Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

The world in 2007

Πλησιάζει το τέλος του έτους, σε λίγες ώρες θα μπούμε στον τελευταίο μήνα του.

Για πολλούς ανθρώπους τα σημάδια ότι τελειώνει η χρονιά είναι τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στους δρόμους, τα μαγαζιά που πουλάνε φουσκωμένες κούκλες που αναπαριστούν τον Άγιο-Βασίλη και τα ελάφια του, το γεγονός ότι όλοι σε ρωτάνε «τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα» κλπ.

Για εμένα είναι η έκδοση ενός περιοδικού του Economist, το “The world in X” όπου Χ είναι η επόμενη χρονιά.

Φέτος για τρίτη χρονιά στην σειρά ένιωσα μία μικρή μελαγχολία όταν είδα το περιοδικό στα περίπτερα. Μελαγχολία ότι τελειώνει και αυτή η χρονιά. Λέτε να γερνάω και αυτό να είναι ένα σημάδι;

Υ.Γ. Σχετικά με το περιοδικό: κάνει προβλέψεις για τα γεγονότα που θα σημαδέψουν την επόμενη χρονιά. Παρόλο που πολλές φορές αστοχεί στις προβλέψεις, λογικό, το συνιστώ σε όποιον τον ενδιαφέρουν τα κοινά.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006

Φορολόγηση ξυραφιών μιας χρήσης, ένα ημί-ανέκδοτο.

Δίαβασα στην Καθημερινή της Κυριακής αυτή την επιφυλλίδα: Αντηχήσεις: Tο παράδειγμα της Zανζιβάρης της Αμάντας Μιχαλοπούλου.

Κρατάω την πρόταση: "αλλά και το βρετανικό που (όπως έγραφε η Oμπσέρβερ, την περασμένη Kυριακή επίσης) προβλέπει επιπλέον φόρους για τα ξυραφάκια ή τις φωτογραφικές μηχανές μιας χρήσης απαντούν σε σύγχρονα προβλήματα με σύγχρονες λύσεις".

Τα καλοκαίρι είχα πάει διακοπές με ένα φίλο που ζει στην Αμερική και μεγάλωσε στο Βέλγιο. Όπως πάντα είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου ξυράφια. Πήγα σε ένα super market να αγοράσω. Στο ταμείο ο φίλος μου με ρωτάει πόσο φορολογούνται τα ξυράφια μιας χρήσης στην Ελλάδα.

Τον κοιτάω (είναι από τις φάσεις που μετά από λίγο καταλαβαίνω πως πλέον είμαι 100% Έλληνας...) λες και είδα εξωγήινο. Σχεδόν αμέσως κατάλαβα ότι εννοούσε κάποιο περιβαλλοντολογικό φόρο στο Βέλγιο (είναι από τις φάσεις που μετά από λίγο καταλαβαίνω πως δεν είμαι 100% Έλληνας :))). Η απάντηση μου ήταν αυτονόητη: "Εμ ξέρεις στην Ελλάδα οι οικολογικές ευαισθησίες δεν είναι πολύ... ξέρεις".

Δυστυχώς ξέρουμε, για άλλη μία φορά.

Για να με αυτο-διαφημίσω είχα γράψει σχετικό post το καλοκαίρι: Πλαστικές σακούλες

Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006

Lingua Franca

Σήμερα είδα στο Euronews τον εκπρόσωπο τύπου του Βατικανού και η συνέντευξη ήταν στα Αγγλικά.

Δεν έχω σκοπό να κατακρίνω τα Αγγλικά ως Lingua Franca αλλά κάτι δεν μου φάνηκε σωστό, η εικόνα μου φάνηκε πολύ παράξενη και ξένη. Είχα συνηθίσει να ακούω τους καθολικούς να μιλάνε Ιταλικά ή Γαλλικά άντε Γερμανικά αλλά Αγγλικά ποτέ. Άλλωστε δεν υπάρχουν και πολλοί καθολικοί που η μητρική τους γλώσσα είναι τα Αγγλικά.

Η χώρα τον Λατινικών πέρασε και αυτή στον 21ο αιώνα.

Υ.Γ. δίπλα του καθόταν ο Archbishop of Canterbury, Dr Rowan Williams. Τον άκουσα λίγο, τι χάσμα αν τον συγκρίνεις με τον "δικό μας" αρχιεπίσκοπο. Ο Dr Rowan Williams είναι πράγματι doctor και φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει, ο "δικός μας"...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Αναγγελία ενός «θανάτου» (;)

Στην περιοχή που μένω υπάρχουν αρκετά νεοκλασικά κτίρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι καλά συντηρημένα άλλα, δυστυχώς, είναι εγκαταλελειμμένα. Πολύ συχνά οι ιδιοκτήτες πουλάνε μέρος του οικοπέδου και χτίζονται «πολυτελείς» μεζονέτες. Το μέλλον των εγκαταλελειμμένων κτιρίων είναι να γκρεμιστούν και το οικόπεδο να γεμίσει «πολυτελείς» μεζονέτες.


Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ενός από τα αγαπημένα μου νεοκλασικά. Όπως βλέπετε είναι εγκαταλειμμένο. Το κτίριο αυτό ανήκει (άνηκε;) στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον έτσι έλεγε μία πινακίδα που βρισκόταν στην είσοδο της οικίας μέχρι πρόσφατα. Η ειρωνεία (ή η ύβρις) είναι πως η ίδια πινακίδα έλεγε πως το κτίριο είχε ανακαινιστεί το 1993 (αν θυμάμαι καλά)! Πριν από μερικούς μήνες είδα εργάτες που καθάριζαν τον κήπο, σημάδι πως το οικόπεδο θα «εκμεταλλευτεί». Ας το χαρούμε όσο προλαβαίνουμε γιατί φοβάμαι πως σε λίγο καιρό θα μείνουμε με τις φωτογραφίες.



Από τα να το κάνουν «πολυτελείς» μεζονέτες καλύτερα να μετακομίσει το σκατομάγαζο που βρίσκεται απέναντι και το club να γίνει πράγματι «πολυτελή».


Ενημέρωση του post, πρόσθεσα δύο φωτογραφίες.
Η πρώτη δείχνει το ερειπωμένο κτίριο που βρίσκεται στα 50 μέτρα.


Η δεύτερη (στα 20 μέτρα από το κτίριο του post) δείχνει την εκμετάλευση ενός οικοπέδου, την ανέργεση εμπορικού κέντρου και καφετέριας (δεν ξέρω ακριβώς η πινακίδα της οικοδομής δεν αναφέρει τον σκοπό του κτιρίου).

Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006

Φτιαγμένες μπέμπες: "γίναμε Ευρώπη".

Λίγα πράγματα απεχθάνομαι όσο τις φτιαγμένες κούρσες και δυστυχώς είναι πολύ διαδεδομένες στην χώρα μας. Δεν καταλαβαίνω τι προσφέρουν στην προσωπικότητα κάποιου τα φιμέ τζάμια, τα λαμπάκια νέον, η χαμηλωμένη ανάρτηση και το μπουρί (που συνήθως το μέγεθος του είναι αντιστρόφως ανάλογο με το IQ του «πιλότου»). Εκτός αν η ρύπανση (αισθητική, ηχητική κλπ) είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας ενός άνδρα και δεν το έχω καταλάβει.

Φτιαγμένες κούρσες υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στην δυτική Ευρώπη (και στην Αμερική) είναι συνηθισμένες στα ghetto και τα αυτοκίνητα προτίμησης είναι μπέμπα σειρά 3 (εφεξής θα την αποκαλώ χασαπερί) και VW Golf. Συνήθως στο αυτοκίνητο είναι 3-4 νεαροί με πολύ «κακία» και από το αυτοκίνητο, εκτός από την εξάτμιση, ακούγεται μουσική τέκνο στη διαπασών. Ανάλογα με την πόλη θα συναντήσεις και την ανάλογη «φυλή», στις Βρυξέλλες στις χασαπερί υπάρχουν Μαροκινοί (ή και Έλληνες) στην Γαλλία Αλγερινοί, στην Μ.Β. Πακιστανοί και λοιπά.

Μέχρι πρόσφατα οι φτιαγμένες κούρσες στην Ελλάδα ήταν είτε 106, είτε Punto, είτε Ibiza. Τον τελευταίο χρόνο συναντάω όλη την ώρα φτιαγμένες χασαπερί δεκαπενταετίας. Πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι μόστρα κάνουν αυτοί που αγοράζουν χασαπερί δεκαπενταετίας και την φτιάχνουν. Πόσο κάνει μία χασαπερί δεκαπενταετίας; 2-3 χιλιάδες ευρώ; Τι μόστρα κάνει κάποιος με ένα τόσο φθηνό αυτοκίνητο ειδικά όταν είναι και τόσο συνηθισμένο;

Μία διαφορά με την δυτική Ευρώπη είναι ότι τις χασαπερί δεν τις οδηγάνε μόνο νεαροί αλλά και άνδρες που έχουν περάσει τα «αντά» εδώ και αρκετά χρονάκια καθώς και ότι τους συναντάς σε όλη την πόλη και όχι μόνο στα ghetto (ευτυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ghetto). Σήμερα το βράδυ (Παρασκευή) περπατήστε από το εμπορικό κέντρο της Κηφισιάς έως την πλατεία Κεφαλαρίου, θα δείτε 3-4 παρκαρισμένες χασαπερί και άλλες τόσες κολλημένες στην κίνηση, τα χαϊλίκια της Κηφισιας...

Φτιαγμένες χασαπερί, όχι πια ταπεινά 106! Γίναμε Ευρώπη... Επιτέλους ήρθε αυτή η περίφημη σύγκλιση (από την ανάποδη)!

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

Κέρδισα αποχυμωτή.

Τις προάλλες μου τηλεφώνησαν από την τράπεζα για να μου πουν ότι κέρδισα ένα barbecue και ένα αποχυμωτή από την χρήση της VISA μου.

Μετά από 15 χρόνια προσφορών με δώρα αποχυμωτές και ηλεκτρικά ανοιχτήρια κέρδισα και εγώ ένα αποχυμωτή!

Επιτέλους μπορώ να σβήσω από την λίστα «To Do before I die»: Να κερδίσω αποχυμωτή σε διαγωνισμό.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Σούρλας; Τι είναι αυτός;

Μετά τις τελευταίες δηλώσεις του (Απαγορεύεται το φρόνημα!) ο κ. Σούρλας έγινε γνωστός και σε εμένα.

Όσοι από εσάς ήταν σαν εμένα και αγνοούσαν την ύπαρξη του ορίστε το CV του: ΣΟΥΡΛΑΣ Ι. ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

Σήμερα που περίμενα στο ΙΚΑ μου ήρθε η εξής ανατριχιαστική σκέψη: Λέτε να γίνουμε Τουρκία και οι στρατιωτικοί να σώζουν το κοσμικό πολίτευεμα μας;

Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Γαλλικός καφές από απόσταγμα βατόμουρου με γεύση φουντούκι...

Τις τελευταίες μέρες όταν ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου συναντάω ένα εχθρό.

Μία πολύ άσχημη μυρωδιά.

Στην αρχή, μαζί με ένα άλλο συνάδελφο, αναρωτηθήκαμε μήπως έχει χαλάσει κάποια συσκευή ή μήπως η μυρωδιά έρχεται από έξω. Μετά από μία μικρή έρευνα αγοράς μάθαμε την πηγή προέλευσης της:

Είναι η καφετιέρα που πλέον φτιάχνει «Γαλλικό καφέ από απόσταγμα βατόμουρου με γεύση φουντούκι». Τα κοριτσάκια της εταιρίας έχουν εκστασιαστεί με αυτόν τον καφέ, τα αγοράκια όμως έχουμε μία άλλη άποψη.

Ο καφές από καφέ με γεύση καφέ έχει ένα εξαίσιο άρωμα, λυπάμαι αλλά αυτό το πράγμα μυρίζει σαν χαλασμένο κακάο.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

Αχ να παραιτηθεί!

Σήμερα καθώς πήγαινα στην δουλειά άκουσα την εξής είδηση στο ραδιόφωνο: Ο κ. Πολύδωρας «απείλησε» να παραιτηθεί αν δεν δεχτεί το Υπ. Οικονομικών τις αυξήσεις των αστυνομικών.

Έμεινα άναυδος χρειάστηκαν 4-5 λεπτά και καμιά εκατοστή κορναρίσματα για να συνέλθω. Θα παραιτηθεί ο κ Πολύδωρας;

ΟΧΙ!!!!!!!!!!!!!

ΜΗ!!!!!!!!!!!!

ΠΟΤΕ!!!!!!!

Το έθνος και σύσσωμη η Ε.Ε. δεν θα μπορέσουν να επιζήσουν από αυτή την απώλεια. Είναι δυνατόν να γίνονται συμβούλια των υπουργών δημοσίας τάξης της Ε.Ε. και να λείπει ο κ. Πολύδωρας; (Αλήθεια έχει πάει σε κανένα ή είναι σαν τον Λαλιώτη και στέλνει γενικούς γραμματείς;). Ο πλανήτης δοκιμάζεται από την αύξηση της βίας και της τρομοκρατίας, πως θα μπορέσει να επιζήσει ο δυτικός πολιτισμός χωρίς την καθοδήγηση του κ. Πολύδωρα;

Σοβαρά τώρα. Τι μπορώ να κάνω ώστε να υλοποιήσει ο κ. Πολύδωρας την «απειλή» του; Να τον βλέπω κάθε μέρα 5 ώρες στην TV (κάπου τόσο πρέπει να περνάει την ημέρα); Πράγματι είμαι διαθετιμένος να κάνω πολλά πράγματα ώστε να υλοποιηθεί αυτή η «απειλή».

Στην τελική είναι καλύτερα και για τον ίδιο να παραιτηθεί, θα μπορέσει να αποκτήσει full time ενασχόληση στα παράθυρα δίπλα στους Τραγκαουνάκηδες. Άλλωστε εκεί είναι η θέση του, όχι στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Απίστευτη Φλυαρία

Χθες προτίμησα να δω τους βαζελογαύρους από την ΑΕΚ. Μέγα λάθος 90 λεπτά πίσω από μία TV για 3 φάσεις και ένα αυτογκόλ. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα μου.

Το βράδυ θέλησα να δω τα γκολ και τις φάσεις του αγώνα Άρης – ΑΕΚ. Επέλεξα να δω την “Αθλητική Κυριακή” πιστεύοντας, ο αγαθός, πως θα ήταν καλύτερη από την αντίστοιχη του Alpha ή του Σκάι. Μέγα λάθος νούμερο 2. Η “Αθλητική Κυριακή” έχει γίνει σαν όλες τις άλλες εκπομπές: πάνελ με τους παρουσιαστές και τους καλεσμένους, ανταποκρίσεις με διάφορους από το γήπεδο. Μετά από 10 λεπτά φλυαρίας βαρέθηκα και άρχισα να κάνω διάφορες δουλειές μέχρι να δείξει την ΑΕΚ.

Το μπλα μπλα έδινε και έπαιρνε, Ας μιλήσει ο Χ που βρίσκεται έξω από τα αποδυτήρια, ο Ζ που βρίσκεται μέσα στο γήπεδο θέλει να παρέμβει κλπ.

Εν τω μεταξύ είχα μαγειρέψει, είχα πλύνει τα πιάτα, είχα σερφάρει, είχα τελειώσει την εφημερίδα και ακόμα περίμενα.

Στις 00:09 επιτέλους έφτασαν στην ΑΕΚ. 2 ώρες και 9 λεπτά για να καλύψουν το ντέρμπυ. 2 ώρες και 9 λεπτά! Σε 2 ώρες και 9 λεπτά ένα ντοκιμαντέρ καλύπτει ένα μουντιάλ τέλεια. 2 ώρες και 9 λεπτά μόνο και μόνο για να φλυαρούν και να λένε κοινοτυπίες και στερεότυπα; Πράγματι τους ζηλεύω, ζηλεύω αυτούς που έχουν την υπομονή να βλέπουν 2 ώρες και 9 λεπτά φλυαρίες και τους συντελεστές της εκπομπής που μπορούν να “συντονίζουν” μία συζήτηση όπου δεν λέγεται τίποτα.

Πόσο πεθύμησα τον Πανούτσο και τον Καρπετόπουλο (δεν έχω δει καμία εκπομπή τους στο MEGA). Όχι μόνο δεν είναι αντί-ποδοσφαιρικοί όπως οι τωρινοί αλλά κάνουν τον χαβαλέ τους, δεν είναι σοβαροφανείς και σίγουρα η εκπομπή είναι για ποδόσφαιρο.

Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

Parking

Τις προάλλες ήμουνα με κάτι φίλους και συζητούσαμε για το παράνομο parking. Καταλήξαμε να ανταλλάσουμε εμπειρίες από αυτά που βλέπουμε στα γραφεία μας. Αυτή είναι η δικιά μου:

Στην εταιρία που δουλεύω απαγορεύεται το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους, ευτυχώς, και μπορούμε να καπνίζουμε είτε στο μπαλκόνι είτε στα σκαλιά. Προτιμάω το μπαλκόνι ακόμα και αν χιονίζει, αν εξαιρέσουμε ότι ώρες-ώρες με πιάνει το "κατινίστικο" μου και παρακολουθώ την γειτονιά, έχει και καλή θέα. Φαίνεται αρκετά καλά η Πάρνηθα και βλέπω τον ουρανό κάτι που επιζητώ, ειδικά αυτή την περίοδο που υπάρχει το παιχνίδι των χρωμάτων του ήλιου με τα σύννεφα. Το ωραίο θέαμα είναι αρκετό για να ξεχάσω το κρύο.

Απέναντι ακριβώς υπάρχει μία άλλη εταιρία, σχετικά μεγάλη, και έχουν 2 parking στο κτίριο τους. Ένα υπόγειο, υποθέτω για τα αφεντικά, και ένα υπαίθριο, μάλλον για τους επισκέπτες. Στην γειτονιά δεν υπάρχουν υπηρεσίες αλλά λίγα μαγαζιά και ένα μικρό εμπορικό κέντρο, οπότε η κίνηση δεν είναι σημαντική. Γενικά η περιοχή έχει αρκετές θέσεις για parking, το ποιο μακριά που έχω παρκάρει είναι δεν είναι πέντε λεπτά με τα πόδια.

Κάθε φορά που έβγαινα για τσιγάρο το υπαίθριο parking είχε αποκλειστεί. Πολύ συχνά κάποιος ήθελε να φύγει ή να μπει και δεν μπορούσε. Το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο, ακολουθούσε το 16η requiem κορναρίσματος από την συμφωνική ορχήστρα των συμπολιτών μας. Πολλές φορές έβγαινε η κοπέλα της reception, και έλεγε στους οδηγούς ότι δεν μπορούν να παρκάρουν εκεί, άλλωστε υπάρχει και το σηματάκι. Μερικές φορές την ακούγανε και φεύγανε άλλες όχι.

Α σημειώνω πως μέχρι πριν από λίγους μήνες στο απέναντι πεζοδρόμιο στεγάζονταν ένα αστυνομικό τμήμα, άλλη ιστορία αυτή.

Πριν από λίγο καιρό η εταιρία αναγκάστηκε και προσέλαβε ένα "μπράβο" με μόνο σκοπό να διώχνει όσους κλείνουν το parking. Ο όρος "μπράβος" είναι υπερβολικός, δεν εμφανίζεται με σιδερολοστούς ή περίστροφα, και από απέναντι φαίνεται συμπαθητικός σαν άνθρωπος, το σημειώνω για να μην υποτιμάω κάποιον που δεν γνωρίζω.

Ε το σενάριο δεν έχει αλλάξει και πολύ.

Κάθε φορά που θα πάω για τσιγάρο κάποιος θα παρκάρει και θα κλείσει το parking. Μόνο που πλέον υπάρχει το ειδικευμένο προσωπικό που βγαίνει και λέει στον οδηγό "ξέρετε εδώ είναι parking". Πολλές φορές αρχίζει συζήτηση, "2 λεπτά θα κάνω, θέλω να πεταχτώ στο κομμωτήριο να κλείσω randez-vous με την Σούλα", "αααχχχ δεν γίνεται να το αφήσω 5 λεπτάκια; Να έχω βάλει και alarm" κλπ. Άλλες ο οδηγός φεύγει αμέσως, υπάρχουν και μερικοί που ζητάνε συγνώμη. Δυο-τρεις φορές ανέβηκαν οι τόνοι αλλά η κατάσταση δεν έχει παρεκτραπεί ποτέ πέρα από μία σύντομη λογομαχία.

Ώρες ώρες απελπίζομαι, ούτε με μπράβους και την αστυνομία απέναντι δεν μπορείς να κάνεις μερικά αυτονόητα πράγματα. Τουλάχιστον περνάει ευχάριστα το διάλλειμα για τσιγάρο.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 02, 2006

Βιασμοί, bavures και στάση της κοινωνίας.

Αυτές τις μέρες “γιορτάζουμε” την 1η επέτειο από τις “εξεργέσεις”* των Γαλλικών ghetto (Banlieues) και την καταγγελία βιασμού μιας δεκαεξάχρονης στην Εύβοια. Και στις δύο περιπτώσεις βλέπω πράγματα “φυσιολογικά”. Σίγουρα δεν εννοώ πως είναι φυσιολογικά, δηλαδή πως πρέπει να συμβαίνουν, αλλά τα έχω δει τόσες φορές που (δυστυχώς) πλέον είναι άλλη μία τέτοια είδηση, ας προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ.

“Εξεργέσεις” των outcasts στην Γαλλία είναι κάτι συνηθισμένο, όχι όμως σε τέτοια έκταση όπως πέρυσι. Υπάρχει μία λέξη στα Γαλλικά: “Bavure” και σημαίνει το “λάθος” της αστυνομίας που καταλήγει σε σοβαρό τραυματισμό ή σε θάνατο ενός πολίτη, από ότι ξέρω στα Ελληνικά δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Το αποτέλεσμα μιας “Bavure” στην Γαλλία, όταν συμβαίνει στα ghetto, είναι να δημιουργούνται εκτεταμένα επεισόδια με πυρπολήσεις, επιθέσεις εναντίων αστυνομικών, επέμβαση των CRS (ΜΑΤ) και μετά από μερικές νύχτες την αποκατάσταση της ηρεμίας. Τα περυσινά επεισόδια οφείλονται στον θάνατο δύο νεαρών που πέθαναν από ηλεκτροπληξία προσπαθώντας να ξεφύγουν από την αστυνομία. Bavures συμβαίνουν 4-5 φορές τον χρόνο, χωρίς να έχω στατιστικά αλλά από εμπιερία σαν τηλεθεατής των Γαλλικών ειδήσεων.

4-5 θανάτους (ή βιασμούς) μεταναστών ή Γύφτων (ναι έχουμε και από αυτούς κάπου κρυμμένους) συμβαίνουν και στην Ελλάδα, όχι απαραίτητα από την αστυνομία, όμως δεν έχουμε “εξεργέσεις”. Η αντίστοιχη αντίδραση είναι να πηγαίνει το χωριό έξω από το δικαστήριο και να υποστηρίζει τους θύτες (όπως συνέβη στην υπόθεση της κοπέλας). Αντίστοιχη αντίδραση, ή έστω αδιαφορία ή σχόλια “ωρίμασε”, “σταμάτα να ασχολείσαι με βλακείες”, συναντάω όλη την ώρα από τους συναδέλφους μου όταν κάνω το λάθος να αναφέρω τέτοια γεγονότα.

Όταν σε λίγα χρόνια θα έχουμε και εμείς τέτοιες “εξεργέσεις” μερικοί θα εκπλαγούν και δεν θα το βρίσκουν φυσιολογικό αλλά τότε θα φταίνε οι “άλλοι” που δεν σέβονται την χώρα υποδοχής τους (φυσικά είναι και χώρα τους), όχι εμείς οι πολίτες που έχουμε την εξουσία και δεν κάναμε τίποτα για να προβλέψουμε τέτοιες καταστάσεις.

Α ναι θυμήθηκα πως είναι στα Ελληνικά η λέξη “Bavure”: “το όπλο εκπυρσοκρότησε” (μόνο του φυσικά), “ο Κώστας Παπαπούλος βρίσκονταν σε άμυνα” (το θύμα Τσενάι Μουσταφά ήταν δεμένο), “η δεκαεξάχρονη προκάλεσε” (επειδή ήταν άριστη μαθήτρια) κλπ.

Ναι είναι όλα φυσιολογικά, ας πάω να δω Champions League.

Υ.Γ. Δεν θέλω και φυσικά δεν μπορώ να γίνω δικαστής και να βγάλω απόφαση για την υπόθεση του βιασμού, ούτε δέχομαι τον αποκλεισμό που υφίστανται οι Γάλλοι που δεν είναι de souche και ζουν στις Banlieues απλώς θέλω να σχολιάσω την διαφορετική αντιμετώπιση που έχουν οι, πραγματικοί, outcasts στις δύο κοινωνίες.

Υ.Γ.2 Στις Banlieues είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο ομαδικός βιασμός κοριτσιών, ειδικά όσων προσπαθούν να “ξεφύγουν” από την κοινωνία τους και σε πολλές περιοχές η αστυνομία δεν τολμάει να μπει. Δεν είναι ανάγκη να αντιγράφουμε μόνο τα αρνητικά της δύσης.

* Βάζω την λέξη σε εισαγωγικά, λυπώντας τους “αριστερούς” στην χώρα μας που βλέπουν άλλη μία commune de Paris, γιατί τα επεισόδια δεν οφείλονται σε κάποιο πολιτικό κίνημα που έχει σαν σκοπό την ανατροπή της εξουσίας κλπ.