την επιστολή παραίτησης μου. Προφανώς ένας μελλοντικός αστροναύτης δεν μπορεί να σπαταλάει την ενέργεια του και την φαιά ουσία (λέμε τώρα μιας και αναφέρομαι στον εαυτό μου...) του σε ανούσιες εργασίες που μπορούν να τις κάνουν πάρα πολλοί άλλοι οι οποίοι δεν είναι αστροναύτες σαν εμένα αλλά κοινοί θνητοί. Πλέον είμαι ένας ταξιώτης που οδεύει προς τον πλανήτη Άρη.

Καθώς συνέχιζα το διάβασμα της εφημερίδας και γέμιζε το τρένο (το ξέρω πως αυτή η πρόταση είναι ανούσια αλλά την έβαλα για να γεμίσει το κείμενο) άρχισαν να έρχονται αρνητικές σκέψεις. Ίσως να έφταιγε και ο διπλανός μου που κρατούσε τον «Πρωταθλητής».

«Κάτσε ρε φίλε», λέω στον εαυτό μου, «θα στείλεις ένα CV και θα σε προσλάβουν έτσι απλά; Η ζωή που κάνεις είναι συμβατή με τη ζωή ενός αστροναύτη;». «Γιατί, τι κάνω;» απαντάω στον εαυτό μου. «ένα πακέτο τσιγάρα κάθε μέρα για παράδειγμα». Εκεί έμεινα άφωνος. Μα καλά οι αστροναύτες την Κυριακή το πρωί όταν διαβάζουν την εφημερίδα και πήνουν τον φραπέ τους δεν καπνίζουν; Πως γίνεται αυτό;

Δεν πειράζει, για το ταξιδάκι στον Άρη είμαι διαθετιμένος να κάνω πολλές θυσίες. Θα δηλώσω ότι έκοψα το τσιγάρο, άλλωστε σαν καθώς πρέπει Έλληνας θα πηγαίνω να καπνίζω στις τουαλέττες του διαστημοπλοίου. Στα υπόλοιπα όμως είμαι έτοιμος και δεν ακούω κουβέντα. Στη τελική στο Χόλυγουντ είναι ποιο μάγκες και πηγαίνουν όλη την ώρα στον Άρη;

Γεμάτος χαρά που όχι μόνο πληρώ τα κριτήρια αλλά και έχω σίγουρη τη θέση άρχισα να σκέφτομαι τη μεγαλειώδη επιστολή παραίτησης μου: «Κύριοι, ένας αστροναύτης, ένας ταξιδευτής του κόσμου, ένας εξερευνητής νέων κόσμων, ένας προτωπόρος της ανθρωπότητας, ένας ημί-θεος που ορίζει το μέλλον του είδους μας», ναι ώρες – ώρες παρά είμαι ψώνιο, «δεν νοείται να χαραμίζεται στην οργάνωση σας. Όσο βελτιωμένη πρόταση συνεργασίας και να μου κάνετε, δεν μπορώ παρά να την αρνηθώ. Μερικοί, εν αντιθέση με εσάς, έχουμε φτάσει στο επόμενο στάδιο της εξέλιξης και έχουμε ξεπεράσει την ανάγκη για τα τόσο ευτελή υλικά αγαθά που μου προσφέρετε». (Σταματάω εδώ για το παραξύλωσα).

Όσπου συνεχίζοντας το διάβασμα φτάνω στο επίμαχο άρθρο...

Στον Άρη: Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος ζητεί 12 εθελοντές που θα εκπαιδετούν για πτήση στον Άρη*

Σκοπός της ESA είναι πράγματι να βρει 12 εθελοντές οι οποίοι όμως θα ζήσουν για 17 μήνες σε συνθήκες διαστημικού ταξιδιού και φυσικά δεν πρόκειται να αφήσουν την επιφάνεια του πλανήτη μας...

Η προσγείωση ήταν λίγο ανόμαλη, πόσο μάλλον που είχα φτάσει και στο γραφείο, η διαστημική αποστολή απέτυχε. Εγώ, «ένας αστροναύτης, ένας ταξιδευτής του κόσμου, ένας εξερευνητής νέων κόσμων, ένας προτωπόρος της ανθρωπότητας, ένας ημί-θεος που ορίζει το μέλλον του είδους μας» γύρισα στο προηγούμενο στάδιο της εξέλιξης και αναζητώ τα υλικά αγαθά που πλέον δεν μου φαίνονται και τόσο ευτελή...

* Στην έντυπη έκδοση ο τίτλος του άρθρου είναι αυτός.