Παραδοσιακό Πλύσιμο Αυτοκινήτου

Μας τελείωσαν οι δημοτικές εκλογές οπότε επιτέλους ελευθερώθηκε χώρος στις κολόνες* για τον κάθε ιδιώτη να διαφημίζει ελεύθερα και δωρεάν το μαγαζί του. Άντε πάλι με τις αφίσες... Όχι ο "πρωταγωνιστής" του post δεν είναι οι αφίσες αλλά μία συγκεκριμένη, ή τουλάχιστον το μήνυμα της.

"Παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου"...

!!!



;;;

Προσπαθώ να καταλάβω πως είναι το παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου. Πλένουν το αυτοκίνητο και υπάρχει live συγκρότημα που παίζει καλαματιανά; Οι καθαριστές είναι ντυμένοι τσολιάδες και κοπέλες ντυμένες Αμαλίες χορεύουν ποντιακούς χορούς; Αντί για σαπούνι χρησιμοποιούν τζατζίκι; Πράγματι δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να είναι το παραδοσιακό πλύσιμο αυτοκινήτου.

Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι η "θεοποίηση" της λέξης παράδοση (για να το συνδέσω και με δύο προηγούμενα posts για την σημαία και τις γενοκτονίες). Η λέξη παράδοση είναι μία από τις λέξεις που έχουν γίνει "ιερές". Ο σωστός Έλληνας πρέπει να υμνεί και να προστατεύει την "παράδοση". Άλλη μία απόδειξη του πόσο συντηρητική (με την πολιτική και αρνητική έννοια της λέξης) είναι η κοινωνία μας. Ποιοι είναι οι "προστάτες" των παραδόσεων και τι σημαίνει σε τελική ανάλυση αυτή η λέξη;

Για εμένα η μνεία της παράδοσης απαιτεί από την κοινωνία μας να είναι στάσιμη και να αρνείται την αλλαγή, δεδομένου ότι η αλλαγή, σχεδόν πάντα, βρίσκεται αντιμέτωπη με την παράδοση, δηλαδή στην συντήρηση, στο status quo. Τι είναι παράδοση και τι δεν είναι; Αν δεν κάνω λάθος μία από τις παραδόσεις μας είναι να είναι η θέση της γυναίκας κατώτερη του άνδρα. Πρέπει να το δεχτούμε; Φυσικά μιας και το λέει η παράδοση!



Για να γυρίσω στο θέμα, η θεοποίηση της παράδοσης έφτασε στο σημείο να την εκμεταλλεύονται ιδιώτες για να πουλάνε τα προϊόντα τους, παραδοσιακές πίττες, παραδοσιακή διασκέδαση, κλπ, καλά κάνουν δεν με πειράζει. Η εκμετάλλευση μιας "ιερής" λέξης δεν σε κάνει αυτόματα ιερόσυλο; Που είναι οι αυτόκλητοι "προστάτες" της παράδοσης για να εξεγερθούν; Στην προκειμένη περίπτωση όμως η χρήση της λέξης καταντά γελοιότητα. Δεν ξέρω τι γίνεται στα χωριά σας αλλά στα δικά μου παραδοσιακά δεν είχαμε κούρσες αλλά γαϊδούρια και μουλάρια (όσοι είχαν...) και το πλύσιμο τους το αναλάμβανε, παραδοσιακά πάντα, η φύση.

Υ.Γ. Πάντως έχουν και μία καινοτομία: Πλύσιμο του αυτοκινήτου στον τόπο σας. Koursa Cleaning Delivery, να δούμε που αλλού θα φτάσει η βαρεμάρα μας :)

* Σε όσους δήμους βγήκαν συνεργεία και τις μάζεψαν γιατί σε άλλους επιμένουν παραδοσιακά: με τον καιρό και με την βοήθεια των στοιχείων της φύσης.

Η Σημαία...

Γενικά δεν τα πάω πολύ καλά με τις σημαίες, ευελπιστώ πως μπορώ να αναγνωρίσω 100 με 120 από τις περίπου 200 που υπάρχουν αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να γράψω για τις γνώσεις μου στο Trivial Pursuit.

Η άποψη μου είναι πως η σημαία είναι ένα απλό σύμβολο που αντιπροσωπεύει μία χώρα (εντάξει στην εποχή μας είναι της μόδας να έχουν σημαίες και οι δήμοι και οι ομάδες και οι εκκλησίες και οι σύλλογοι τύπου "Μορφωτικός σύλλογος κάτω-Πεύκης η μπιρίμπα" δεν αναφέρομαι σε αυτές τις σημαίες) και είναι χρήσιμη σε καταστάσεις όπως στις συνεδριάσεις του ΟΗΕ για να αναγνωρίζει ο Anan και οι υπόλοιποι ποια χώρα εκπροσωπεί αυτός που έχει πάρει τον λόγο.

Όταν ήμουνα έφηβος η σχέση μου με την σημαία της χώρας, που γεννήθηκα όχι που ζούσα, ήταν ποιο συναισθηματική. Δεν είχα πρόβλημα να την επιδεικνύω και μου άρεσε. Φυσικά κανείς δεν μου είπε "Φιλαράκο ζεις σε ξένη χώρα σου απαγορεύω να δείχνεις την σημαία σου σε δημόσιους χώρους". Μεγαλώνοντας η σχέση μου με την σημαία έγινε ποιο ορθολογιστική και κατέληξα στο σημείο να μου είναι σε γενικές γραμμές αδιάφορη αλλά μερικές φορές μου είναι ενοχλητική.

Συζητώντας με δυτικό-ευρωπαίους που ζουν στην Ελλάδα ένα από τα πράγματα που τους παραξενεύει είναι η υπερβολική χρήση της σημαίας. Σε αυτό συμφωνώ και με ενοχλεί. Στην Δυτική Ευρώπη έγινε μία κάθαρση μετά τον Β'ΠΠ και ένα από τα επακόλουθα ήταν ο περιορισμός της χρήσης της σημαίας μιας και είναι σύμβολο εθνικισμού δηλαδή επίδειξη διαφορετικότητας, χωρισμού των ανθρώπων σε εμάς vs αυτούς. Δηλαδή για την αποφυγή των αρνητικών επακόλουθων. Φυσικά στις εθνικές εορτές υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν την σημαία στα παράθυρα αλλά δεν θα δεις κρεμασμένες σημαίες σε σπίτια σε άσχετες στιγμές. Φέτος το καλοκαίρι παραξενεύτηκα πολύ που είδα στην Γερμανία αυτοκίνητα με Γερμανικές σημαίες την περίοδο του Mundial. Ήταν λίγα αλλά αυτό ήταν αρκετό για να παραξενευτώ.

Στην Ελλάδα βλέπεις την σημαία σε σπίτια ή σε άσχετα μέρη όλο τον χρόνο. Έξω από ένα supermarket στα Μελίσσια, αυτοκόλλητο στα αυτοκίνητα, σε σπίτια στην μέση του πουθενά, σε ιχθυοπωλεία, σε αυθαίρετα (ειδικά εκεί) εστιατόρια στο δάσος του Σχινιά, σε διαφημίσεις που πουλάνε γιαούρτια. Για ποιο λόγο; Υπάρχει στις πύλες του Αμαρουσίου εχθρικός στρατός που αμφισβητεί την Ελληνικότητα της περιοχής και πρέπει να του δείξουμε ότι εδώ είναι Ελλάδα;

Η πρώτη μου επαφή - σοκ με την Ελληνική σημαία έγινε στον στρατό, λογικό θα μου πείτε. Αναφέρομαι στο περίφημο "Η ΣΗΜΑΙΑ , Η ΣΗΜΑΙΑ!!!" που ακουγόταν κάθε πρωί και κάθε απόγευμα. Στρατός είναι οπότε το έβρισκα λογικό. (Α μιας και το θυμήθηκα ο ΕΣ μου χρωστάει 2 μέρες τιμητική! Μου την είχαν δώσει όταν το ύφασμα είχε μπλεχτεί και σκαρφάλωσα να το ξεμπερδέψω αλλά δεν την εισέπραξα ποτέ.)

Η δεύτερη επαφή - σοκ ήταν όταν μπήκα στην αγορά εργασίας. Εκεί ξανασυνάντησα την έννοια σημαία = ιερό σύμβολο που είχα δει στον στρατό. Εκεί δεν το βρήκα καθόλου φυσιολογικό. Έβλεπα νέους φοιτητές και να βγάζουν την σημαία πριν τις εθνικές εκλογές με βήμα και αγχωνόμουνα. Νέοι και φοιτητές!

Δεν χρειάζομαι σύμβολα είτε είναι εθνικά, είτε είναι θρησκευτικά, είτε είναι πολιτικά κλπ που να συμβολίζουν την ομαδική διαφορετικότητα μου ή ακόμα χειρότερα την ανωτερότητα της ομάδας που ανήκω.

Φέτος το καλοκαίρι την περίοδο του Mundial πήγα στις Βρυξέλλες, μία πραγματικά πολυπολιτισμική πόλη. Πολλοί είχαν κρεμάσει τις σημαίες της χώρας προέλευσης τους στα παράθυρα. Το θέαμα του να βλέπω την πολυχρωμία (Ιταλική σημαία, δίπλα Τουρκική, Πορτογαλική, Μαροκινή, Ισπανική κλπ) μου άρεσε πάρα πολύ. Ίσως αν υπάρχει κάποια σημαία που θα δεθώ συναισθηματικά ξανά θα είναι μία σημαία της απόλυτης πολυχρωμίας.

Βασικός μισθός στα 1400 ευρώ, λένε...

Μία από τις ποιο συνηθισμένες κριτικές είναι η κριτική στο Marketing. Μου έχει τύχη άπειρες φορές να ακούω ανθρώπους να κατακρίνουν το marketing και να δηλώνουν πως οι ίδιοι έχουν ανοσία, ενώ καπνίζουν Davidoff slim και φοράνε τα τελευταία trendy puma. Σαν κοινός θνητός πέφτω συχνά θύμα των επαγγελματιών του marketing και σίγουρα πέφτω πολύ περισσότερες χωρίς να το συνειδητοποιώ.

Παρακολουθώντας τις εκλογικές εκπομπές, διαβάζοντας διάφορα blogs και φυσικά με την απεργία των δασκάλων θυμήθηκα ένα σύνθημα (το ποιο απλό διαφημιστικό μήνυμα είναι το σύνθημα αν δεν κάνω λάθος) που είχε εφεύρει το ΚΚΕ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές: "Βασικός μισθός στα 1400 ευρώ".

Ευελπιστώ ότι θυμάμαι λίγα από τα οικονομικά που είχα σπουδάσει κάποτε, αλλά δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει οικονομικά για να καταλάβει πως το συγκεκριμένο σύνθημα "μπάζει" από παντού.

Ας υποθέσουμε πως οι επιχειρήσεις και το κράτος έχουν την ευχέρεια να δώσουν τις αυξήσεις άμεσα χωρίς να επιβαρυνθεί η οικονομική τους κατάσταση σε βαθμό που να τους προκαλέσει προβλήματα λειτουργίας.

Ωραία ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι πλέον 1400 ευρώ τον μήνα. Ας προσπαθήσω να προβλέψω μερικές συνέπειες.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που κέρδισαν αυτή την αύξηση θα την αφιερώσουν στην κατανάλωση. Μπορώ να εικάσω με κάποια βεβαιότητα ότι το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης του εισοδήματος θα οδηγηθεί σε καταναλωτικά αγαθά. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν την ευχέρεια να αυξήσουν την παραγωγική τους ικανότητα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση των τιμών των προϊόντων καθώς και των εισαγωγών, η μη ικανοποιημένη ζήτηση θα πρέπει να καλυφτεί με εισαγωγές.

Οι εργαζόμενοι άρχισαν ήδη να χάνουν ένα μέρος της αύξησης των εισοδημάτων τους, άμεσα και βραχυπρόθεσμα με την αύξηση των τιμών, έμμεσα και ποιο μακροπρόθεσμα με την αύξηση των εισαγωγών.

Η αύξηση των τιμών των προϊόντων (λόγο της υπερβολικής ζήτησης) έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Τα Ελληνικά προϊόντα ακρίβυναν άρα μειώνονται οι εξαγωγές άρα μειώνονται και οι θέσεις εργασίας. Η Ελλάδα είναι μέρος της ζώνης ευρώ οπότε δεν έχει την δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμα της για να αυξήσει, βραχυπρόθεσμα, την ανταγωνιστικότητα της. Η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μέτρα που θα περιορίζουν το εισόδημα και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να απολύσουν υπαλλήλους. Καταλήγουμε σε δύο σενάρια:
- Ναι η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα που απαιτούνται και οι επιχειρήσεις απολύουν τον πλεονάζον προσωπικό. Το αποτέλεσμα είναι ότι η οικονομία "σώζεται" και οι εργαζόμενοι και ειδικά οι άνεργοι (που θα έχουν αυξηθεί κατά πολύ) θα ζήσουν 3-4 χρόνια σε πολύ χειρότερες συνθήκες από ότι πριν την αύξηση. Μακροπρόθεσμα μπορεί οι συνθήκες τους να είναι καλύτερες.
- Η κυβέρνηση δεν αντιδράει (θα μας υποχρεώσει η ΕΕ έτσι και αλλιώς αλλά λέμε τώρα). Η οικονομία χάνει ανταγωνιστικότητα κάθε μέρα με αποτέλεσμα την χρεοκοπία της οικονομίας, δηλαδή την Αργεντινοποίηση της. Σαν συμπέρασμα οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της χώρας θα είναι πολύ χειρότερα από πριν.

Οι πραγματικά χαμένοι θα είναι όσοι αποταμιεύσουν το extra εισόδημα τους. Η αξία των χρημάτων θα μειωθεί λόγο πληθωρισμού, άρα θα φτωχύνουν και οι ίδιοι δεν θα έχουν απολαύσει τα αγαθά που θα μπορούσαν όταν έγινε η αύξηση.

Αυτά θα συμβούν μακροπρόθεσμα, αλλά όπως είχε πει και ο Keynes (ο αγαπημένος μου αφορισμός): In the long run we are all dead. In the short run ας πλουτίσουν οι marketers είτε δουλεύουν στον Περισσό είτε σε γυάλινα κτίρια.

Η αγαπημένη μου διαφήμιση είναι αυτή με τα τσιγάρα slim βανίλια (υπάρχουν και σε φράουλα;), αλλά δεν κατάλαβα ποιο είναι το μήνυμα: Αν τα καπνίζω θα ξυπνήσω ένα πρωί με μία τέτοια γυναικάρα στην αγκαλιά μου ή αν τα καπνίζω θα μεταμορφωθώ σε γυναικάρα; Πείτε μου σας παρακαλώ μην πάω για μαλλί και βγω γυναικάρα.

Μείωση της εκπομπής CO2 από τα αυτοκίνητα.

Ένα μικρό και περιβαλλοντολογικό post.

Πριν από λίγα χρόνια η Ε.Ε. συζητούσε με τις αυτοκινητοβιομηχανίες την μείωση της εκπομπής CO2 από τα αυτοκίνητα. Αρχικά οι στόχοι είχαν οριστεί να επιτευχθούν μέχρι το 2005 ή το 2006, δεν θυμάμαι ακριβώς.

Σήμερα στο BBC διάβασα το εξής άρθρο: Most car brands 'failing on CO2'. Δεν νομίζω πως ήταν και μεγάλη έκπληξη. Το θετικό είναι πως πολλές βιομηχανίες κάνουν πρόοδο και οι εκπομπές μειώνονται, παρόλο που τα αυτοκίνητα μεγαλώνουν σε μέγεθος, ιπποδύναμη και βάρος. Πριν από 2-3 χρόνια που έψαχνα για αυτοκίνητο είχα εντυπωσιαστεί (αρνητικά) με την αύξηση της ιπποδύναμης τα τελευταία χρόνια. Στην εποχή μου το απόλυτο αυτοκίνητο ήταν μία Integrale και είχε 190 με 220 ίππους. Σήμερα συναντάς πάρα πολλά αυτοκίνητα με τέτοια ιπποδύναμη και επιδόσεις. 100 άλογα έχουν γίνει το standard.

Φυσικά δεν έχω τις επιστημονικές βάσεις για να κρίνω αν η πρόοδος είναι σημαντική για διάστημα 8 ετών (μου φαίνεται πως όχι).

Το πραγματικά αισιόδοξο είναι αυτό: "Every manufacturer recognises that lower carbon dioxide is not just a moral issue, it's a question of competitive advantage," said a spokesman for the SMMT, "Increasingly, green factors are rising up the buying agenda in much the way safety did 10-15 years ago.". Πόσοι πολίτες κοιτάνε πράγματι το “πιστοποιητικό οικολογίας” ενός αυτοκινήτου πριν το αγοράσουν το αγνοώ. Πόσοι θα δώσουν βαρύτητα στο πιστοποιητικό ή στην μούρη είναι άλλο θέμα, ειδικά στην χώρα μας.

Πάντως για να κάνω την αυτοκριτική μου πολύ φοβάμαι πως πλέον το πιστοποιητικό δεν έχει τόσο πολύ βαρύτητα για εμένα, παρόλο που για το αυτοκίνητο που αγόρασα πριν από 2 χρόνια κοίταξα τις εκπομπές CO2 και ήταν ο κύριος λόγος που το προτίμησα από το “συναγωνιζόμενο” και για αυτό δεν αγόρασα την ποιο δυνατή έκδοση.

Μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται...

Διάβασα αυτή την επιφυλλίδα στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου: Οι καταλήψεις ως πεδίο εκκοινωνισμού

Όπως θα διαβάσετε οκ. Σταματόπουλος εκθειάζει τον “θεσμό” των καταλήψεων, υποθέτω πως και οι καταλήψεις έγιναν θεσμός όπως η Eurovision. Δικαίωμα του, προφανώς, είμαστε τυχεροί και ζούμε σε μία δυτική κοινωνία και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράσει την άποψη του. Το πρόβλημα μου είναι πως λέει μερικές “χοντράδες” και πως η σκέψη του παρά είναι απλοϊκή.

Οι καταλήψεις είναι κάτι που με ξεπερνάνε και ειδικά όταν γίνονται σε καθημερινή βάση και για ψήλου πήδημα. Έτυχε και μεγάλωσα σε μία κοινωνία όπου οι καταλήψεις δεν είναι στην καθημερινή agenda, δεν έχασα ούτε μία μέρα στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο λόγο κατάληψης και συνολικά έχασα 1 ή 2 μέρες από απεργία.

Σύμφωνα με τον κ Σταματόπουλο μόνοι οι καταληψίες ερωτεύονται, δημιουργούν αλληλεγγύη, μαθαίνουν τι είναι ομάδα (γιατί αυτό μου θυμίζει ελεεινά στρατό και ομάδες της άκρας δεξιάς;;;), και φυσικά περνάνε τον χρόνο τους συζητώντας για τέχνες, για το σύμπαν (!!!! Για όσους το αγνοούν ο Einstein ανακάλυψε την θεωρία της σχετικότητας στην κατάληψη του 16ου δημοτικού σχολείου Αθηνών καθώς έβλεπε μία μολότοφ να προσγειώνεται στο κεφάλι ενός αστυνομικού) και γενικά για ότι θεωρείται “πνευματικό”.

Ναι σίγουρα ο Γκλέτσος, η Κανέλη και ο Ζουράρις είναι οι “οι πυρήνες της τέχνης, της διανόησης, του πολιτικού στοχασμού, αλλά και της καθημερινής στάσης ζωής, τελείως διαφορετικής από 'κείνη των ομηλίκων τους” στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Δυστυχώς…

Ας προσπεράσω τον μανιχαϊσμό "όποιος δεν κάνει καταλήψεις τότε βλέπει reality και πατάει σε πτώματα για να βγάλει χρήματα". Άλλωστε το έχει διατυπώσει καλύτερα ο κ. Rumsfeld “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίων μας”, θα αρκεστώ μόνο στον έρωτα.

Πως γίνεται κάποιος να ερωτευτεί έναν κουκουλοφόρο; Πως γίνεται να ερωτευτώ μία κοπέλα αν δεν δω τα μάτια της;

Υ.Γ. Εκτιμώ όσο τίποτα αυτούς που είναι άριστοι στην δουλειά τους. Κατάληψη μπορούν να κάνουν όλοι (και εγώ), αλλά είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος άριστος στην δουλειά του, και δυστυχώς δεν είμαι.

Modern Laika

Σαν καθώς πρέπει ψώνιο που είμαι πριν από λίγο καιρό αγόρασα ένα iPod. Σε κάποια φάση μετέφερα τα mp3 που είχα στο γραφείο στο iPod χρησιμοποιώντας την αυτόματη λειτουργία του iTunes που περνάει ότι mp3 βρει από το PC στο iPod.

Συνολικά έβαλε 4501 τραγούδια, την κατάχρηση που καταλήγουν οι ευκολίες τις ζωής την προσπερνάω μόνο με ένα κοινότυπο σχόλιο: 4500 κομμάτια είναι περίπου 300 δίσκοι! Κάποιος χρειάζεται τουλάχιστον 1 χρόνο για να ακούσει 300 δίσκους.

Μία μέρα το είχα βάλει να τα παίζει όλα σειριακά. Μετά από λίγη ώρα φτάνει σε ένα κομμάτι της Βανδή. Παραξενεύτηκα δεν είχα ποτέ δίσκο ή mp3 της κ. Βανδή, αλλάζω κομμάτι και αρχίζει να παίζει Κοκκίνου. Εκεί άρχισαν να με ζώνουν φίδια, πως στην ευχή βρέθηκε και Κοκκίνου; Κοιτάω στο menu και είδα ότι έχει πολλά Ελληνικά τραγούδια τέτοιας κατηγορίας. Σε κάποια φάση πίστεψα πως τα κατέβασε αυτόματα από το site της Apple, απλή πράξη 4501 * 0.99$ = 4455,99$. 4456 δολάρια για να ακούω “Πάει πάει πάει” παρά πάει πάει πάει ακριβά! Αγχώθηκα. Ευτυχώς σκέφτηκα πως δεν έχω δώσει τα στοιχεία της πιστωτικής οπότε δεν κινδύνευα. Μετά από λίγη ακόμα σκέψη θυμήθηκα ότι είχα πάρει και τα mp3 ενός συναδέλφου και λύθηκε το μυστήριο.

Χθες όταν βγήκε ο ήλιος πήγα να κάνω διάλειμμα – ηλιοθεραπεία. Έψαχνα στο iPod τραγούδια που δεν είχα ξανακούσει ώσπου στην επιλογή “Genres” πέτυχα την κατηγορία “ Modern Laika”. Modern Laika? Το άκουσα και αυτό. Στην συγκεκριμένη κατηγορία έχω Ρέμο και Κωσταντίνο Χριστόφορου (1η φορά άκουγα τον καλλιτέχνη).

Έτσι, Έτσι, Έτσι

Σε ρωτώ ότι έχω κάνει για εσένα δεν είναι αρκετό

Έτσι, Έτσι, Έτσι

Modern Laika Rules!!!

Γενοκτονίες και “Γενοκτονίες”

Τις τελευταίες μέρες έγινε ξανά την μόδας η κατάχρηση του όρου Γενοκτονία. Αφορμή ήταν η απόφαση της Γαλλικής βουλής να ποινικοποιήσει την άρνηση της “Γενοκτονίας” των Αρμενίων από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του 1ου Π.Π. Θα εξηγήσω για βάζω την συγκεκριμένη “Γενοκτονία” σε εισαγωγικά.

Μερικές λέξεις έχουν, όχι δεν είμαι γλωσσολόγος, μία ειδική βαρύτητα. Είτε χρησιμοποιούνται για να βρίσεις κάποιον, είτε για να μεταφέρεις την υπερβολή κάποιου γεγονότος, είτε για να εκφράσεις την οργή σου κλπ. Η κατάχρηση τους, όπως και συχνή χρήση του υπερεντατικού, έχουν σαν αποτέλεσμα αυτές οι λέξεις να χάνουν την βαρύτητα τους και να “εκλαϊκεύονται”, δεν νομίζω να θίγεστε όταν σαν αποκαλούν μαλάκα.

Μία από αυτές τις λέξεις όπου γίνεται κατάχρηση με κίνδυνο να χάσει το βαρύτατο νόημα της είναι η γενοκτονία. Για τον ακριβή ορισμό της μπορείτε να συμβουλευτείτε ένα λεξικό και για την νομική διάσταση της ένα νομικό επιστήμονα, δεν είμαι ειδικός. Για εμένα η γενοκτονία είναι η απόδειξη του πόσο χαμηλά μπορούμε να πέσουμε οι άνθρωποι σαν είδος: Η συστηματική σφαγή μέχρι εξαφάνισης κάποιων ανθρώπων που έχουν Χ χαρακτηριστικά.

Ένας άλλος κίνδυνος εκλαΐκευσης της συγκεκριμένης λέξης είναι πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πολιτική εκμετάλλευση από εξτρεμιστές πολιτικούς για να μαζέψουν ψήφους μέσω λαϊκισμού. Πριν από λίγους μήνες το ζήσαμε και στην χώρα μας που ξαφνικά έγινε της μόδας η “Γενοκτονία” των Πόντιων από τους Τούρκους όπου ξαφνικά εμφανίστηκαν οι “προστάτες” της ιστορικής “μνήμης” Ψωμιάδης κλπ.

Από ότι ξέρω έχουν γίνει δύο μαζικές σφαγές τον 20ο αιώνα που πληρούν τους όρους για να χαρακτηριστούν γενοκτονίες (ευτυχώς απέτυχαν και οι δύο):
Των Εβραίων στο 2ο Π.Π. ή αλλιώς το Ολοκαύτωμα.
Των Tutsi από των Hutu στην Rwanda την προηγούμενη δεκαετία.

Όχι η σφαγή των Μουσουλμάνων της Srebrenica από τους Σέρβους (και την Ελληνική Ορθόδοξη στρατιά) δεν είναι γενοκτονία.
Όχι η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους το 1922 δεν είναι γενοκτονία.
Όχι οι βομβαρδισμοί των Ισραηλινών στο Λίβανο δεν είναι γενοκτονία.
Κλπ.

Το κείμενο μπορεί να φαίνεται απόλυτο παρόλο που δεν ούτε είμαι νομικός, ούτε ιστορικός, ούτε “γενεκτονιολόγος”, οπότε μπορεί να έχω παραλείψει σφαγές που μπορούν να χαρακτηριστούν γενοκτονίες, απλώς θέλω να σημειώσω τον κίνδυνο από την κατάχρηση της λέξης. Αυτό που έχει σημασία στην Γενοκτονία είναι να μην ξανασυμβεί (που δυστυχώς θα ξανασυμβεί), η κατάχρηση της λέξης βοηθάει στην επανάληψη της.

Τελικά Ψήφισα!

Γενικά για διάφορους λόγους δεν τα πάω καλά με το άθλημα της ψήφου. Ένας από αυτούς είναι ότι είμαι ετεροδημότης, ψηφίζω Αθήνα. Το θεωρώ ανούσιο να “τραβιέμαι” κυριακάτικα και να ψηφίζω άκυρο. Συνολικά έχω ψηφίσει κόμμα 4 φορές, την μία από αυτές το μετάνιωσα.

Αρχικά στις χθεσινές εκλογές δεν είχα σκοπό να συμμετάσχω με την ψήφο μου. Όμως πριν από περίπου ένα μήνα αποφάσισα να πάω και να ψηφίσω άκυρο για δήμαρχο και Ντινόπουλο για νομάρχη. Η επιλογή του Ντινόπουλου, παρόλο τον κόμπο που ένιωθα μιας και ήταν τηλεπαρουσιαστής, βασίζονταν σε δύο λόγους:
- Μου άρεσε η δουλειά που έχει κάνει σαν δήμαρχος Βριλησσίων. Δεν ζω στον δήμο αλλά τον διασχίζω μερικές φορές και βλέπω το χάσμα, πεζοδρόμια, ποδηλατοδρόμοι(!!!), που τον χωρίζει με τους γειτονικούς δήμους Χαλανδρίου, Μελισσιών, Αμαρουσίου ή με τον δήμο που μένω.
- Ο δεύτερος λόγος ήταν για να μην βγει η κόρη του Γεννηματά. Δεν είμαι αντιβασιλικός (ούτε φιλό-βασιλικός) αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε ένα άνθρωπο 100% κενό που κέρδισε (και ξανά-κέρδισε χθες) τις εκλογές μόνο και μόνο επειδή είναι γαλαζοαίματη, οκ πρασινοαίματη είναι. Ξέρετε μία, οποιαδήποτε, πολιτική άποψη της Φώφης Γεννηματά; Προσωπικά όχι.

Πριν από 2-3 εβδομάδες είδα σε μία αφίσα (νόμιμη) τους δύο υποψηφίους που επέλεξε (;) ο Ντινόπουλος για να τον πλαισιώνουν. Μία από αυτούς ήταν η Πιπίλη. Εκεί άλλαξα στρατόπεδο και αποφάσισα να μην τον ψηφίσω. Όχι δεν θα ενισχύσω την τηλεοπτική δημοκρατία. Δεν ψηφίζω.

Και έτσι έφτασε το εκλογικό ΣΚ με εμένα να αναρωτιέμαι τι θα κάνω την Κυριακή…

Το Σάββατο όμως άλλαξα πάλι γνώμη. Στο ένθετο ΟΙΚΟ της Καθημερινής είχε συνέντευξη ενός υποψηφίου δημάρχου ο οποίος πολιτεύονταν με οικολογική (προφανώς δεν εννοώ οικολογία σαν του Βεργή ή σαν του ΣΥΝ) agenda. Παρόλο που δεν είχε την επίσημη υποστήριξη από το EFGP η συνέντευξη με έπεισε να τον ψηφίσω χωρίς να ξέρω τίποτε άλλο για αυτόν.

Άρα χθες ψήφισα “Οικολογική Αθήνα” - Κρομμυδά Αναστάσιο για δήμαρχο και άκυρο για νομάρχη. Στις νομαρχιακές κέρδισα βγήκε το άκυρο, η Φώφη…

Υ.Γ. Ένιωσα εθνικά υπερήφανος και μία ανάταση όταν πηγαίνοντας να ψηφίσω με προσπέρασε μία υπουργική λιμουζίνα. Ναι ο βλάκας έκανα δεξιά για να περάσει.

Υ.Γ. 2 Μου άρεσε που ενώ στην τάξη που ψήφισα υπήρχε μία εικόνα του jesus something και επάνω στις κάλπες είχαν βάλει βιβλία θρησκευτικών δεν δέχτηκαν να πετάξω το άκυρο μου μπροστά τους αλλά να “κρυφτώ” για μερικά δευτερόλεπτα και να ρίξω τον φάκελο μετά.

Προεκλογική Ομιλία

Δίπλα στο γραφείο υπάρχει μία πλατεία που την επισκέπτομαι καθημερινά το μεσημέρι, για να κάνω 10λεπτο διάλειμμα - τσιγάρο - ηλιοθεραπεία. Πριν από λίγες μέρες πήγα στην πλατεία και είδα διάφορους εργάτες να γεμίζουν την πλατεία με καρέκλες και να στήνουν ένα πάλκο. Το βράδυ θα μιλούσε ο νυν (νομίζω) δήμαρχος. Εκείνο το απόγευμα είχα κανονίσει με ένα πρώην συνάδελφο να πάμε για καφέ εκεί κοντά και σκέφτηκα να ακυρώσω το randez-vous μας αλλά μιας και η ομιλία ήταν στις 20:30 και θα βρισκόμασταν στις 19:00 υπέθεσα πως είχαμε αρκετό χρόνο.

Έφτασα στην ώρα μου παρόλο που ο συνάδελφος θα αργούσε και βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα θέαμα απίστευτου (αντί)κάλους και κιτσαριού. Στο πάλκο είχε ανέβει ένα συγκρότημα που στην αρχή έπαιζε Διονυσίου σε εκτέλεση 16ου χιλιομέτρου. Τι μήνυμα θέλει να περάσει για την επόμενη τετραετία κάποιος με τον στοίχο “Βρέχει φωτιά στην στράτα μου”; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Το θέαμα ήταν από μόνο του γελοίο αλλά όλα τα λεφτά ήταν ένας τύπος, γύρω στα 35, που περπατούσε πάνω κάτω στην πλατεία με μία κόρνα (σαν αυτές των γηπέδων) και κάθε μισό λεπτό κόρναρε. Στην πλατεία είχαν ήδη μαζευτεί μερικοί εκπρόσωποι των τιμημένων γερατειών.

Φυσικά συμπαραστάθηκα στους σκεϊτμπορντάδες της πλατείας που εκδιώχτηκαν από το στέκι τους.

Στην συνέχεια το μουσικό menu εμπλουτίστηκε και πέρασε στα ποιο επαναστατικά τραγούδια, “Το γελαστό παιδί” κλπ, πάντα σε εκτέλεση Γονίδη. Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έχω πολύ σχέση με τις επαναστατικές τάσεις της κοινωνίας μας. Πολύ φοβάμαι πως όταν γίνει επιτέλους η επανάσταση και καθώς αυτή θα οδεύει προς τα παλάτια (που τραγουδάνε οι Κατίνες Γαρμπές) για να ποτιστεί με επαναστατικό ουίσκι εγώ θα ζω στην κοσμάρα μου και θα μπλογγάρω. Σε αυτό το σημείο προβληματίστηκα μιας και δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ενώνει πολιτικά ή μουσικά τον Διονύσιου με την Φαραντούρη. Πληρώνω τα σφάλματα των εφηβικών μου χρόνων! Αν είχα γραφτεί σε κομματική νεολαία δεν θα είχα τέτοιους προβληματισμούς στην ηλικία μου.

Εν τω μεταξύ ήρθε ο συνάδελφος και πήγαμε στην καφετέρια όπου συναντήσαμε κατά τύχη 2 άλλους συναδέλφους. Ας είναι καλά οι διοργανωτές η “τέχνη” μας συνόδευε καθ’ όλη την διάρκεια της συνάντησης μιας και είχαν φροντίσει να είναι τόσο δυνατά η ορχήστρα που ακουγόταν και στους διπλανούς δήμους. Καλά να πάθουν να ζηλέψουν που δεν κάνουν φιέστες με τόσο ποιοτικό πρόγραμμα.

Σε κάποια φάση οι καλλιτέχνες αποσύρθηκαν και πήραν την θέση τους τα συνθήματα:
“Άλλα τέσσερα χρόνια με τον δήμαρχο Χ”
“Για ακόμα καλύτερες ημέρες”
“Δυνατός Χολαργός μόνο με τον δήμαρχο Χ”

Ο λαός είχε αρχίσει να μαζεύεται, είναι δυνατόν να μην παραβρεθείς στην ομιλία του κυρίου χ;, ώσπου με 5 λεπτά καθυστέρηση (τέτοια προσωπικότητα είναι λογικό να αργεί λιγάκι) εμφανίζεται ο ένας και μοναδικός νυν και υποψήφιος δήμαρχος Χολαργού με μουσική υπόκρουση Carmina Burana, ευτυχώς μαγνητοφωνημένη και όχι live από την ορχήστρα.

ΝΑΤΟΣ!!!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!


Δυστυχώς δεν άντεξα και από την πολύ συγκίνηση υποχρεώθηκα να αποχωρήσω.

Προεκλογικές Απορίες

- Έργα: λίγο καιρό πριν τις εκλογές οι δημοτικές αρχές αρχίζουν έργα και “έργα”. Αν εξαιρέσουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται με τα έργα το φθινόπωρο (ο Αύγουστος τους χαλούσε;) γιατί πιστεύω ότι ο κάθε δήμαρχος με λέει μαλάκα κάνοντας έργα μόνο και μόνο για να λέει πως έκανε; Από την άλλη είναι αποτελεσματικά; Υπάρχουν άνθρωποι που θα πειστούν από τα έργα της τελευταίας στιγμής;

- Συμμετοχή: Μερικοί υποψήφιοι είναι χαμένοι πριν δηλώσουν υποψηφιότητα, δεν αναφέρομαι σε αυτούς που ανήκουν στα μικρά κόμματα αλλά σε αυτούς ανήκουν σε κόμματα που χτυπάνε πρωτάθλημα ας πούμε ο Σκανδαλίδης. Για ποιο λόγο το κάνουν; Για προβολή;

- Αφίσες (άντε πάλι θα μου πείτε): Είναι πράγματι αποτελεσματικές; Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν αυτές τις φάτσες και αυτά τα στερεότυπα μηνύματα και πείθονται για να τους ψηφίσουν; Το σκουπιδαριό δεν ενοχλεί τους συμπολίτες μου; Η αισθητική υποβάθμιση από τις αφίσες είναι μόνο στον εγκέφαλο μου;

- Χρωστάει η Πολιτεία: Όλοι οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν την έκφραση "να μας δώσει η Πολιτεία αυτά που μας χρωστάει!". Τι τους χρωστάει το κράτος; Από πού και πόσα; Μήπως στην τελική λαϊκίζουν εφευρίσκοντας ένα μπαμπούλα στην προκειμένη περίπτωση το κράτος; Βλέποντας την εκπομπή της ΕΡΤ για τις εκλογές πίστεψα ότι ζούμε σε μία κοινωνία όπου το καταπιεστικό και απολυταρχικό κράτος εμποδίζει τους δήμους να μεγαλουργήσουν.

- Τέλος οι Υποψήφιοι: Είναι εντύπωση μου ή οι υποψήφιοι στις δημοτικές είναι αψυχολόγητα ποιο γλοιώδεις και "χαμηλοί" από τους υποψήφιους βουλευτές. Αν κρίνω από τις φωτογραφίες τους (ναι στις αφίσες) και από όσους έχω δει στην τηλεόραση σχημάτισα χείριστη άποψη. Βλέποντας τους έγινα πολύ επικριτικός στην αποκέντρωση όχι πως ήμουνα ποτέ οπαδός της.

Γιατί δεν γράφεις για τον Bush?

Ήταν η ερώτηση που μου έκανε χθες μία συνάδελφος.

Η απάντηση μου ήταν “Για ποιο λόγο να γράψω για τον Bush?”

“Για να τον κράξεις!”

Aς απαντήσω για ποιο λόγο δεν γράφω για τον Bush. Γιατί δεν βλέπω κανένα απολύτως λόγο! Ναι ο τύπος και οι neocons είναι γλοιώδεις και όνειδος για την δύση αλλά ζώντας στην Ελλάδα δεν βλέπω κανένα λόγο να γράψω post που να τους κράζει.

- 97% (αν δεν κάνω λάθος) των συμπολιτών μου κράζουν (κράζουν δεν κάνουν κριτική δυστυχώς) τον Bush. Τι θα προσφέρει και το δικό μου “κράξιμο”; Θα γίνουμε 97% + 1 άτομο, δηλαδή τίποτα.

- Οκ μπορώ να το κάνω για δημοσιότητα, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Anarchist σε ένα προηγούμενο post μου "Γκόμενα και ψηφοφόρο βγάζεις αν είσαι αντιαμερικάνος όχι αντιρώσος.". Συγνώμη δεν πολιτεύομαι, ούτε είμαι TV persona, ούτε παπάς άρα δεν με ενδιαφέρει η “ψήφος”.

- Μπορώ να κάνω ένα post που να εξηγώ για ποιο λόγο ο Bush είναι κατακριτέος. Αυτό θα είναι χρήσιμο αλλά δεν θέλω να μπω στον κόπο. Είμαι πεπεισμένος πλέον πως είναι ανούσιο να προσπαθήσω να αλλάξω μερικά πράγματα στην χώρα μας. Υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί κάποιος (ή κάποια) που τα ενδιαφέροντα του είναι οι 4ωροι καφέδες, και τα reality? Όσες φορές προσπάθησα να κινήσω το ενδιαφέρον τέτοιων ατόμων το μόνο που εισέπραξα ήταν ύβρις, “σταμάτα να διαβάζεις βλακείες” κλπ,

- Τέλος μου είναι πολύ δύσκολο να κατηγορήσω τρίτους όταν στην χώρα μου με κυβερνάνε διάφοροι Bush. Αν εξαιρέσουμε ότι θεωρώ γελοίο να κατηγορήσω τρίτους όταν κάνουμε τα ίδια πιστεύω, πως είναι ποιο σημαντικό να ξεφορτωθούμε τους δικούς μας Bush.

Διαχείριση των Κοινωνικών πόρων του 4ου ΚΠΣ από την εκκλησία.

Διάβασα στην Καθημερινή του Σαββάτου πως στην συνάντηση Καραμανλή - χριστόδουλου ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε πως τα χρήματα (ή ένα μέρος) από το 4ο ΚΠΣ που προορίζονται για κοινωνικούς σκοπούς θα τα διαχειρίζεται η ΜΚΟ «αλληλεγγύη» που είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας της Ελλάδας. Με λίγα λόγια ο κ. Καραμανλής έκανε μία παγκόσμια πρωτοτυπία: Κοινωνικό Outsourcing! Επίσης το άρθρο αναφέρει πως υπήρχε ταύτιση απόψεων στα θέματα που συζητήσανε κάτι το οποίο είναι σχεδόν αυτονόητο οπότε το προσπερνάω.

Ώστε το κράτος δίνει την διαχείριση πόρων του σε τρίτους; Έτσι απλά! Η ένσταση μου είναι και στην μεταφορά εξουσίας / πόρων, στην διαδικασία και στην εταιρία, οκ ας πω ΜΚΟ, που θα διαχειρίζεται τα χρήματα.

1) Μεταφορά εξουσίας / πόρων:
Η κυβέρνηση δηλώνει πως είναι ανίκανη να διαχειριστεί τους κοινωνικούς πόρους. Το τραγικό είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία φιλελεύθερη πολιτική που θα έλεγε πως δεν είναι δουλειά του κράτους να κάνει κοινωνική πολιτική ή ότι η Χ εταιρία ή οργάνωση είναι ποιο αποτελεσματική στην διαχείριση στον συγκεκριμένο τομέα. Αν ήταν τέτοια πολιτική θα το καταλάβαινα ανεξάρτητα αν ήμουνα υπέρ ή κατά. Στην προκειμένη περίπτωση για ποιο λόγο το κράτος μεταφέρει εξουσίες και πόρους σε τρίτους;

2) Διαδικασία
Το δέχομαι ότι σε αρκετές (πολλές) περιπτώσεις η διαχείριση γίνεται καλύτερα από ιδιωτικές επιχειρήσεις ή από οργανισμούς, είτε γιατί έχουν εμπειρία και ειδίκευση στον συγκεκριμένο τομέα είτε γιατί οι αποφάσεις παίρνονται με οικονομικά κριτήρια κλπ. Όταν γίνεται αυτό, για παράδειγμα στις ιδιωτικοποιήσεις εταιριών, η κυβέρνηση προκηρύσσει διαγωνισμό ο οποίος περιέχει ρητά τους όρους και τους σκοπούς του διαγωνισμού, ποιος δικαιούται να μετάσχει, ποιες είναι οι διαδικασίες του διαγωνισμού, ποιοι οι όροι ανάθεσης, ποιες είναι οι εξουσίες και οι πόροι που παραχωρούνται στον νικητή του διαγωνισμού. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε άμεση ανάθεση, αυτό δεν σημαίνει νεποτισμός και σκάνδαλο; Πες αλεύρι η ΜΕΒΓΑΛ σε γυρεύει.

3) Ο “νικητής”
Και το όνομα αυτού η ΜΚΟ «αλληλεγγύη». Πρέπει να παραδεχτώ πως σε αυτό το θέμα η εκκλησία πάει με την εποχή μας (ένα από τα ελάχιστα): τη μόδα με τις ΜΚΟ και τα κενά νόμου που τις συνοδεύουν. Ας δεχτώ πως ο σκοπός αυτής της ΜΚΟ δεν είναι διαφήμιση του στυλ “Ορίστε είμαστε φιλάνθρωποι” παρόλο που την συγκεκριμένη οργάνωση την έχω ακούσει μόνο 2 φορές: Την 1η σε ένα φυλλάδιο (200 σελίδων!) που είδα σε ένα αεροπλάνο των Ο.Α. και αναφερόταν στην ανθρωπιστική βοήθεια της Ελλάδας (καλόόόόό…) και την δεύτερη σε ένα ραδιόφωνο στις διακοπές όπου ο πρόεδρος της ΜΚΟ κ. χριστόδουλος είχε πάει στην Μέση Ανατολή να παραδώσει, μπροστά στις κάμερες φυσικά, βοήθεια στα θύματα του πρόσφατου πολέμου, δηλαδή μόνο στους Λιβανέζους ως γνωστών οι Ισραηλινοί δεν είχαν θύματα. Ας δεχτώ επίσης πως ο σκοπός της ΜΚΟ δεν είναι η μεγιστοποίηση του πλούτου της εκκλησίας αλλά πράγματι η προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας. Για ποιο λόγο επιλέχτηκε αυτή η συγκεκριμένη (και ανύπαρκτη) ΜΚΟ; Δεν υπάρχουν άλλες; Στην τελική πως δέχεται η εκκλησία τα χρήματα των Παπικών; Αυτών που θέλουν το κακό του έθνους μας; Θα μου πείτε τους κουτόφραγκους πολλοί (παπάδες) μίσησαν τα ευρώ τους κανείς!

4ος ΚΠΣ: κοινωνική πολιτική της εκκλησίας με τα φράγκα τρίτων, έτσι γίνομαι και εγώ μάγκας!