Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται...

Διάβασα αυτή την επιφυλλίδα στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου: Οι καταλήψεις ως πεδίο εκκοινωνισμού

Όπως θα διαβάσετε οκ. Σταματόπουλος εκθειάζει τον “θεσμό” των καταλήψεων, υποθέτω πως και οι καταλήψεις έγιναν θεσμός όπως η Eurovision. Δικαίωμα του, προφανώς, είμαστε τυχεροί και ζούμε σε μία δυτική κοινωνία και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράσει την άποψη του. Το πρόβλημα μου είναι πως λέει μερικές “χοντράδες” και πως η σκέψη του παρά είναι απλοϊκή.

Οι καταλήψεις είναι κάτι που με ξεπερνάνε και ειδικά όταν γίνονται σε καθημερινή βάση και για ψήλου πήδημα. Έτυχε και μεγάλωσα σε μία κοινωνία όπου οι καταλήψεις δεν είναι στην καθημερινή agenda, δεν έχασα ούτε μία μέρα στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο λόγο κατάληψης και συνολικά έχασα 1 ή 2 μέρες από απεργία.

Σύμφωνα με τον κ Σταματόπουλο μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται, δημιουργούν αλληλεγγύη, μαθαίνουν τι είναι ομάδα (γιατί αυτό μου θυμίζει ελεεινά στρατό και ομάδες της άκρας δεξιάς;;;), και φυσικά περνάνε τον χρόνο τους συζητώντας για τέχνες, για το σύμπαν (!!!! Για όσους το αγνοούν ο Einstein ανακάλυψε την θεωρία της σχετικότητας στην κατάληψη του 16ου δημοτικού σχολείου Αθηνών καθώς έβλεπε μία μολότοφ να προσγειώνεται στο κεφάλι ενός αστυνομικού) και γενικά για ότι θεωρείται “πνευματικό”.

Ναι σίγουρα ο Γκλέτσος, η Κανέλη και ο Ζουράρις είναι οι “οι πυρήνες της τέχνης, της διανόησης, του πολιτικού στοχασμού, αλλά και της καθημερινής στάσης ζωής, τελείως διαφορετικής από 'κείνη των ομηλίκων τους” στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Δυστυχώς…

Ας προσπεράσω τον μανιχαϊσμό "όποιος δεν κάνει καταλήψεις τότε βλέπει reality και πατάει σε πτώματα για να βγάλει χρήματα". Άλλωστε το έχει διατυπώσει καλύτερα ο κ. Rumsfeld “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίων μας”, θα αρκεστώ μόνο στον έρωτα.

Πως γίνεται κάποιος να ερωτευτεί έναν κουκουλοφόρο; Πως γίνεται να ερωτευτώ μία κοπέλα αν δεν δω τα μάτια της;

Υ.Γ. Εκτιμώ όσο τίποτα αυτούς που είναι άριστοι στην δουλειά τους. Κατάληψη μπορούν να κάνουν όλοι (και εγώ), αλλά είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος άριστος στην δουλειά του, και δυστυχώς δεν είμαι.

8 σχόλια:

Odysseas είπε...

Καλά, δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα... Κάτι ξέρω που έχω σταματήσει να διαβάζω ελληνικές εφημερίδες!

Δηλαδή το να σκέφτεται κανείς την επαγγελματική του αποκατάσταση είναι κακό. Άλλωστε πάντα υπάρχει το δημόσιο και τα λεφτά του μπαμπά/μαμάς.

Τον σεβασμό τον διδασκόνται στις καταλήψεις. Σεβασμό προς τους συμμαθητές/συμφοιτητές τους που θέλουνε να μάθουνε κάτι παραπάνω.

Την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα δε μπορούν να τη μάθουνε κάνοντας κάτι πιο δημιουργικό/χρήσιμο? Π.χ. να πάρουνε πρωτοβουλία να οργανώσουνε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις στο σχολείο/πανεπιστήμιό τους. Κάποτε συμμετείχα σε μια ομάδα που πήρε πρωτοβουλία να οργανώσει μία εκπαιδευτική εκδρομή στο εξωτερικό για τη σχολή μου. Πιστεύω πως προσφέραμε απείρως περισσότερα από αυτούς που προτείνανε καταλήψεις (και δουλέψαμε πολύ περισσότερο, ομαδικά, για να πετύχουμε).

Δυστυχώς οι καταλήψεις έχουνε γίνει όχι μόνο μόδα αλλά και σύμβολο νεότητας/αγωνιστικότητας. Και σοβαρές εφημερίδες τις υποστηρίζουν. Θυμάμαι συμφοιτητές μου να λένε "Μα είμαστε φοιτητές, πρέπει να αντιδράσουμε!"
Και μετά αναρωτιόμαστε για τα χάλια μας και για το αν ποτέ θα αλλάξει κάτι...

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα για μένα δεν είναι τι είναι η κατάληψη, αλλά πως γίνεται η κατάληψη.
Υπάρχουν σημεία στον δημόσιο βίο μας που πια δεν παίρνει άλλο. Ένα τέτοιο είναι η κοροϊδία της Δωρεάν Παιδείας. Εδώ πρέπει αν γίνουν δυναμικά πράγματα για να ξεκολίσουν αυτοί που έχουν την εξουσία (όχι μόνο η Κυβέρνηση) από την Νάρκη.
Η κατάληψη θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιο μέσο.
Βέβαια θέλει οργάνωση: Θα μπορούσε π.χ. σαν τον Μάη του 68 να οργανώνονται αντιμαθήματα στις αίθουσες.
(Εδώ υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα "ποιό είναι πολιτικά και πολιτιστικά το υποκείμενο της κατάληψης;")

ioannisk είπε...

Μία διευκρίνιση: τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο τον εκτιμάω και τον διαβάζω όταν (θα το εξηγήσω) διαβάζω την φυλλάδα στην οποία γράφει. Η Ελευθεροτυπία έχει γίνει μία φυλλάδα για partisan politics, είναι δογματική και πλέον είναι ανίκανη, μάλλον δεν θέλει, να κάνει κριτική στην κυβέρνηση, που πρέπει, αλλά μόνο να κατηγορεί και να βρίσκει σκάνδαλα. Έχει γίνει κάτι σαν τον Πρωταθλητή στις πολιτικές εφημερίδες. Η αλλαγή της έγινε μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές, λυπάμαι ας φάει, συγνώμη ας κυβερνήσει ήθελα να γράψω, και η ΝΔ, μην είμαστε μονοφαγάδες. Για τον ίδιο λόγο σταμάτησα να αγοράζω την εφημερίδα που αγόραζα από μικρός την Καθημερινή, αλλά αυτή την διαβάζω στην ηλεκτρονική της μορφή.

Χθες είδα λίγο στις “ειδήσεις” του Alpha την “συζήτηση” για την παιδεία. Ο εκπρόσωπος των δασκάλων έκανε 4 κραυγαλέα λάθη γραμματικής σε 3 λεπτά ομιλίας. Τι να πω; Και τα Ελληνικά μου δεν είναι σημείο αναφοράς.

ioannisk είπε...

@Odysseas
Ρε Οδυσσέα ταξίδι στο εξωτερικό; Να γνωρίσουν άλλους κόσμους και νοοτροπίες; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Χάθηκε η Μύκονος; Άντε η Πάρος ή η Φολέγανδρος; Τουλάχιστον ελπίζω να πήγατε στην Κούβα ή στην Πράγα να γνωρίσετε την επανάσταση.

Φυσικά οι φοιτητές πρέπει να αντιδράσουν αλλά υπάρχει αντίδραση και αντίδραση και οι “καταλήψεις - διακοπές”, όπως μου τις εξήγησε χθες ένας φίλος υπέρμαχος των καταλήψεων όταν του είπα για το άρθρο, είναι τα πάντα εκτός από αντίδραση για να αλλάξεις την κοινωνία προς το καλύτερο.

@ΚΚ
Συμφωνώ μαζί σου. Αλλά από ότι έχω καταλάβει οι καταλήψεις και οι απεργίες στην παιδεία δεν γίνονται για το καλό της αλλά για τον χαβαλέ και το συμφέρον μερικών κομμάτων. Δεν με πειράζει ο χαβαλές, έστω και μέσω μιας κατάληψης, ενός έφηβου, έφηβος είναι, αλλά μην μου πουλάνε παραμύθια για “επανάσταση” που θα αλλάξει τον κόσμο κλπ.

Γίνονται αντιμαθήματα στις αίθουσες; Ή ακόμα ποιο σοβαρό γίνεται διάλογος με την άλλη (άλλες ελπίζω) πλευρά στα πανεπιστήμια όταν βρίσκονται υπό κατάληψη;

george είπε...

Πιθανώς ο κος Σταματόπουλος να καταθέτει τη δική του εμπερία ως μαθητής ή φοιτητής. Οι καταλήψεις σήμερα, ως επί το πλείστον, οργανώνονται και συντηρούνται από πρόσωπα που θέλουν να αποδείξουν την "επαναστατικότητά" τους και να επιτύχουν την αναγνώριση από τους κομματικούς μηχανισμούς. Περισσότερο ως εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων μου ακούγεται αυτό παρά ως συλλογικότητα .

Αιτήματα για την Παιδεία υπήρχαν ανέκαθεν αλλά αντί για το διάλογο επικράτησε το σύνθημα και η αφίσα. Όλοι μιλούσαν για ένα αυθαίρετο 5% του Α.Ε.Π. για την Παιδεία χωρίς να υπάρχει μία αιτιολόγηση για το πως θα κατανεμηθεί αυτό το 5%. Αν υπήρχαν συγκεκριμένοι στόχοι (π.χ. "ένας Η/Υ ανά μαθητή") το τελικό ποσοστό θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο ή και μικρότερο και κυρίως κατανεμημένο ώστε και να ανταποκρίνεται στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία αλλά και να συμβάλει στο επιθυμητό αποτέλεσμα (π.χ. αγορά 15 Η/Υ το 2006 ανά σχολείο και αγορά άλλων 15 το 2007 ώστε το 2008 να υπάρχει "ένας Η/Υ ανά μαθητή"). Εντούτοις ο αριθμός "5" ακούγεται καλύτερα ...

Σε έναν επαγγελματικό χώρο, τη διαπίστωση των προβλημάτων και τις προτάσεις των λύσεων πρωτίστως οφείλουν και δικαιούνται να κάνουν οι λειτουργοί και οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό. Στην προκειμένη περίπτωση αυτοί είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Τόσα χρόνια όμως μόνιμα διαπίστωναν το "πρόβλημα" στους χαμηλούς μισθούς και τη "λύση" στις μισθολογικές αυξήσεις, περιτυλίγοντας το αίτημά τους με συνθήματα ("5%", "Κατάργηση της Παραπαιδείας", κ.α.). Ένας καθηγητής σήμερα λαμβάνει μέσο μισθό 1200 ευρώ , εργάζεται περίπου 3 ώρες την ημέρα, έχει τρεις μήνες διακοπές και πλήρη εργασιακή ασφάλεια. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν έχει καμία ευθύνη για το αποτέλεσμα της δουλειάς του, που σε μένα τουλάχιστον ακούγεται εξωγήινο. Αυτός/Αυτή σήμερα ζητά από όλους εμάς να συρρικνώσουμε το μέσο μισθό των 900 ευρώ, που λαμβάνουμε με εργασία περίπου 10 ωρών την ημέρα, με 1 μήνα διακοπές, υπό καθεστώς μόνιμης αβεβαιότητας και κυρίως κάτω από την πίεση της ευθύνης για το αποτέλεσμα της δουλειάς μας. Το γεγονός ότι αδυνατεί ή αδιαφορεί στο να προτείνει ουσιαστικές λύσεις είναι απλώς ... απαράδεκτο. Το γεγονός ότι το αίτημά του διατυπώνεται εκβιαστικά (απεργία, υποκίνηση καταλήψεων, κλείσιμο δρόμων) είναι προκλητικό.

Το πρόβλημα είναι ότι στις 12 το μεσημέρι οι περισσότεροι από μας στην καλύτερη περίπτωση θα μπορέσουν να ανεβάσουν ένα post σε ένα blog. Να κατέβουμε στους δρόμους και να (αντι-)διαδηλώσουν για τις ακατανόητες καταλήψεις, για τα ουσιαστικά προβλήματα της Παιδείας και για την απαράδεκτη και προκλητική συμπεριφορά των δασκάλων και των καθηγητών, δυστυχώς δεν μπορούμε.

ioannisk είπε...

george, καλημέρα

Δεν έχω διαβάσει το CV του κ. Σταματόπουλου και δεν με ενδιαφέρει. Για τα κίνητρα των καταληψιών μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου χωρίς να μπορώ να εκφραστώ με βεβαιότητα.

Συμφωνώ 100% μαζί σου για το αυθαίρετο του συνθήματος 5%. Σημασία δεν έχει πόσα χρήματα ξοδεύονται για την παιδεία (ή για οτιδήποτε) αλλά πως επενδύονται. Ήθελα να γράψω post για αυτό το σύνθημα αλλά με πρόλαβες…

Τον έλεγχο της δουλειάς κάποιου δεν πρέπει να την κάνουν μόνο οι επαγγελματίες (έστω πρωτίστως) αλλά οι stakeholders. Στην περίπτωση των δασκάλων / καθηγητών η άποψη των γονιών πρέπει να είναι εξ’ ίσου βαρύνουσα με των δασκάλων. Επίσης μεγάλη σημασία πρέπει να έχει και η άποψη των τρίτων μιας και από την παιδεία εξαρτάται το μέλλον μας. Αν γίνεται αυτό και αν το δέχονται τα συνδικάτα των δασκάλων δεν το γνωρίζω. Το υπόλοιπο του σχολίου σου είναι η άποψη ενός εργαζομένου του ιδιωτικού τομέα και θα συμφωνήσω μαζί σου. Ειδικά ως προς την έλλειψη αξιολόγησης του παραγόμενου έργου.

Θα ήθελα να προσθέσω στα προνόμια και την Κοινωνική Ασφάλιση, που την βάζω 1η από όλες. Για τον απλούστατο λόγο πως ανήκω στο προλεταριάτο του ΙΚΑ, μιας και δηλώνουν αριστεροί υποθέτω πως θα καταργήσουν τα προνόμια τους για να βελτιώσουν το ταμείο του προλεταριάτου.

"Κατάργηση της Παραπαιδείας" έχουν απεργεί ποτέ εκπαιδευτικοί για αυτό το πράγμα; Δεν νομίζω.

george είπε...

ioannisk καλημέρα,

Ούτε εγώ έχω διαβάσει το CV του κου Σταματόπουλου αλλά επειδή έχω ζήσει τις σύγχρονες καταλήψεις έχω καλύτερη άποψη από τον ίδιο.

θα ήθελα να κάνω μία διευκρίνιση όμως. Δεν έγραψα ότι ο έλεγχος και η αξιολόγηση της δουλειάς σε έναν επαγγελματικό χώρο πρέπει να προέρχεται από τον ίδιο χώρο. Έγραψα ότι "τη διαπίστωση των προβλημάτων και τις προτάσεις των λύσεων πρωτίστως οφείλουν και δικαιούνται να κάνουν οι λειτουργοί και οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό". Θεώρησε ως παράδειγμα το χώρο των μεταφορών και το πρόβλημα της ασφάλειας. Πρωτίστως ένας μεταφορέας οφείλει να θίξει το πρόβλημα της ασφάλειας και να συστήσει λύσεις. Το οφείλει απέναντι σε όλους όσους επηρεάζονται από τις ανασφαλείς μεταφορές, όπως οι υπόλοιποι οδηγοί και επιβάτες και το δικαιούται γιατί είναι προφανές ότι η ασφάλεια αφορά και τον ίδιο.

Αντίστοιχα για την Παιδεία, πιστεύω ότι πρωτίστως οι δάσκαλοι και οι καθηγητές οφείλουν απέναντι στους μαθητές και τους γονείς τους να διαπιστώσουν ότι (για παράδειγμα) στην εποχή μας πρέπει να υπάρχει "ένας Η/Υ ανά μαθητή". Ταυτόχρονα δικαιούνται να ζητούν να υπάρχει θέρμανση σε όλα τα σχολεία όπως κάθε εργαζόμενος δικαιούται να ζητά στοιχειώδης εργασιακές συνθήκες. Το κάνουν όμως ;

Ο έλεγχος και η αξιολόγηση πρέπει να γίνεται τόσο από τους γονείς, που στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όσο και από άλλους εκπαιδευτικούς που έχουν την κατάλληλη κατάρτιση και εμπερία. Στόχος είναι η βελτίωση της παιδαγωγικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας κάτι που πρέπει να είναι επιδίωξη ενός εκπαιδευτικού. Αντίθετα, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι μας λένε σήμερα ότι η μόνη λύση σε όλα τα προβλήματα της παιδείας είναι η αύξηση του μισθού τους στα 1400 ευρώ. Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άλλα αιτήματα αλλά αυτά είναι περιτύλιγμα. Αν δηλαδή αύριο δωθούν τα 1400 ευρώ αλλά το "ένας Η/Υ ανά μαθητή" παραπεμφθεί για το απώτερο μέλλον, οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν την απεργία, τις υποκινήσεις καταλήψεων και το κλείσιμο δρόμων;

Τέλος, η "Κατάργηση της Παραπαιδείας" φυσικά και ήταν "αίτημα" (που περιτύλιγε τη μισθολογική αύξηση) στα μέσα της δεκατίας του 90, όταν δημιουργήθηκε και το μέτωπο "επαγγελματιών" και "λειτουργών" (εδώ γελάμε). Παραπαιδεία είναι ουσιαστικά οι μόνιμοι καθηγητές, οι οποίοι, παράνομα, παρέχουν ιδιαίτερα μαθήματα. Εγώ το 1997 που πήγαινα στην τρίτη Λυκείου είχα 6 καθηγητές που μου έκαναν μάθημα στο φροντιστήριο και οι 3 ήταν διορισμένοι και σε σχολείο. Άμα δουλεύεις 3 45λεπτα την ημέρα φυσικά σου μένει αρκετή ενέργεια να "προσφέρεις" κι άλλο ...

ioannisk είπε...

Η άποψη μου είναι ότι η απεργία, όπως και οι περισσότερες απεργίες στον δημόσιο τομέα, γίνεται για να αυξήσουν τον μισθό τους και για αυτό στην ερώτηση σου “Αν δηλαδή αύριο δωθούν τα 1400 ευρώ αλλά το "ένας Η/Υ ανά μαθητή" παραπεμφθεί για το απώτερο μέλλον, οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν την απεργία ” απαντάω πως αν πάρουν την αύξηση θα γυρίσουν στην δουλειά τους και ας μην ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους.

Για τα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου παρόλο που δεν μπορώ να κρίνω από την δικιά μου εμπειρία μιας και δεν πήγα σε Ελληνικό σχολείο.